Archived

Candied Feelings 2 Summer SP - Unedited

お菓子な気持ち２夏スペシャル

Warning

This is unedited. Read at your own risk.

"At sinong may sabi sa'yong kainin mo 'yan, ha??" bulyaw ko kay Tsuna na huling-huli sa aktong nilalafang ang slice of Brazo de Mercedez cake ko. Tinignan niya lang ako, kinindatan at anak ng dulce de leche! Sinubo nang buo 'yung natitirang piraso ng cake ko?! At hindi lang 'yun ah! Nginuya niya with feelings! Tipong pwedeng pang-commercial ng Goldilocks sa emosyon! Argh! Wichekels!

Napapikit ako sa sobrang frustration at napakuyom ng palad. "Tsunaaaaaa!" At sinugod ko siya, sinakal-sakal nang pabiro hanggang sa maubo-ubo na siya. "Iluwa mo 'yan! Inere-reserve ko 'yan para sa meryenda! Iluwa mo 'yaaaaan!"

"Ugh. Friendship naman eh! Babaan mo nga 'yang volume ng boses mo! Ang sakit sa tenga! Ang aga-aga, hyper ka na naman! Wala ka bang kapaguran??" reklamo ni Kumareng Nika na naalimpungatan sa bunganga ko. Tinapunan ko siya ng tingin at sinimangutan.

"Sisihin mo 'tong mokong na 'to! Nilantakan ba naman 'yung cake na binili ko kanina bago tayo sumakay ng bus?! Imagine??" At dinuru-duro ko si Tsuna.

Binalingan siya ni Kumare. Go, Friendship! Pagalitan mo nga! Pagalitan mo! Push!

"Eh bakit naman kasi kinain mo 'yung cake ni Friends—"

"Nakita ko 'yun na may kagat na sa plastic bag na bitbit ko. Malay ko bang gusto niya pang kainin—"

"Aba't!" Makokotongan ko 'tong batang 'to eh! Nangangatwiran pa! "Hindi porke't kinagatan ko na e ibig sabihin di ko na kakainin! Tinikman ko lang 'yan kanina 'no!"

"Fine, Fine!" awat ni Kumare at ginulo pa ang buhok niya sa pagkabwisit sa'ming dalawa. "Tsuna, bumili ka na lang ng cake sa susunod na bus stop nang matigil na 'yung armalite-mode ng bunganga ni Aki, okay?" Napipilitan man ay tumango si Tsuna. "Pagpasensyahan mo na ang Friendship ko, kung makapag-crave sa cake akala mo naglilihi eh."

"A-anoooo?!" Agad naman akong namula sa pang-aasar niya.

"Wala-wala. Sabi ko, magmenos ka sa kakakain ng matamis kung ayaw mong madagdagan ang layer ng bilbil mo. Bleh."

"Aray! Ang sakit mo namang magsalita, Friendship!" At umarte akong nasasaktan talaga.

"Tsk. Tsk. Tsk." Umiling-iling siya. "Masakit talaga ang katotohanan. Buti na lang ako, kahit anong kainin ko, hindi ako tumatab—"

"Che! Ang yabang mo talaga!"

"Yabang agad? Di ba pwedeng nagsasabi muna ng totoo?"

"Basag," singit ni Tsuna.

"Isa ka pa!" Pinandilatan ko ng mata si Tsuna at akmang babatukan (naka-shield na nga automatically ang mga braso niya eh) nang biglang humigpit ang yakap sa'kin ng katabi kong si Haru na himbing na himbing sa pagkakatulog.

"Tsk. Buti hindi nagigising 'yang boyfriend mo sa kaingayan mo? Para kang lumaklak ng mic e," puna ni Kumare habang nakangisi.

"Busy kasi siya sa kakapanaginip sa'kin," dahilan ko sabay irap. Eh 'yung nagfi-feeling na naman ako?? Rawr! Bakit ba? Possible naman 'yun, di ba?

"Wuuh! Haba ng hair!" react ni Kumare. "Paki-trim nga nang konti at baka tapakan ko."

"Tapakan talaga ang term, Friendship??"

"Oo, kasi intentionally!"

"Grabe!"

"Shhh!" singit na naman ni Tsuna. "Gusto n'yo bang kayo na lang ang magtabi?? Nakakaistorbo ata kami ni Fuyu-senpai sa pag-uusap n'yo eh."