The four elements inside me

mijn echte familie!

'Nykeala, kom alsjeblieft naar me toe?' Ik wou de vuurheer verbaasd aankijken maar hij zat nog steeds achter zijn vuur verstopt. 'Kom alsjeblieft, ik wil je weer vasthouden!' Ik deed langzaam een stap naar achteren. Misschien was hij wel net zoals Valerie! Of zoals Camile, of zoals de jongens! Ik durfde niet. 'Vader misschien zou je zelf eens moeite moeten doen en naar háár toe gaan! Ze heeft nogal een zwaar verleden achter de rug!' Misschien was hij wel zoals Maikel! Dat was de vader van Vallon, hij was niet vaak thuis omdat hij veel moest reizen voor zijn werk. Maar als hij thuis was, dan was het een levende hel. Alleen als ik al geluid maakte sloeg hij me helemaal in elkaar! Meneer Draaisma had dan de volgende dag altijd gevraagd wat er gebeurd was, of ik in elkaar geslagen was? Ik had altijd gezegd, "Nee per ongeluk van de trap gevallen.", "Nee van mijn fiets gevallen meneer." of ik zei "Nee meneer ik ben flauwgevallen en toen op de tafel belandt!" Een keer had Draaisma me zelfs mee willen nemen naar de huisarts omdat ik zovaak flauwviel, terwijl of Valerie of Maikel me helemaal verrot hadden geslagen. 'Nykeala wat is er?' Ik begon steeds verder achteruit te lopen. Tot ik tegen iemand aanliep. 'Kaylep, moet je kijken, ik heb een prachtige steen gevonden! Dezelfde die ik aan, aan... Aan Ny-Ny-Nykeala gaf!' Ik keek verbaasd om. Ik had mijn steen in een zak van mijn jurk gestopt. Ik voelde me altijd veilig als ik het bij me had of er gewoon naar keek. Ze keek verbaasd naar me. 'Nee, ben jij het echt?' Ik keek naar de steen in haar hand. 'Het is bijna dezelfde, in mijn steen vloeien de lijnen meer om elkaar heen, bij die vloeien de lijnen van elkaar af!' 'Ik dacht precies hetzelfde! Heb je de steen nog? Ik wist wel dat je je er veilig bij zou voelen!' Er liep een traan over haar gezicht heen. Was dit mijn moeder? 'Candice.' Voor ik het wist stond er een grote man, die mijn eh moeder? Nou ja, hij gaf haar een knuffel. 'Nykeala, dit zijn onze ouders!' Ik keek ze met grote ogen aan. 'Nykeala, we hebben je gemist!' De man die blijkbaar mijn vader was liet mijn, mijn moeder dus, los. Mijn moeder kwam naar me toe en wou me een knuffel geven. Maar voordat ze een kans kreeg, had ik haar een knuffel gegeven. 'Thuis..' Toen kwamen de tranen. Ik trok terug en pakte de steen. Ik keek ernaar en meteen stopten de tranen met komen. Door die steen voelde ik me veilig maar ook vertrouwd, waar ik ook ben. Ontroerd keek mijn moeder naar de steen. 'Je hebt de steen gehouden!' 'Ik heb veel moeite moeten doen om het veilig te houden van Valerie!' Ik glimlachte kort. 'Valerie?' 'Ja mijn adoptie moeder! Ze gooide alles wat ook maar een beetje persoonlijk voor me was weg!' Er kwamen tranen bij mijn moeder in haar ogen. 'Hoe was je adoptie gezin?' Ik slikte eventjes maar begon toen met vertellen. Ik vertelde over Valerie, over hoe ze uiteindelijk Vallon had gekregen, over Vallon zelf en natuurlijk over Maikel. Ik vertelde ook nog over school. Ik voelde me vertrouwd bij haar, ze was mijn moeder en dat voelde ik gewoon. Ze zou me nooit pijn doen! Dat had ze zojuist wel bewezen. 'Dat is vreselijk! Kaylep ik zei toch dat we haar nooit hadden moeten laten gaan!' Mijn vader knikte langzaam. Toen zette hij een stap naar voren en gaf mij een knuffel. 'Het spijt me dat we je ooit hebben laten gaan!' Ik keek hem ontroerd aan. 'Het geeft niet! Ik denk dat het zo heeft moeten zijn! Dat het gewoon mijn lot was. Ik ben er sterker uitgekomen en ben nu klaar voor de oorlog!' 'Zo'n vreselijk leven achter de rug en dan zo moedig zijn!' 'vader?' Mijn vader keek naar Tyler die zich nu in het gesprek mengde. 'Ja mijn zoon?' 'Kan ik je even privé spreken?' Hij knikte. 'Kom Nykeala, dan gaan wij lekker rondlopen!' Oom Jerry was alweer eventjes weg. Ik liep samen met mijn moeder weg en vroeg me af wat Tyler met mijn vader zou willen bespreken. 'Maak je maar geen zorgen, het zal vast niks ergs zijn! Kom dan leid ik je een beetje rond!' Ze stak haar hand uit en ik pakte haar hand dankbaar vast. 'Dus, hoe moet je je gedragen als prinses?' Mijn moeder begon te lachen. 'Nou zoals je nu al doet is precies goed! Zolang je maar netjes en beleefd bent tijdens vergaderingen, als je erbij bent, en netjes eet, beleefd bent naar alle mensen! En natuurlijk respect hebt voor iedereen!' Ik grinnikte, dat had ik wel ja. Maar netjes eten? Ik at bij Valerie zo weinig dat ik áltijd honger had. Toen begon mijn maag te rommelen. 'Nou als we het over eten hebben!' Mijn moeder begon te lachen en toen begon haar maag ook. We lachten nog harder en toen leidde mijn moeder ons naar de eetzaal. Ze liet een heleboel eten komen en ik begon te eten. 'Wauw dat zijn goede eet manieren!' Het sarcasme droop er gewoon vanaf. 'Sorry bij Valerie kreeg ik soms maar 1 broodje kaas per dag en dat was het dan!' De mond van mijn moeder zakte open. 'Nou eet dan maar gewoon lekker door! Dan doe ik wel met je mee!' En toen begon mijn moeder te eten! Ik leek denk ik heel veel op haar. Toen we klaar waren met eten, liepen de gangen weer door. Ze vertelde waar alles was en binnen no time wist ik waar alles was. 'Prinses Nykeala? Vrouwe Candice? Vuurheer Kaylep verwacht u beiden in vergaderzaal!' Ik keek om en zag Leroy staan. Nog voor mijn moeder wat kon zeggen was ik al begonnen. 'Bedankt Leroy, wil je alsjeblieft zeggen dat we eraan komen?' Hij knikte en liep toen weg. 'Wauw dat was uitermate netjes! Jerry had gelijk! Je bent een geboren prinses!' Ik begon te blozen en liep toen samen met haar naar de vergaderzaal. 'Prinses Nykeala wil je alsjeblieft naar voren komen?' De zaal was weer gevuld met commandanten en generaals. Ik zag Tyler nu naast mijn vader zitten, terwijl Jerry gewoon bij de generaals en commandanten zat. Mijn moeder gaf me een duwtje in de rug. Ze liep weg en ging uiteindelijk naast mijn vader zitten. 'Zou je uit deze 20 speeltjes er 4 uit willen zoeken?' Ik keek verbaasd naar de speeltjes. 'Uhm ja mijn heer!' Ik knielde en zocht gewoon random 4 speeltjes uit, ergens kwamen ze me bekend voor, ze zouden wel van mijn kindertijd zijn ofzo. 'Wil je de 4 speeltjes vastpakken en aan iedereen laten zien?' 'Ja mijn heer!' Ik hief de speeltjes op en liet ze aan iedereen zien. Iedereen kreeg grote ogen. 'Vader mag ik het overnemen?' 'Ja mijn zoon dat mag.' 'Prinses Nykeala je hebt zojuist de relieken van de avatar uitgezocht!' Ik dacht eventjes na maar toen begon er iets te dagen. De avatar kwam telkens terug in een andere vorm. Lucht, water, aarde en vuur, dat was de cyclus van de avatar. Dus de avatars hiervoor hadden deze speeltjes denk ik ook uitgezocht. Maar wacht, was ik dan de avatar?

Heey weer een nieuw hoofdstuk! Dus... Ze is terug bij haar familie, ze wou ze eerst niet vertrouwen maar nu wel. De steen zie je hiernaast in een plaatje staan. Ik noem het vanaf nu de familie steen van de koninklijke! Haha, maar ja is ze nou de avatar of niet? Xxx-jes Ilse (is crazy)