Beynimin arkalarıda bir ses duyuyorum
sanki kontrolsüz kelimeler vicuduma işliyor ve bundan kurtulamıyorum .İstemediğim şeyler oluyor ve bunu ben yapmıyorum ağzımdan kelimeler çıkıyor ama konuşan beynimin arkalarındaki ses !
sonra , sonrası yok . Hep aynı olan şeyin sonrası olur mu ?
çoğu zaman bu sen olamzsın diye arkamdan bağıranları duyuyorum
BU BEN OLAMAZMIYIM ?
ben bu kadar kötü olamazmıyım ?
beni gözünüzde ne kadar iyi kurguladığınızı bilmiyorum ama , farklıyım çünkü bazen gülümsemek o kadarda cazip gelmiyo , sadece durmak istiyorum susmak ve yalnız kalmak . Sizin sahte merakınız ve belli belirsiz gülümsemelerinizden sizi çözemiyorum -çözmek istemiyorum-
güneş batarken onu gülümseyerek izleyemiyorum çünkü bu ortalığı yakan devasal şey sizin düşündüğünüz kadar mükemmel gelmiyo
deli misin ?
sanırım?
deli değilim , farklıyım
sadece sizin korkunç kahkalarınızı arkamda hissetmek beni tedirgin ediyor
korkmuyorum merak etmeyin sizden
zaten kim korkar ki geceleri tıpkı bir bebek gibi sessizce ağlayan, insanların içinde cesur olan korkaklardan.
veya nefretlerini laflara dökerken elibol davrananlardan
korkmam çünkü acıma duygusu tüm vicudumu sararken korkamam!
ve bu seferde beynimin arkasındaki ses şunu çığlık çığlığa bağırır
'onları öldürmeyi en az senin kadar istiyorum!'
YOU ARE READING
ÇÖPLÜK
Randomçöplük mü ??*** bilmiyorum sadece birden oraya çöplük yazasım geldi . beğenmedin mi? UMRUMDA DEĞİL !!!
