Şehrengiz

5.Bölüm

Multi:Asel

Bölümü sizi çok bekletmeden yayımlamak istedim. İnşallah severek okursunuz. Hayalet okuyucu olmayın arkadaşlar en azından vote verip düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum. Yeni bir bölümde buluşmak dileğiyle.

Seviliyorsunuz...

Denizden yayılan yosun kokusu ciğerlerimi doldururken sahnede gitar çalan gencin sesi huzur veriyordu. Sarpla demir korkuluklara yaslanmış sahnedeki grubu seyrediyorduk. Dilan bayılan kızı kolonya yağmuruyla uyandırmıştı. Kızı deniz tutmuş olmalıydı. Teknenin alt katındaki odaya istiharat etmesi için göndermişlerdi. Dilan'ın oturduğu masaya baktığımda sohbet ediyorlardı.

"Eğleniyor muyuz baylar bayanlar?" Sahneye çıkan yirmili yaşlardaki genç çok enerjik görünüyordu. Önlerden evet diye çığlıklar yükselmişti.

"Şimdi şarkı söyleme sırası sizde. Mikrofonu ilk kim almak ister?" Diye sorduğunda herkes yanındakini işaret ediyor. Özgüveni yüksek olanlarsa ben diye bağırıyordu. Sahneye uzun boylu esmer bir kız çıktığında sahnedeki genç nazik bir şekilde elini öpüp mikrofonu uzattı.

Kız şarkıya giriş yaptığında bildiğim bir şarkıydı. Kızla birlikte şarkıyı mırıldanmaya başladım. Nakarata geldiğinde heyecanlanmış olmalıydı ki bazı sözleri karıştırsa da sonradan toparlamayı başarmıştı. Şarkı bittiğinde kuvvetli bir alkış koptu.

"Bence sesin o sahneye çok yakışacak."

"Daha önce hiç topluluğa şarkı söylemedim." Diyerek ona baktım.

"Her şeyin bir ilki vardır."

"Herkesin önünde söyleyecek cesaretim olduğunu hiç sanmıyorum" Heyecanlanıp şarkıyı bile unutabilirdim. Az önce sahneden inen kız karıştırsa bile toparlayabilmişti ama ben bunu başarabilir miydim bilmiyorum. Bilmem için denemem gerekiyordu.

"Burdaki herkesi unut. Gözlerini kapat ve istediğin bir şarkıyı söyle." Sarp bana cesaret vermeye çalışıyordu. Benimde ihtiyacım olan buydu.

"Şimdi sıradaki şanslı kim olmak ister?" Diyerek mikrofonu salladığında elimi kaldırdım.

"O şanslı ben olabilirim." Sesin benden çıktığına ben bile inanamamıştım. Çoğu kişi bana doğru döndüğünde Sarp belimden destek olmak istercesine öne doğru itti.

"Mikrofon senindir." Diyerek beni gösterdiğinde ürkek adımlarla sahneye doğru ilerledim. Dilan'a baktığımda gözleri göster kendini der gibi bakıyordu. Merdivenlerden çıktığımda genç elime minik bir öpücük kondurmuş mikrofonu bana uzatmıştı.

"Hangi şarkıyı söylemek istersin?" Diye sordu sessiz bir şekilde. Hangi şarkıyı söyleyeceğimi bilmiyordum.

"Pinhani-Beni sen inandır"

Arkamdaki gitarist ellerini tellerde gezdirip çalmaya başladığında gözlerimi kapattım.

Çizdim kendi aklımca hayatın resmini

Bir şey bilmezdim aslında

Karıştırdım tüm renkleri

Hata yaptım tabi

Gitarist yavaş bir şekilde bana ayak uydurduğunda gözlerimi araladım. Etrafa bakma cesaretini gösterdiğimde insanların bakışlarını üzerimde hissetmek hem garip hem de güzel hissettirmişti. Şarkının sonuna kadar gözlerim açık şekilde devam ettim. Son kısma geldiğimde gözlerim aradığı kişiyi bulmuştu. Bıraktığım yerde hayran gözlerle beni dinliyordu.