"ခ်ာတိတ္... "
"ခဏေလး...Hun..ကြၽန္ေတာ္ ၿပီးၿပီ..."
တစ္ခြန္းေခၚလိုက္ရံုနဲ႔ တုန္႔ျပန္သံက စူးခနဲ...
ခဏေလးဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္ကို အခန္းေ႐ွ႕ကရပ္ေစာင့္ခ်ိန္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေစာင့္အၿပီးမွာ..
အခန္းတံခါးပြင့္လာခဲ့သည္...
သခြားႏုေရာင္႐ွပ္ အက်ႌ လက္ ေတြ႐ွည္က်ေနလိုက္တာ လက္ေခ်ာင္းထိဖ်ားေတြေရာက္တဲ့အထိ...သာမာန္ထက္ပိုက်ယ္ေနတဲ့ လည္ပင္းေပါက္က ၾကယ္သီးအေပၚဆံုးတစ္လံုးျဖဳတ္ထားလိုက္သည့္အခါ..ရင္ၫြန္႔အထိက်ယ္လြင့္လြင့္...
Fashion ပိုင္း ဂ႐ုစိုက္တတ္ၿပီး..
Oversizeေတြဝတ္ေလ့မ႐ွိခဲ့သည့္ ခ်ာတိတ္က
Mediaေတြကို မ်က္ေျချဖတ္ဖို႔ မဝတ္ဖူးတာေတြဝတ္လာခဲ့ပံုရသည္...
အနားေတြဖြာထြက္ေနသည့္ ဂ်င္းပန္႔ အနက္ေရာင္ တိုတိုက
ဒူးဖံုးရံု...
Mask အနက္ေရာင္က မ်က္ႏွာေပၚမွာ မပါမျဖစ္..
နဖူးေပၚဝဲေနသည့္ ဆံပင္ေတြကို သိမ္းလွန္ၿပီး
ဦးထုပ္ကိုေနာက္ျပန္အေနအထား ဖိေဆာင္းၿပီးသြားတဲ့အခါ...
"သြားၾကမယ္ေလ.. .."
ေ႐ွ႕တစ္လွမ္းေစာရင္း ေျပာသြားတဲ့ခ်ာတိတ္ကို ဒီအတိုင္းပဲရပ္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့
...ေနာက္ျပန္လွည့္တဲ့ မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းမ်ား..
"လာေလ.."
အနားကိုတိုးသြားကာ လွစ္ဟာေနတဲ့ ၾကယ္သီး
တစ္လံုးကို ေသခ်ာတပ္ေပးရင္း...
ေကာ္လံစကို ပါပံုခ်ေပးလိုက္ၿပီးမွ..
"သြားစို႔ ခ်ာတိတ္.."
လက္တစ္ဖက္ထဲ ဖမ္းဆုပ္ခဲ့သည့္
လက္ဖဝါးအိအိ တစ္ဖက္....ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မျမင္ရေပမယ့္
ျပံဳးေရာင္ျပဳ သည့္ မ်က္ဝန္းေတြကို ဖမ္းမိလိုက္ေသးသည္...
... ကိုယ့္ေၾကာင့္ေပ်ာ္ပါ ခ်ာတိတ္ေရ.
***********
"အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
ေက်ာျပင္ကို ဖြဖြပြတ္ရင္း ေမးလာေတာ့
ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္ရေပမယ့္..
တကယ္တမ္းေတာ့ အဆင္မေျပ...
စားထားသမ်ွေတြ အန္ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးမွ
ရင္ထဲ တစ္လွပ္လွပ္တုန္လာသည္....
"Heee.."
ခပ္တိုးတိုးက်ိတ္ရယ္သံေၾကာင့္.. မလံုမလဲ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့... ရယ္ျမဴ းရိပ္သန္းေနတဲ့ မ်က္ဝန္း
ေတြရယ္....
"Sorry..sorry hun.."
လက္ကာျပရင္း တစ္ဖက္လွည့္သြားသည့္ ခ်ာတိတ္..အသံထြက္ရယ္ေနျပန္သည္...
ကိုယ့္ကိုေလွာင္ရေကာင္းလားလို႔ ဆူပစ္ခ်င္ေသးေပမယ့္ ကိုယ့္ေဝဒနာကို အံတုေနရဆဲမို႔
ဆူရမယ့္အေရးအာရံုမထားႏိုင္...
တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္တစ္ခါမွ မစီးဖူးခဲ့တဲ့..စီးလဲမစီးခဲ့တဲ့... ႐ိုလာကိုစတာ...
ခ်ာတိတ္ အတင္းအပူကပ္လို႔ အတူလိုက္စီးေပးခဲ့မိသည္...
ခ်ာတိတ္ ေျပာသည့္.. ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ဟာ ဘာမွန္းေတာင္မသိလိုက္....
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ထားၿပီးဘယ္အခ်ိန္လြင့္က်သြားမလဲဘဲ ေတြးေနရင္း လည္ေခ်ာင္းေတြနာတဲ့အထိ ေအာ္ပစ္ခဲ့သည္.....
အျမင့္ဆံုးကေနထိုးက်သြားရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို
တစ္ေခါက္ျပန္အမွတ္ရမိရံုနဲ႔ ေခါင္းေတြမူးေဝၿပီး...ရင္ဘတ္ထဲက ေအာ္ဂလီဆန္လာျပန္သည္...
"ေဝါ့!!!"
"ဒုကၡပဲ..."
ရယ္ေနရင္းက ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာ ပ်က္သြား႐ွာသည့္ ခ်ာတိတ္...ေပ်ာ္ေစခ်င္လို႔ Lotte world ကိုပို႔ေပးခါမွ ကိုယ့္ေၾကာင့္ စိတ္ပူသြါးရျပန္ၿပီ
"ခင္ဗ်ား... အေျခအေနေကာင္းရဲ႕လား..Huh.
..အိမ္ျပန္ၾကမလား...ဒါမွမဟုတ္ ေဆးရံုသြားျပ
မလား.."
"ရတယ္...ခဏေနရင္ သက္သာသြားမွာပါ.."
"မျပန္ေသးဘူးဆိုရင္လဲ
ေလေကာင္းေလသန္႔ရတဲ့ေနရာသြားရေအာင္"
ေျခလွမ္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေလ်ွာက္ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ...ဆူညံသံေတြနဲ႔ အနည္းငယ္လွမ္းတဲ့
ခ်ယ္ရီပင္တန္းေတြေအာက္ ေရာက္လာခဲ့သည္...
ပန္းရနံ႔ေျပေျပကို ဖြဖြ႐ိႈက္သြင္းကာ..
မူးေဝေနတဲ့စိတ္ကို အာရံုလႊဲရင္း
ေျခလွမ္းေတြဆီ စိတ္ႏွစ္ထားလိုက္ၿပီး....
တစ္လွမ္း....
ရြက္ေျခာက္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ...ခ်ယ္ရီေႂကြ အနည္းငယ္ ေျခဦးထိပ္မွာ ေဝ့ဝဲလႈပ္႐ွားသြားၾကသည္....
