NISE 偽 | taegi

✿33✿

#MYG's POV
İki oğlan çocuğu vardı, küçük olan büyük olanı seviyordu. Hep güvenecek birilerini istediği için güvenmemesi gerekse de ona güveniyordu.
Babası onu sevmiyordu , annesi sevmiyordu ama abisi vardı değil mi?

Arkasında duracak, tek başına ağlamasına izin vermeyecek bir abisi vardı en azından.

Siktiğimin abisi.

Chanyeol ile küçükken beraber oyun oynardık, babam onu daha çok sevdiği için kıskanmazdım. Onun yerine abimi(?) örnek alıp babamın beni de sevmesi için onu taklit ederdim.

Mesela Chanyeol saçlarını yana tarardı, bana da öyle yapmasını isterdim.
Giysilerimi ona seçtirirdim, onun arkasından paytak paytak yürür hatta bazen onun giysilerini giyerdim.

Tabii çocuktuk, Chanyeol şu an olduğu şerefsiz değildi. Çocuktu.
Benimle ilgilenir, onun gibi davranmam hoşuna bile giderdi.
Babam beni dövdüğünde yaralarıma da o pansuman yapardı.
Komik bir şey duymak ister misiniz?
Büyüyünce babama bunların hesabını soracağını söylerdi.

Senin için düzelteyim Chan, sanırım 'Büyüyünce babama yardım ederim.' demek istiyordun.

İşte biz şimdi birbirimize çok uzaktık, hep arkamda duracak birisini istemiştim ben hep bir aile istemiştim içten içe.
Bu yüzden belki de geç fark etmiştim aslında nasıl piç olduklarını.

Ben de ortama ayak uydurmuştum, hileyle büyümüştük biz.
Birbirimizden nefret ederek ve sürekli arkamızdan bıçak saplayarak.

Birbirimizin değer verdiği şeylere zarar vermek bir ara rekabete bile dönüşmüştü, berbattı.

Ama şimdi büyümüştük, değişen pek bir şey yoktu. Yine de daha kontrollüydük sanırım.
Benim kaybetmek istemediğim birisi vardı, Chanyeol'un da.
Eşittik.

Kaybetme korkusu, bok gibi bir şeydi.
Chanyeol geldiğinden beri diken üstündeyim , o şerefsizi yurt dışına gönderdiğimden itibaren benim bir açığımı aradığından emindim. Eh, bulmuştu da.

Kendimi tebrik etmek istiyordum, Chanyeol'un eline mükemmel bir koz vermiştim. Ve en az benim kadar pislikti, ne diye geri dönmüştü?
Onu geri gönderebilirdim, Taehyung'u bilmeseydi biletini almıştı bile.

Çalan kapıyla düşüncelerimin arasından çıkıp ayaklarımı sürte sürte kapıya baktım.

Kapıyı açınca Chanyeol'u görmemle günümün kötü başladığını anlamıştım.

"Neden geldin?"

"Konuşmak için."

"Konuşacak bir şeyimiz yok bizim."

Kapıyı kapatacakken beni durdurdu.

"Söz dinlemen gerektiğini hâlâ bilmiyorsun velet."

"Chanyeol, siktir git başımdan."

"Yoongi."

Oflayıp gözlerimi devirdim ve içeri geçmesini işaret ettim.

"Ne istiyorsun?"

"Uzun zaman oldu, şu sikik babalık testi eline geçer geçmez beni aklınca hayatından çıkardığını sandın değil mi?"

Karşısına oturup ellerimi önümde kavuşturdum.

"Chanyeol, artık eskisi gibi oyun falan yok. İnan bana şirket, babam veya aklına ne gelirse umrumda değil."