SONUN SONU

-Tanıtım-

Thomas ağzından
Evvet.Düz geçişten geçip buraya gelmemizin ardından tam bir ay geçti. Sessiz sakin bir ay. Burdaki çoğu insan mutlu. Ben onların  yerinde olsam ben de mutlu olurdum. Yeni bir hayat, yeni bir başlangıç, yeni dostlar. Ama ben de onlarda olmayan bir şey var: kaybettiklerimin acısı. Elbette burdaki her insanın bir kaybı vardı. Ama çoğunu zaten hatırlamıyorlardı. Hatırlamadığınız şeyi özlemezdiniz. Ben böyle bininci defa düşüncelerime dalmışken yanıma Brenda geldi. Başıyla izin istedi. Gel otur dedim. O da benim gibi oturup bacaklarını boşluğa sarkıttı. Burası benim favori mekanım olmuştu. Aşağıya baktığımda kumsalda çalışanları görüyordum arkamı döndüğümde küçük bir vadide inşa ettiğimiz medeniyeti. Gerçekten inanılmaz insanların arasındaydım. Sadece bir ayda kalabilmemiz için kulübeler, bir yemekhane, anıtmezar, büyük bir ortak kulübe inşa edilmişti. Bunun yanı sıra tarlalar ve hayvanları koyduğumuz ağıllar da yapılmıştı. Burdaki herkes bir işle meşguldu. Herkes yeni hayatına sıkıca tutunmuştu. Ben dışında. Neredeyse bütün gün burada oturuyordum. Kaybettiğim dostlarımın yükünün altında eziliyordum. Önce Chuck sonra Newt ve Teresa. Ve adını bildiğim bilmediğim onlarca kayranlı.   Dayanamıyordum. Brenda ve minho olmasa. Brenda demişken onun hakkında ne hissettiğimden emin değildim hala. Yazar:Of thomas senle işimiz çok zor. Teresa. Onu hala unutamamıştım. Tekrardan yazar:Salakkkk. Ama brenda yı sevdiğime emindim. Dostça mı yoksa  farklı bir şekilde mi bunu zaman gösterecekti.
+Hey bakıyorum yine daldın gittin gözlerin dolmuş iyi misin?
-Her zamanki şeyler işte önemli değil.
Elimi tuttu.
+Hayır thomas önemli. Bunun üstünden gelmelisin artık. Evet onlar öldü ama bu senin suçun değildi thomas. Hiçbiri değildi.
-Belkide haklısındır. Gözlerimi sildim ve gülümsemeye çalıştım.
-Ee şimdi ne yapıyoruz?
+Minho seni çağırmamı istedi.
-Ne olmuş? Omuz silkti.
+Bilmem. Hadi gidip öğrenelim.
Sonraki iki dakikayı yokuşu inmekle harcadık. Büyük kulübeye girdiğimde minho yu gördüm. Ortadaki masanın önünde oturuyordu. Yanındada sanırım rütbeli arkadaşlar vardı. Dediğim gibi bir aydır nerdeyse her saat o tepedeydim.
-Noldu minho?
O sırada bana baktı. Bakışlarında espri yapacak muziplikten eser yoktu. Sadece korku vardı.
m- thomas bu arkadaşlar etrafı geziyordu ve  ve ... bir deli gördüler.

Merhaba bu benim ilk yazım. Öncelikle ben bir trenda shipperiyim haberiniz olsun. Bu arada bu bölüm nasıl olmuş ? Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Devam ettiriyim mi sizce? Neyse acemi yazarınız kaçarrrr.