Het meisje fietst door de straten. Dit keer heeft ze een zwarte jas aan. Ze moet een brief vinden. Ze heeft woorden nodig die haar hoop geven. Ze fietst een paar keer door de straat maar vind geen brief. Ze heeft de hoop opgegeven. De brieven waren vast voor iemand anders bedoeld. Zij had ze per ongeluk gevonden. Met opgegeven hoofd fietst ze zachtjes naar huis. Onderweg ziet ze een gedaante lopen. De gedaante heeft een witte brief in zijn handen. Snel fietst ze door.
De straat. Ze moet er weer heen. Nog 1 keer checken of er een brief ligt. Zo snel als ze kan fietst ze ernaar toe. En daar ligt die. Een witte brief. Tot haar verbazing staat erop: Het meisje met de zwarte fiets. Nu word ze een beetje bang. Maar opent toch de brief.
-3-
Hey vreemdeling,
Ik weet dat je hoop zoekt in de woorden van de brieven. Maar deze brieven helpen je alleen over de drempel. Er is een persoon die verder kan helpen. Ergens deze dagen kom je de persoon tegen. Ik geef je 1 tip, de persoon krijgt ook brieven van mij. De persoon is een soort postbode. Meer zeg ik je niet.
het zijn altijd de kleine stukjes die het grote plaatje maken
-D
Ps, de schrijfster die mensen bij elkaar brengt
Schrijfster? Dus de persoon is een vrouw, die het schrijft. Mensen bij elkaar brengt? Ze snapt het niet meer. Ze merkt wel op dat er steeds een andere letter staat.
JE LEEST
De brieven naar nergens
Short StoryHoe twee mensen elkaar hebben ontmoet door middel van brieven "Ik ben blij, blij dat ik zo'n goede zus heb. Blij dat de brieven er waren. Blij dat ik jou heb ontmoet"
