Revolution

Awake and over

50K lezers!?!? Wat?! Omg, jullie zijn geweldig, zeker de mensen die nu nog steeds trouw doorlezen. Het is gewoon zo geweldig dat mensen mijn rare fantasie leuk vinden en het willen lezen en soms zelfs om meer vragen. Echt wauw, gewoon wauw. Geen woorden voor hoe geweldig jullie zijn.

Nathan

Skye heeft al een week zijn ogen niet open gedaan, Adry heeft zichzelf al een week in haar kamer opgesloten en het is al een week geleden dat Draco zijn beste vriend vermoordde. Gelijk nadat Zario Skye had gestoken, heeft Draco een eind aan Zario's leven gemaakt. Hoe moeilijk zal het zijn om je beste vriend te moeten vermoorden die vlak voor dat gebeurde, je heeft verraden? Hopelijk zal ik dat nooit weten. En dan Skye. Draco zei dat hij van geluk kon spreken dat hij nu nog leeft. Hij is recht door zijn hart geraakt, maar omdat hij een Haemon is, heeft hij dat net aan kunnen overleven. En nu ligt hij op Adrys bed te herstellen, al zijn we nog steeds niet zeker of dat wel zal gebeuren in de eerste plaats. En Adry zit daar al zolang hij in dat bed ligt. Ze eet en slaapt amper en zegt geen woord als we haar iets komen brengen. En dan te bedenken dat zij altijd degene was die zich het sterkst hield in moeilijke tijden.

"Breng jij even wat te drinken naar Adry?" vraagt Robyn aan me. Ik sta nu toch in de keuken, dus waarom niet. Ik pak een glas en schenk wat water in, daarna loop ik naar haar kamer. Ik klop aan en loop naar binnen. Ik pak de stoel vanachter haar bureau vandaan en zet hem naast haar neer. Ze zit haast tegen het bed aan en houdt Skyes hand vast, dat doet ze al sinds ze hier zit. "Hier Adry, wat water" zeg ik als ik haar het glas aanreik. Ze kijkt op. Dit is serieus de eerste keer deze hele week dat ik oogcontact met haar heb gemaakt. En daarop komt nog dat ze zelfs even zwakjes glimlach

"W-waar b-ben ik?" klinkt er zacht naast ons. Gelijk schiet onze blik naar Skye. Zijn ogen zijn half open en hij kijkt verward de kamer rond. Nadat hij de hele kamer rond is geweest, ontdekt hij ons. "Skye" snikt Adry "Je bent eindelijk wakker" huilt ze verder. "Wie ben jij?" vraagt Skye nog verwarder. "H-herinner je m-me n-n-niet" Adry begint harder te huilen, dit keer niet van blijdschap. "Ik haal Draco even" zeg ik snel waarna ik de kamer uitloop.

"Ik had het kunnen weten" mompelt Draco terwijl hij door de kamer ijsbeert. Adry ligt ondertussen huilend in mijn armen terwijl Elly haar troostend over haar rug wrijf. Robyn zit op de bankleuning naast Elly. We hebben Skye maar even alleen gelaten, want hij is al snel weer in slaap gevallen. Draco praat ondertussen verder. "Zou het dan... nee... maar..." daarna zucht hij. Hij ploft neer op de fauteuil schuin tegenover ons en kijkt ons aan. "Ik weet niet in welke conditie Skye nu is, maar wees voorzichtig en doe rustig aan als je hem dingen uit gaat leggen, hij kan wat... instabiel zijn"

"Voordat ik je alles uitleg, zou ik graag willen weten wat je laatste herinnering is" zeg ik voorzichtig. Ik zit nu naast Skyes bed. We zijn de enige twee in de kamer. Het leek Draco het beste om dit door Adry te laten doen, maar aangezien ze volledig overstuur is, heeft hij mij het maar laten doen. "Dat ik in mijn bed thuis lag, gewoon, zoals elke avond" zegt hij rustig. Hij denk dat hij nog 14 is? "Zou je misschien even in de spiegel willen kijken?" vraag ik. Ik hoop dat als hij zichzelf op zeventienjarige leeftijd zal zien, dat er wel wat terugkomt en ach, wat heb ik te verliezen. "O-oke" zegt hij ietwat twijfelend.

Ik loop met hem naar de spiegel toe. Hij kijkt recht de spiegel in. In zijn reflectie zie ik zijn ogen groot worden. Hij deinst achteruit. "Dit ben ik niet" zegt hij verbijsterd. "Jawel Skye, je..." probeer ik hem te zeggen. "WAT VOOR ZWARTE MAGIE IS DIT!!" schreeuwt hij. De blik in zijn ogen verandert, hij kijkt nogal vreemd, haast eng. "Skye, ik kan het ui..." "WAT HEBBEN JULLIE MET ME GEDAAN!!" schreeuwt hij verder.

Ik hoor gesnik. Ik kijk opzij en zie Adry in de deuropening staan. Ze rent naar Skye toe, drukt zichzelf tegen zijn rug en slaat haar armen om zijn borst en bovenarmen. Hij grijpt haar polsen vast, nog steeds met diezelfde enge blik in zijn ogen, maar zijn grip verzwakt al. Hij sluit zijn ogen en als hij ze weer opent, kijkt hij weer normaal. Hij glijdt tussen Adrys grip vandaan zo op zijn knieën. "Wat... wat was dat" stottert Skye. Ook Draco staat nu in de kamer "Zoals ik al verwacht had" is het enigste wat hij zegt.

"Gaat het wel goed hier" ondertussen staat Robyn in de deuropening, Elly kijkt over zijn schouder heen. "Nee, sterker nog, dit is heel slecht" zegt Draco. Nou, ik zou het zeker niet goed noemen, maar heel slecht, het is blijkbaar erger dan ik dacht. Draco loopt naar Skye toe en helpt hem omhoog. Ze kijken elkaar even strak aan, waarna Skye zijn blik tegen de vloer slaat. "Nee nee, kijk me eens aan" zegt Draco. Skye kijkt hem weer aan. Draco legt zijn hand op Skyes schouder. "Laat het niet het goede in je verpesten" zegt Draco waarna hij zijn hand van Skyes schouder haalt "Ga maar weer naar bed en rust even, je bent nog zwak en je moet zeker nog even herstellen" En dan loopt Draco zo langs ons de kamer uit. "Kom, hij heeft rust nodig, laat hem maar weer even alleen" zegt Draco voordat hij de huiskamer ingaat.

Wat ik me nu pas besef, is dat wat Skye in de spiegel zag, totaal niet op hem leek. Op zijn leeftijd na is zijn haar nu bruin en zijn ogen zijn ook donkerder. Natuurlijk was hij in de war. Ik ben ondertussen alweer zo gewend dat hij er nu zo uitziet, dat ik het me niet echt heb beseft toen ik hem in de spiegel liet kijken. En wat was die uitbarsting van daarnet? Is dat wat Draco bedoelde met dat Skye wat 'instabiel' kon zijn? Wat dat was, kon namelijk iedereen behalve Skye zijn.

Ik schrik wakker. Ik hoor iets in mijn kamer. Ik kijk schichtig rond en ontdek iets in de hoek van mijn kamer. "Zoë?" vraag ik verbaasd. "Heb ik je laten schrikken" giechelt ze. Ze loopt naar me toe, maar als ik haar recht aankijk, verdwijnt haar lach. "Waarom ben je hier" ik kijk op mijn klok, het is drie uur "midden in de nacht...?" vraag ik. "Ik weet niet, ik ben net geland en wou het maar gelijk vertellen" zegt ze, ze kijkt nogal nerveus. "Wat is er nou?" vraag ik weer. "Ik..." begint ze "Deze relatie werkt niet" zegt ze na een korte stilte. Ik knik. Het is natuurlijk jammer, maar het raakt me niet echt zo erg als ik zou denken. Als ik heel eerlijk ben, voelde ik al niet meer zo veel voor haar. "En dit gaat zo cliché klinken maar eh, we blijven nog wel vrienden hè?" zegt ze. "Wat denk je nou. Degene die me in een vampier veranderde komt voor de rest van d'r leven niet van me af hoor" grinnik ik om de nerveuze stemming te verdrijven. De glimlach verschijnt weer op haar gezicht. "Kom, pak je spullen maar uit de hoek en ga lekker naar de logeerkamer, ik hoor later wel hoe je binnen bent gekomen" zeg ik er snel achteraan. Ze knikt, pakt haar koffers uit de hoek en loopt mijn kamer uit.