“ANO’NG PROBLEMA MO?” boses iyon ni Bryan. Alam ni Kristoff kung ano ang ibig nitong sabihin ngunit nananatili siyang walang kibo at nakatitig lang sa labas ng bintanang de salamin. Sa sandaling nakalabas si Toni kasama ni Jigs ay walang kaabog-abog na pinauwi niya si Yasumi. Halatang galit ito dahil sa pagtrato niya rito ngunit wala siyang pakialam. Ang tanging nasa isip lang niya ay ang anyo ni Toni kanina nang lumabas ito ng studio.
How he wanted to run after her and tell her over and over again how sorry he was for driving her away five nights ago. Na kahit anong pilit niya ay tuluyan na nitong binago ang takbo ng puso niya. Halatang pilit ang bawat ngiti niya sa tuwing may kausap siyang ibang tao. He was silently wishing na si Toni ang kasama niya. He tried to be the old Kristoff na kilala ng karamihan. Moody and with a very bad temper. Ngunit nahihirapan na siyang ibalik ang pangit na ugaling iyon. Every time he would think about Toni ay naaalala niya ang mga masasayang araw niya sa piling nito. And he would hate himself all the more dahil hindi na niya maibabalik pa ang mga araw na iyon.
It was the right thing to do, anang isip niya na lihim niyang sinang-ayunan.
Nainip na marahil si Bryan dahil nananatili siyang walang kibo kaya lumapit na ito sa kinatatayuan niya at walang kaabog-abog na kinuwelyuhan siya. Marahas siya nitong isinandal sa pader.
“Tinatanong kita kung ano ang problema mo. Huwag mo akong daanin sa silent treatment, Kris. It won’t work with me,” banta pa nito. His jawlines hardened with controlled anger.
“I don’t know,” mahina niyang sagot.
Hindi na nakapagpigil si Bryan. Binigwasan siya nito. Ni hindi siya nanlaban nang dumapo sa pisngi niya ang kamao nito.
“Damn you! You don’t know? Kaibigan siya ng asawa ko and you have the nerve to hurt her? What happened to you man? You’re better than this. Hindi kita tinulungang ayusin ang buhay mo para lang sa wala. Hindi totoong si Ellise ang sadya niya. Sinabi ko lang iyon para hindi siya mapahiya. She came here to see you!” galit na sambit nito.
Pinili niyang tumahimik. Lalo pa niyang pinagtagis ang mga bagang. The pain he read in her eyes earlier was enough to haunt him all his life.
“Kung ako sa’yo, kikilos na ako at habulin siya habang may panahon pa. If you make her cry again, you will answer to me,” mariin nitong banta.
“Might as well kill me now,” sagot niya.
“What? Ano ba ang pumapasok diyan sa utak mo? One moment you were happy. Nagpa-haircut ka pa nga para sa kanya, hindi ba? You became someone everybody could be proud of. Pagkatapos bigla kang babalik sa ganito? What’s wrong with Toni? The way I see it, she is perfect for you!”
“Iyon na nga eh. Masyado siyang perfect. Anong mukha ang ihaharap ko sa kanya? You know me. Alam mo kung ano ang pinaggagawa ko sa buhay ko noon. She doesn’t deserve someone like me,” mapait niyang sagot. Lalo pang tumindi ang nararamdaman niyang sakit sa kanyang dibdib.
“Nakaraan na iyon, pare,” maagap nitong sagot.
“But still it’s a part of me I just can’t deny or even escape.” Dapat hindi na siya umasa noon. Dapat hindi na niya hinayaang makapasok sa sistema niya si Toni at nang hindi na niya ito masasaktan tulad ngayon.
Naihilamos ni Bryan ang palad sa mukha nito bago ito muling nagsalita. “You know what? May dahilan siguro kung bakit ikaw ang pinadala sa simbahang iyon. It didn’t occur to me before but it’s making some sense to me now. Baka kailangan mong i-reconcile uli ang sarili mo sa dating Kristoff bago nangyari ang insidenteng nagtulak sa’yo upang gawin ang mga kalokohang iyon. You need to be forgiven pare. Hinayaan mong ang galit ang manaig sa puso mo kaya tinalikuran mo ang lahat ng magagandang bagay sa buhay mo. Maybe you need to find your way back,” mahinahon nitong sambi.
Alam niya ang ibig nitong sabihin. Alam niyang may punto ito. Kay tagal nang namahay ang galit ang poot sa puso niya kaya siguro kahit anong gawin niyang kabutihan ay nananatili pa rin ang guilt feelings niya.
“If you want this to work between you and Toni, forgive yourself and be forgiven,” dugtong pa ni Bryan.
Marahan siyang tumango. Naramdaman niyang tinapik siya nito sa balikat.
“Mahal mo ba siya?” tanong nito.
“More than my life,” bulong niya. Tumango si Bryan.
“Sundan mo siya habang hindi pa huli ang lahat. Tell her the truth. It’s not so bad to look stupid in front of someone you love most. Believe me, I know,” sambit bago ito lumabas ng studio. Naiwan siyang nananatiling nakasandal sa pader.
With a broken heart and a black eye.
__________
“KAYA mo bang magmaneho?” tanong ni Jigs kay Toni nang marating nila ang parking lot. Gamit ang panyong ibinigay nito kanina ay tinuyo niya ang mga luha sa kanyang mga mata.
“I-I guess,” mahina niyang sagot. Bubuksan na sana niya ang pintuan ng driver’s side nang maagap siya nitong pinigilan.
“Ihahatid na kita. It’s the least I can do,” sambit nito. Muli ay tiningala niya ito. Nababasa niya ang pag-aalala ni Jigs para sa kanya. Walang halong pagkukunwari iyon.
“In behalf of Kristoff, let me drive you home. Akin na ang susi,” dugtong pa nito.
Nagbaba siya ng tingin upang itago ang muling pagbalaong ng luha sa kanyang mga mata nang marinig ang pangalang sinambit nito. Wala sa sariling kinuha niya sa kanyang purse ang susi ng kanyang beetle at ibinigay iyon dito. Pinagbuksan din siya nito ng pintuan sa harap bago ito tumapat sa manibela.
“I don’t want to go home yet,” aniya nang akamng bubuhayin na nito ang makina. Ang akmang pagpihit nito sa susi ay natigil sa ere. Sumandal ito sa upuan at bumaling sa kanya. Hinayaan nito ang susi sa ignition button.
“W-where would you like to go?” tanong nito sa kanya.
“S-sa simbahan na lang muna ako,” sagot niya. The church is her only refuge especially in times like this. Narinig niyang bumuntunghininga ito.
“Ano pala ang nangyari? The last time I saw him, he was very happy. Bago ang haircut niya at tinutukso pa nga namin siya dahil noon lang namin siya nakitang nakangiti habang nasa rehearsal kami. Alam mo bang mabibilang lang sa mga daliri ng kamay kung ngumiti siya? Sa aming lahat siya ang pinaka-moody. Masaya nga kami dahil mukhang ikaw ang nagpapangiti sa kanya. Pagkatapos bumalik na naman siya sa dating Kristoff na kilala naming lahat. Galit sa mundo at walang pasensiya,” sabi pa nito. Bakas din sa boses nito ang kalituhan.
“S-sana alam ko din kung bakit. But just like you, nagulat na lang din ako. One moment, he was kissing me at pagkatapos niyon ay ipinagtabuyan niya ako palayo—” napapiyok siya muli.
“Shh. I’m sure may dahilan ang lahat ng ito. Sa aming lahat ay si Bryan ang mas nakakakilala sa kanya dahil sabay nilang binuo ang banda. Ako ang pinakahuling miyembro nila kaya hindi pa ganoon kalalim ang pagkakalilala ko kay Kristoff,” sagot nito. Hindi siya pumalag nang hilain siya nito sa dibdib nito. “Hindi ko alam kung paano nakayanan ni Kristoff na makita kang umiiyak. Hindi kasi ako makatiis kapag may nakikita akong umiiyak na babae. It makes me weak inside,” dugtong pa nito sabay hagod sa kanyang likod.
Singhot lang ang naisagot niya rito. Mabuti pa ito at hindi makatiis na makita siyang luhaan. Samantalang ang lalaking mahal niya ay nagawa pa siyang ipagtabuyan. Hindi lang iyon. Pinamukha pa nito sa kanya na wala talaga siyang puwang sa puso nito dahil kasama nito ang babaeng iyon.
“Ano ba’ng meron sa babaeng iyon na wala ako?” naiinis na tanong niya sa dibdib ni Jigs.
“That’s a tricky question. Hindi ko naman personal na kakilala ang babaeng iyon at mukhang sumunod lang iyon kay Kristoff sa studio. Wala pa siyang dinadalang babae sa studio ever since,” sagot nito.
Magsasalita pa sana siya uli nang bigla ay bumukas ang pinto sa tabi ni Jigs. Sabay silang napabaling doon. Ang madilim na anyo ni Kristoff ang nakita niya. He was sporting a black eye. Hawak nito ang bukas na pintuan ng sasakyan at tila patalim ang mga titig nitokay Jigs.
“Binggo,” narinig niyang bulong ni Jigs.
“Baba,” mahina ngunit mapanganib nitong utos kay Jigs. The latter didn't budge. “Bababa ka ba o ako mismo ang hihila sa’yo?” dugtong nito nang hindi agad kumilos si Jigs.
Hindi na siya magtataka kung mababasag man ang lahat ng ngipin nito ngayon dahil sa labis na pagtagis ng mga bagang nito. Kung bakit ito nagagalit ay hindi niya alam. Kung may mas karapatang magalit sa kanila ay siya iyon.
“Paano? I have to go bago pa maghuramentado ang isang ito,” baling sa kanya ni Jigs. Gustuhin man niyang pigilan ito ay hindi niya magawa. Natatakot siyang sasaktan ito ni Kristoff kapag hindi pa ito bumaba sa sasakyan niya. Looking at Kristoff now, mukhang hindi malayong mangyayari nga iyon. “Just remember what I told you. Nandito lang ako when you need help,” dugtong pa nito bago bumaba ng sasakyan.
Humarap ito kay Kristoff at nagtagisan ng titig ang dalawa. “Huwag mong sasaktan kung hindi mo kayang makita na niyayakap siya ng iba,” sambit nito bago tuluyang tumalikod. Ngunit tila walang narinig si Kristoff. Mabilis itong pumasok sa sasakyan at ito ang pumalit sa tapat ng manibela. Pabalibag din nitong isinara ang pinto.
_________
Go fafa Kristoff. Kidnapin mo si Toni. Ay bawal pala spoiler? Sareeeeh 😋
Comment comment din paminsan minsan. Wag puro basa hahaha
Ciao!
![The Perfect Love Story [PHR]](https://img.wattpad.com/cover/146526981-64-k999705.jpg)