အခန္း (၁၀၄) စည္းစိမ္မဲ့
"ေဟး....ဟယ္လို.....ေျမေခြးအိုႀကီး...... ခင္မ်ားႀကီး ႐ူပါေျဖာင့္ခႏၶာေတာင့္တဲ့ဒီအိုင္ဗန္ကိုအရမ္းစြဲလမ္းမိသြားတယ္မလား။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္မင္းကိုထားခဲ့မွာေၾကာက္ၿပီး ကိုယ့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကိုဖ်က္ဆီးဖို႔ၾကံေနတာလား?'' ဝက္ဝံေပါက္ကအ႐ွက္မ႐ွိဆိုေသာ္လည္း ခ်န္အန္းကအဖက္ပင္မလုပ္။
"ေဟး.... ကိုယ့္ကိုယ္အဖက္ေလးလုပ္ပါအုန္းကြ''
"မင္းအေရကထူလြန္းလို႔ အဖက္လုပ္ခ်င္စရာမေကာင္းဘူး''
ခ်န္အန္း ေျခတစ္ဖက္ခံုေပၚတင္ကာ ေက်ာမွီခ်လိုက္ၿပီးေဆးလိပ္ေငြ႔ေတြကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။ ဆားငန္ရည္ေၾကာင့္လူကႏုန္းခ်င္သလိုျဖစ္ေနၿပီး ပင္လယ္ျပင္ကေၾကာက္စရာေကာင္းစြာညိမ္သက္ေနသည္။ ဒါက သူကြၽန္းေပၚေနခဲ့ရသည့္အခ်ိန္မ်ားကိုျပန္သတိရမိေစသည္။ ကြာျခားခ်က္က စိတ္ဆင္းရဲစရာမေကာင္းလြန္းသည့္အခ်က္တစ္ခုသာ။
"မင္းမွာေငြေတြအလံုအေလာက္႐ွိရဲ႕သားနဲ႔ မတင္းတိမ္ႏိုင္ဘူး ငါ့ကိုလက္တုန္႔ျပန္ရမွေက်နပ္မယ္ဆိုရင္ မင္းငါ့ကိုကြၽန္းတစ္ကြၽန္းမွဖမ္းထားလိုက္။ မင္းငါ့ကိုဝွက္ထားဖို႔ဆႏၵသာ႐ွိရင္ ၂ႏွစ္ ၊ ၃ႏွစ္ေလာက္ဆို အျပင္လူေတြ႐ွာေတြ႔မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး''
ခ်န္အန္းက ပင္လယ္ျပာျပာကိုၫႊန္ျပၿပီး ''ဘာကိစၥငါနဲ႔ပင္လယ္ထဲသြားခ်င္ရတာလဲ။ မေန႔ညကလိုမုန္တိုင္းထပ္ျဖစ္ရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးေသသြားႏိုင္တာကို''
သူတို႔အခုအသက္႐ွင္ေနေသးတာက ကံေကာင္းလြန္းလို႔လို႔ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ကံဆိုတာအျမဲတမ္းေကာင္းႏိုင္တဲ့အရာမွမဟုတ္တာ။.
"မင္းသိလား ကိုယ့္မွာမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္႐ွိခဲ့ဖူးတယ္။ သူကအသက္၃၂ႏွစ္ပဲ႐ွိေသးတာ ဘီလ်ံနာတစ္ေယာက္။ သူမွာသံုးမကုန္တဲ့ေငြေတြနဲ႔ ေန႔တိုင္းအသံုးေတာ္ခံဖို႔မိန္းမလွေလးေတြဆိုတာလည္းျပတ္လပ္တယ္လို႔မ႐ွိဘူး။ ေန႔တိုင္း သူေလာင္းကစားမ်ိဴးစံုလုပ္တယ္ ေသာက္စားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အရာကမွသူ႔ကိုမေပ်ာ္ရႊင္ေစေတာ့ဘူး ဒါေၾကာင့္သူေဆးစသံုးခဲ့တယ္''
အိုင္ဗန္က စီးကရက္အသစ္တစ္လိပ္ကိုယူၿပီး ခ်န္အန္းနားကစီးကရက္ညႇပ္ကိုယူလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္မီးညိွၿပီးတစ္ဖြာ႐ိႈက္ကာမီးစြဲေစသည္။
"သူေန့တိုင္းမအားလပ္ခဲ့ဘူး။ မနက္ကေနည၊ ညကေနမနက္၊ ေန႔မ႐ွိညမ႐ွိနဲ႔ေနာက္ဆံုးႏွလံုးရပ္ၿပီးေသသြားတယ္''
ခပ္ယဲ့ယဲ့အျပံဳးႏွင့္ ပင္လယ္ျပာ၏ေရာင္ျပန္ေၾကာင့္အိုင္ဗန္၏မ်က္ဝန္းျပာတို႔ကပိုအေရာင္လက္ေနသည္။ ''ရယ္စရာမေကာင္းဘူးလား။ မင္းလည္း ကိုယ့္လို အေ႐ွ႕အလယ္ပိုင္းနဲ႔အာဖရိကကဆင္းရဲသားဒုကၡသည္ေတြကိုျမင္ဖူးတာပဲ။ သူတို႔မွာကုန္းေကာက္စရာမ႐ွိေအာင္ဆင္းရဲလြန္းလို႔ အိပ္စရာအိပ္ရာေကာင္းေတာင္မ႐ွိဘူး... ဒါေပမယ့္ ေန႔တိုင္းအသက္ဆက္႐ွင္ေနေသးတယ္''
"မင္းသူငယ္ခ်င္းကေစာက္႐ူးပဲ'' ခ်န္အန္းက မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္ၿပီး ''အဲ့ေတာ့ မင္းဘာေျပာခ်င္တာလဲ ။ မင္းနဲ႔ငါအခုလိုပင္လယ္ထဲထြက္လာတာ ငါ့ကိုအသံုးေတာ္ခံေဖ်ာ္ေျဖေစဖို႔လား?''
"ေဟး....ကိုယ္အဲ့လိုသေဘာမ်ိဴးဆိုခဲ့လို႔လား။ အိုေက ေဘဘီကိုယ္ ဒီအသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္...ေလးဆယ္ေက်ာ္အဖိုးႀကီးကိုလံုးဝပစ္မသြားပါဘူးကြာ...လင္ေကာင္းသားေကာင္းပီသစြာနဲ႔႐ွာေကြၽးမွာပါ။ မင္းမ်က္ႏွာကိုလည္းဘယ္ေတာ့မွမ႐ိုက္... အ! ကိုယ့္ကိုလည္းမ႐ိုက္နဲ႔ေလ"
"မင္းမ်က္ႏွာကအေရထူလြန္းလို႔ က်ည္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ပစ္ရင္ေတာင္အသာေလးေတာင့္ခံႏိုင္ေလာက္တယ္''
ခ်န္အန္းထလိုက္ၿပီး ႐ုတ္တရက္အိုင္ဗန္ကိုတိုက္ခိုက္လိုက္ေတာ့ အိုင္ဗန္၏မ်က္ႏွာကို႐ိုက္မိၿပီး အိုင္ဗန္က 'အား႐ို႐ို' ဟုေအာ္ကာမ်က္စိကုိတစ္ဖက္လက္ျဖင့္အုပ္ကာေနေလသည္။
"ဘာလို႔ျပန္မခုခံတာလဲ?''
အိုင္ဗန္ရဲ႕ကိုယ္ခံပညာနဲ႔ဆိုရင္ ခ်န္အန္းဟာဒီဝက္ဝံရဲ႕ၿပိဳင္ဖက္ေတာင္မဟုတ္ဘူး။