Vampir

~12~ Metal Parçası

BU BÖLÜMÜ Mavidenizyildizi 'NA İTHAF EDİYORUM. Mavidenizyildizi SENİN OKUMA İSTEĞİNE HAYRANIM :)YORUMLAR İÇİN DE TEŞEKKÜRLER.

ŞİMDİ SİZE ÇOOOOOOK ÖNEMLİ Bİ NOTCUĞUM VAR !

Arkadaşlar kapak fotoğrafını değiştirmekteki amacım Ashley'nin gittiği okulu ve okulun çevresini kendi hayalimdeki gibi görmenizi sağlamak. Arka planda küçük bir şato gibi bir ev var. Orası okul. Çevresi de ormanlık filan işte aynı kapaktaki gibi. :)

Rephaim sözünü bitirdiğinde gözlerimi sıkıca kapatıp ölmeyi bekledim. Gerçekten savunmasız bir avdım. Savunmasız, korkak bir av. Rephaim için oldukça basit bir av. Ama benim anlayamadığım şey Rephaim'in bana neden düşman olduğuydu. Ben ona ne yapmıştım ki ? Gerçi bunun artık pek bir önemi yoktu. Birazdan duyacağım silah sesi ve beynime giden kurşun beni öldürecekti nasıl olsa. Gözlerim kapalı silah sesini duymayı bekliyordum. Ama silah sesi yerine dış kapının kilidinin açılması sesini duydum. İçime doğan umutla gözlerimi açtım. Rephaim silahı beline tekrar sokmuştu.

"Ashley ? Neredesin ? " Kalona'dan duyduğum sesle ağzımı araladım. Yardım isteyecektim. Ama Rephaim 'in ağzıma sımsıkı kapanan eliyle bağırmam boğuk bir inilti halinde odada yayılmıştı.

"Ashley ? Hadi Küçük Kadınım oyunun sırası değil." Kalona'nın sesi gittikçe yaklaşırken Rephaim beni sürükleyerek arka kapıdan çıktı. Bana okulun dar, uzun ve karanlık koridorlarını hatırlatan koridorlardan geçtik. Uzun koridorun sonundaki odanın kapısını açtı ve beni içeri itti. İtilmenin etkisiyle yere düştüm. Zaten ellerim ve ayaklarım bağıldıydı. Düşmem çok olası bir durumdu.

"Kalona!!" Tüm gücümle bağırmama karşılık Kalona'nın sesini duydum.

"Off Ashleyy. Hadi çık nereye saklandıysan." Ben onun sesini duyuyorken o benim sesim duymuyordu. Duyamıyordu. Bu koridor değişik bir şekilde tasarlanmıştı. Heralde indan dolayı sesim duyulmuyordu. Bu o kadar sinir bozucuydu ki..Rephaim öfkeyle yanıma geldi ve beni yerden kaldırdı.

"Sesini çıkartmak gibi bir hata yapmayacaktın aptal !" Sonra Rephaim elini kaldırıp yanağıma sert bir tokat attı. Tokatın etkisiyle yere düşmüştüm. Ağzımda hissettiğim tanıdık metalik tat ile dudağımın kenarının kanadığını anlamıştım. İşte o zaman anladım ki eski korkusuz Ashley'i buraya çağırmalıydım. O kadar sinirliydim ki bağırıp çağırmak istiyordum. Ve bu istegimi gerçekleştirecektim. Önce dizlerimin üstüne sonra da ayaklarımın üstünde kalkıp çığlık attım. Rephaim çığlığımla kulaklarını tıkarken ben tekrar çığlık attım. Rephaim bu sefer acıyla inleyerek dizlerinin üstüne çöktü. Rephaim'in zayıf noktasını bulmuştum. Yüksek ses onun canının acımasını sağlıyordu. 3. kez çığlık atarak koridorda zıplayarak ilerledim. Sürekli çığlık atıyor ve Rephaim'i kendimden uzak tutmaya çalışıyordum. Kaçacaktım. Kurtulacaktım. Az kalmıştı.Çığlıklarım koridorda yankılanırken arkamı dönüp Rephaim'e baktım. Peşimde değildi. Hâla kulaklarını tıkamış yerde yatıyordu. Rahatlıkla önüme dönmüştüm ki bir çift siyah göz ve siyah upuzun saçlarla karşılaştım. Rahibe Anastasia'nın ne işi vardı ki burada ? Aklıma gelen kötü fikirle korku hormonlarım çalışmaya başladı.

"R..Rahib.e ?" Ben korkudan kekelerken Rahibe çelik gibi soğuk bakışlarını bana yönlendiriyordu. Bu daha da korkmamı sağlarken Rahibe dişlerini sıkarak konuştu.

"İyi Rahibe rolünden sıkıldım. Şimdi Erik'in intikamını alma vakti." Kalbim deli gibi atarken artık bir çıkmazın içinde olduğumu idrak edebilmiştim. Demek ki Rahibe biliyordu Erik'i öldürdüğümü ve Rephaim ile iş birliği yapıyordu. Bir an arkamı dönüp kaçma isteğiyle dolsam da bu aptallığı yapmadım. Arkaya gidersem Rephaim ile karşılacaktım. Zaten Rephaim olmasa bile zıplayarak nereye kadar yakalanmadan kaçabilirdim ki ?