Me {mainstreet fanfiction}

Hoofdstuk 2

Ik word wakker. Owja, ik had gelogen over dat ik ziek ben. Ik kijk op de klok. Pff, 16:00 alweer. Dan kijk ik op mijn telefoon. Geen nieuwe berichten. Ik trek een joggingbroek aan en loop naar beneden. Mijn broertje van 10 zit op de bank te spelen met zijn nieuwe nintendo ds. Mama staat in de keuken wat te stoeien met de afwas. 'Hey meissie heb je nog een beetje kunnen slapen?' Zegt ze als ze me gezien heeft. 'Ja' reageer ik kortaf. Sam wenkt dan ook op vanuit zijn ds. 'Hey Luna, je wilt niet weten wat voor problemen ik heb gehad op school...' Dit is nou dus altijd. Ik kom beneden en Sam gaat weer lopen kletsen over hoe stoer hij wel niet is op school. Ik draai met mijn ogen en laat 'm maar lekker kletsen. Ik luister toch niet. Ik denk liever aan Lars. Zijn mooie groen bruine ogen en zijn glad gestreken donkerblonde haar. Zijn tanden zo recht als wat en zo'n prachtige zware stem. '... En dus toen zei Lisa dat ik het niet moest doen maarja ik deed het toch je kent me hè...' Ondertussen ratelt Sam gewoon door. 'Ja ja Sam, dankjewel. Ik ga weer naar boven' ik sta op en loop richting de gangdeur. 'Wil je niks te drinken? Of wat te eten?' Zegt mijn moeder. Tja, ik heb best wel honger. Ik pak een granenkoek en loop dan door naar boven.

Ik loop door school. Dan ineens achterin de gang zie ik Lars verschijnen, lachend met zijn vrienden. Dan kijkt hij mijn kant op. Hij knipoogt en pakt mijn hand. 'Waar gaan we heen?' 'Wat gaan we doen?' 'waarom ik?' 'Ssst niet zoveel vragen!' Zegt Lars en plant zijn vinger op mijn lippen. Dan komen we aan bij de kluisjes, een romantische plek waar vooral veel gezoend word. Hij kijkt me aan. Hij ziet dat ik bang ben. 'Je hoeft niet bang te zijn. Niet voor mij. Ik hou van je Luna, altijd al' hij komt dichterbij, pakt met zijn warme handen mijn gezicht... Dan ineens komt Nils van de trappen gelopen. Ik kijk op. Nils Käller van mainstreet? Hij loopt recht op ons af. 'Hoho niet te klef hè! Zegt hij dan lachend' lars kijkt hem vragend aan. 'Luna! Luna! Luna! Godverdomme niet alweer'

Ik schrik op. Ik lig in mijn bed in mij huis. Met een half opgegeten granenkoek naast me. Ik kijk op de klok: 6:00. En dan zie ik Mam naast mijn bed staan. 'Luna jeetje wat slaap jij vast. Het is tijd om weer naar school te gaan kind. Je voelt je vast beter na al dat slapen. Vraag me niet hoe jij dat kan: van 17:00 tot gewoon nu slapen. Ben je ziek ofzo?' Mijn moeder blijft maar ratelen. 'Nee. Ik ga wel naar school. En doe even rustig mam het is 6:00' mijn moeder zwijgt en loopt naar de deur. 'Opstaan' mompelt ze nog in zichzelf. Tja dat moet dan maar.