Κεφάλαιο 8

385 27 64
                                    



Ανοιγω τα ματια μου και γυρναω δεξιά και κοιταζω το δωματιο μου. Θυμάμαι τα χθεσινα και ενα χαμόγελο ξεφεύγει απο τα χειλη μου.




Χθες δεν ειπαμε αν ειμαστε κατι με τον Λουκ αλλα δεν γινεται να με φιλαει οποτε θελει χωρις να ειμαστε κατι. Χθες ανταλλάξαμε αριθμούς.





Θα γινω πολυ ρεζιλι αν τον παρω τωρα τηλέφωνο και τον ρωτήσω τι ειμαστε; νομίζω πως δικαιούμαι να ξερω σωστα; θα παρω λοιπον. Παίρνω το κινητό καθως κατευθύνομαι προς την κουζινα και παταω τον αριθμο του. Καλει και χτυπαει αρκετες φορες.




"Ποιος ειναι πρωι-πρωι;"ρωταει με την αγουροξυπνημενη φωνη του και με κανει να χαμογελασω.





"Συγνωμη"λεω εγω"σε ξυπνησα"λεω και τον ακουω να γελαει μεσα απο την γραμμή.




"Γιατι με πηρες πρωι-πρωι τηλέφωνο εγινε κατι;"ρωταει.




"Οχι"λεω γρήγορα"δηλαδή ναι"ξανα λεω και γελαει"χθες φιληθηκαμε..και δεν ηταν για την σειρά"διευκρινίζω.




"Το ξερω αυτο γλυκούλα για αυτο με πηρες τηλεφωνώ;"ρωταει εκεινος και ξερω πως εχει ενα πλαγιο χαμόγελο στο πρόσωπο του.




"Οχι"ξανα λεω"δηλαδη ναι...ναι απλα ηθελα να σε ρωτήσω"λεω "εμείς τι ειμαστε; γιατι δεν γίνεται να μην ειμαστε κατι και απλος ξερεις να σε φιλάω ή να με φιλας"εξηγώ.




"Εσυ τι θελεις να ειμαστε;"ρωταει εκεινος και εγω ξεφυσαω. Ντρεπομαι να πω κατι.





"Εσυ;"ρωταω εγω και εκεινος γελαει ξανα. Ειναι λιγο αστειο και αμηχανο ολο αυτο.




"Εγω λεω πως ειμαστε μαζι"λεει και ανοιγω διαπλατα το στομα μου. Παλι καλα που δεν ειναι εδω να με δει.




"Μαζι; Μαζι τι; Μαζι μαζι;"ρωταω και νιώθω πως θα λιποθύμησω.




"Μαζι μαζι ειρήνη τι ανασφάλεια ειναι αυτη πρωι πρωι γλυκουλα; ειμαι μονο δικος σου"λεει και εγω λιωνω.





"Ενταξει...θα ....θα τα πουμε; εε ποτε;"ρωταω χωρις να ξερω τι λεω.




"Ντύνομαι και έρχομαι απο εκει"λεει και πτιν προλαβω να πω κατι το κλείνει. Χριστε μου ειμαι σαν χομπι. Να ντυθώ. Να φτιαχτω λιγακι.





Αρχιζω και πηγαινω πανω κατω χτένιζω μαλλιά,βαφομαι και φοραω ενα τζιν κια μια κολλητη μαυρη μπλουζα τα αιρ μου και καθομαι στον καναπε. Ανοίγει ο πορτα του υπνοδωμάτιου της αδερφής μου.





          

"Καλημέρα αδερφη μουυυ για πες με ποιον ησουν χθες και γυρισες αργα;"ρωταει και με κοιταζει με ενα πονηρό χαμόγελο.





"Μια σε παρακαλω ασε την ανάκριση δεν εχω καθολου όρεξη"λεω και χτυπαει η πορτα και σηκωνομαι να ανοίξω και εκεινη με κοιταζει με πονηρο χαμόγελο ακομα.



Ανοιγω αλλα αντι στην πορτα να στέκεται ο Λουκ στέκεται ο Τζέιμς και με κοιταζει απο πανω μεχρι κατω.




"Καλε τι καθεσαι εκει περνα μεσα"λεει η αδερφη μου και με κανει να καταλαβω γιατι ειχε αυτο το πονηρο χαμόγελο. Φυσικα. Εκεινος περναει παω να κλεισω την πορτα αλλα καποιος την σπρώχνει απο την αλλη πλευρά. Ετσι απλος την ξαναανοιγω.




"Δεν άργησα;"με ρωταει ο λουκ κοιτωντας με και με τραβαει κοντα του. Τα χερια μου πανε στο στερνω του και τα δικα του στην μεση μου και με φιλαει. Τοτε θυμάμαι οτι ειναι εδω ο Τζέιμς και απομακρύνομαι. Ειναι αβολο αυτο. Κοιταω προς τον Τζέιμς που αυτος κοιταζει προς τα εμας.



Για την ακρίβειά καρφώνει τα ματια του πανω μου. Ο Λουκ πιανει το χερι μου και εγω χαμηλωνω το βλεμμα στα χέρια μας.




"Δεν το ηξερα οτι θα ειναι εδω ο Τζέιμς"λεει ο Λουκ διπλα μου και σηκώνω το βλεμμα μου να τον κοιταξω και να του πω πως ουτε εγω το ηξερα.




"Ουτε εγω ηξερα οτι θα ειναι ο Λουκ εδω"με προλαβαίνει και λεει ο Τζέιμς. Παω παλι να μιλησω αλλα για ακομη μια φορα δεν τα καταφέρνω.




"Γεια σου Λουκ εγω ειμαι η αδερφη της Ειρηνης ελα περνα μεσα να κατσεις μαζι μας...Ειρηνη δεν ειναι σωστο να φυγεις τωρα που ηρθε ο φιλος σου ο Τζέιμς και ν τον αφησεις εδω μονο"λεει η αδερφη μου λες και την εχει βαλει καποιος.




Μα τι λεω; φυσικα και την εχει βαλει. Τα εχει με τον Ιάκωβο που ειναι ο κολλητός του Τζέιμς. Λογικο να την εχουν πεισει να κανει τα παντα για να τα ξανα βρω με τον Τζέιμς. Τελος παντων δεν μπορω να πω κατι. Ειναι εδω και ο Λουκ. Τι θα σκεφτεί εκεινος αν απλα φύγω.



"Πολυ καλα...Λουκ κατσε σαν στο σπιτι σου...παω να φτιαξω καφε"λεω και φευγω προς την κουζινα και η αδερφή μου με ακολουθει."καλα πας καλα; κανεις πλατες σε αυτους και οχι στην αδερφη σου;"ρωταω και εκεινη με κοιταζει.



"Τι λες δεν εκανα πλατες σε κανεναν μην γίνεσαι παρανοϊκή και βοηθαμε να φτιαξουμε τους καφεδες"λεει και αποφασίζω να μην το συνεχίσω και να την βοηθησω να κανουμε τους καφέδες.





〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️





Αφηνει η Μια τους καφέδες και εγω ανακοινώνω πως θα παω να φερω κουλουράκια.




"Θα σε βοηθήσω"λεει ο Τζέιμς και εγω τον κοιταζω.




"Να κατσεις εκει που καθεσαι εσυ,θα παω εγω να βοηθήσω την κοπελα μου"λεει και σηκώνεται ο Λουκ με πλησιαζει με πιανει απο το χερι και με περνει μαζι του στην κουζινα.




Μολις μπαινουμε με τραβαει στην αγκαλια του και με κραταει σφιχτά πανω του καθώς νιωθω το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει επικίνδυνα.απομακρύνομαι αργα και τοποθετώ το χερι μου στο μαγουλο του και εκεινος κλείνει τα μάτια του.




"Ει. Τι εγινε;"τον ρωταω και εκεινος ξεφυσαει και ανοίγει τα ματια του.




"Αν έρχεται εδω μεσα συχνα θα τον λιώσω. Ειναι πρωην σου γαμωτο. Δεν τον θελω διπλα σου"λεει καθως με κοιταζει στα ματια. Επειτα με τραβαει και χωνει το κεφαλι του στα μαλλια μου και εισπνέει δυνατα.



Το δικο μου κεφαλι ειναι στον λαιμο του οποτε του αφήνω ενα φιλί εκει και τωρα απομακρύνεται αυτός. Του χαριζω ενα χαμόγελο.




"Ολα θα ειναι ενταξει ναι; μπορεις να μου κρατας το χερι. Θα ειμαι διπλα σου μπορεις να με εχεις αγκαλια"του λεω αβέβαιη αν κανω σωστα ή λαθος που τον συμβουλεύω ετσι. Γνεφει περνω το κουτι με τα κουλουρακια απο το ντουλαπι και πηηαινουμε μαζι στο σαλονι και καθόμαστε.






























Αστερακι🌟












































Σχολιο🗯

Actor in love [Book 2]Where stories live. Discover now