Ik, bijzonder?

9

We stappen een bus in en Gia trekt mij op de enige lege stoel naast haar.

'Hup, zitten,' zegt ze. Mei knikt lachend en haar ogen gaan door de bus heen.

'Oh, ik zie een plek daar!' Even later is ze weg voordat een van ons haar kunnen tegenhouden. Ik glimlach.

'Soms vergeet ik dat ze niet tegen staan in een bus kan,' zeg ik en staar voor me uit waardoor ik Gia niet zie knikken.

'Waar denk je aan?' vraagt Gia opeens en houdt haar hoofd schuin.

'Niks bijzonders,' antwoord ik.

'Ja, ja, ik ken je langer dan vandaag.'

'Oké,' zeg ik zuchtend. 'Ik zit gewoon nog steeds met dat zwarte gat weet je.' Ze knikt begrijpelijk.

'Ik heb er ook een, maar in tegenstelling tot jou ben ik niet ergens beland... Waar ben je eigenlijk beland?'

'Geen idee...'

'Zo bedoel ik het niet. Ben je in iemands woonkamer wakker geworden? Op de straat? Iemands anders bed?' Ik kijk Gia zijwaarts aan en ik hoop niet dat ze merkt dat ik geschokt ben. Haar ogen worden groot.

Shit, denk ik. Waarom ben ik ook zo'n open boek?

'Nee,' zegt ze. 'Heb je het Mei al verteld?' Ik schud mijn hoofd.

'Ik wil het eerst zelf uitzoeken...'

'Is dat wel slim?' Ik haal mijn schouders op, waarschijnlijk niet.

'Ik weet het niet, maar ik ben wel van plan het haar te vertellen als ik het hele verhaal ook kan vertellen,' zeg ik en leg de nadruk op "kan". Gelukkig knikt Gia begrijpelijk.

'Ik zeg niks dan,' zegt ze en doet alsof ze haar mond dicht ritst.

'Hey, Gia,' roept Meiying van de andere kant van de bus waar we in zijn gestapt op weg naar Thomas' huis. 'Zijn we er al bijna?'

'Nog twee haltes!' roept Gia terug en kijkt mij daarna weer aan. 'Waag het niet het voor eeuwig te verzwijgen.' Ik knik.

'Dat was ook alles behalve het plan,' zeg ik.

'Beter, want ik sta het niet toe dat je overspel gaat plegen.' Ik lach.

'Waar zie je me voor aan?' vraag ik, maar voel me toch niet op mijn gemak, al kan ik er geen woorden aan geven waarom.

We stappen uit en komen weer voor een flat te staan. "Van Schapenberg" staat er naast een bel en Gia drukt die in. Even later klinkt Thomas' stem door de speaker heen.

'Ja?' kraakt hij.

'Hey Thomas!' zegt Gia vrolijk.

'Hey Gia!' zegt hij terug op dezelfde toon als zij dat deed en een zoemer klinkt. De deur gaat open en Gia leidt ons de gangen door. Thomas blijkt op de begane grond te wonen en hij bezit een tuin.

'Oh, je hebt ook vrienden meegenomen,' zegt Thomas terwijl hij mij en Meiying aankijkt. 'Dat had je wel iets eerder kunnen zeggen.' Hij lacht en neemt ons mee de tuin in waar een lichte rookgeur hangt. Die geur komt waarschijnlijk van de peuk in de asbak.

'Sorry dat ik het niet heb gezegd,' zegt Gia. 'Maar je gaf me er ook geen mogelijkheid toe.'

'True,' zegt Thomas en gaat zitten. 'Dus waarom deze gezelligheid?'

'Deze vriend van mij hier,' zegt Gia en slaat een arm om mij heen. 'Is zijn geheugen kwijt.' Thomas trekt zijn wenkbrauw op.

'En... Wat moet ik daar aan doen?' vraagt hij en kijkt Gia lachend aan.