მიუხედავად იმისა რომ ოთახში შესულს მარტო დასვენება მინდოდა,ძილი მაინც არ მომეკარა ვერაფრით დავიძინე,თვალს დავხუჭავდი თუ არა იმ წამსევ ვხედავდი ნაილის ღზვასავით მღელვარე თვალებს,რაც კიდევ უფრო გულს მიჩუყებდა და სურვილს მიჩსენდა მას ჩვხუტებოდი მაგრამ, ამ წამს ჩემთან არ იყო.ნაილს არ ვამტყუნებ,თავს იდანაშაულებს და გონია რომ მეც დავადანაშაულებ,ეს ესე არაა.ყველაზე მეტად მესმის მისი,როგორ არ უნდა შეამემჩნია მის თვალეში სინანული და გულისტკივილი როდესაც ამ ყველაფერს იხსენებდა,როგორ გულისტკივილით წარმოთქვამდა თითოეულ სიტყვას,რაც მეც მანადგურებდა. ეხლაც ვნანობ რომ არ ჩვეხტე და არ დავამშვიდე,შეიძლება ზოგისთის ეს უბრალო ჩახუტება იყოს მაგრამ ვხვდები რომ იმ წამს ეს ჩემთის და ნაილისთს ყველაზე და ყველაფერზე მნიშველოვანი იქნებოდა. ამ ფიქრებში ჩამეძინა უკვე გამთნიისას.
დილით ვიღაცეების ჩურჩული მაღვიძებს,თვალებს შეგნებულად არ ვახელ,ერთხელ ჩავახველე რომ მიმხვდარიყვნენ და გაჩუმებულიყვნენ მაგრამ უკვე ეს ყველაფერი აუტანელი გახდა და ჩემმა უძილობისგან გამოწვეულმა თავისტკივილმა თავი შემახსენა,საწოლზე წამოვჯექი.
-ნინაა,გაიღიძეე?დილამშვიდობისა-ბარბარას გამაყრებელმა ხმამ მოიცვა მთელი ოთახი,მთლი ძალით დაენარცხა ჩემს ლოგინზე და ხელები ძლიერად მომხვია ისე თითქოს ჩენს თავას ვინმე წაართმევს ან წლებია ერთნანეთი არ გვინახავს-იცი როგორ მომენატრე?-მიუხედავად იმისა რომ საშინლად ვიყავი მაინც გამეღიმა მის საქციელზე,ბარბარა ჩვენს შორის ყველაზე ბავშვური და თბილია,ყოველთის გამოგიკეთებს ხასიათს როგორც არუნდა იყო და ესაა ერთერთი ჩემი ფავორიტი თვისება ბარბარაში.
-ხო ბარბარა გავიღვიძე,თქვენი წყალობით!-ჯანდაბა იმაზე მკაცრად გამომივიდა ამის თქმა ვიდრე ველოდი, ვერვიტან როცა ცუდ ხასიათზე ვარ ყოველთის ასეთ დროს ვცდილობ მარტო ჩავიკლა ეს ხასიათ ან ვიწვე და არაფერს ვაკეთებდე.
YOU ARE READING
Infinity
Fanfictionმინდოდა მეყვირა,ძალიან ხმამაღლა მეყვირა მანქანიდან გადავსულიყავი და ჯეიკისთვის კარგად მეთავაზებინა სახეში მაგრამ ამის მაგივრად ვზივარ მანქანაში და უბრალოდ ვუყურებდი გოგოს რომელმაც ყველაფერი თავდაყირა დააყენა ჩემს ცხოვრებაში, ჩემი დახმარებით.
