Chapter 6

8 2 0
                                    

REMEMBERING THE PAST

PART II

Chapter 6

Jenny's PoV

Pagpasok palang namin ni kuya sa bahay ay mabilis akong nahinto at nanigas sa kinatatayuan matapos makita ang isang matangkad at matipunong lalaki sa baba mismo ng hagdan at nakatingala sa malaking family picture sa dingding.

I was left astounded and I don't even know if I could still move seeing this fearful man.

Natauhan lang ako nung makita si kuya na yumuko at binati ito. "Konbanwa, masuta." Nung lumingon sya sa amin ay mabilis din akong yumuko bilang paggalang.

"A, anata wa koko ni imasu." Nakangiting sabi nya na mas lalong nakakatakot. "Where have you been?" Naglakad-lakad sya sa harap namin, pagkatapos ay naupo sa sofa at saka humalukipkip habang nakatingin sa aming dalawa bearing a small smile.

"Camping. School stuff." Sagot ni kuya at naupo na rin sa harap nya, sumunod ako at naupo sa tabi nya and that's when Dad took a glance on me.

"You are staying in Foster city now, too?" Tanong nya at mabilis akong tumango. "You're taking up?"

"Environmental science." Sagot ko at tumango-tango sya.

"I thought I made myself clear with you Jenny that don't follow the step of your stupid brother?" Tanong nya at napalunok ako. "I asked him million times to take up medicine instead of wasting his time studying nonsense and now you're taking again that stupid course?" Litanya at sasagot na sana ako when kuya interrupted us.

"Environmental science was her pre-med course. Saan ka ba nakakita ng doktor na doktor agad ang kinuha?" Napanganga ako sa gulat kasi naman, akala ko ayos na sila pero bakit ganito parin pala sila mag-usap sa isa't isa hanggang ngayon?

"Pre-med? Then why she didn't took nursing for heaven's sake?"

"The point here is she'll take medicine after her pre-med. Pati ba naman yun mali parin eh sa gusto nga nya ng environmental science anong magagawa mo?" Napapikit ako sa muling sagot ni kuya at mabilis na sinipa ang paa nya sa ilalim at nung lumingon sya at sinamaan ko sya ng tingin.

"Calyx!" Mom shouted and kuya shut his eyes. "What attitude are you-"

"Mom please, I'm done respecting this man. Sagad na sagad na." Kuya answered at narinig ko nalang na nabasag ang lamesang nasa pagitan namin. Pero imbes na matakot at kabahan ay tumawa lang si kuya.

"What now, sasaktan mo ako? Puputulan mo ako ng daliri? Here, you cut it now." Tumatawang sabi nya sabay lahad pa ng mga daliri nya at si Mommy lang talaga ang nangahas na pigilan sya at sapilitang binaba ang kamay nya.

"Calyx what's wrong with you?!" Mom shouted again and kuya just gave his famous smirk.

"I should be the one asking you that." He answered. "What the hell is wrong with you?" Hindi sumagot si Mommy at doon na nag-umpisang sumeryoso si kuya. "You know I'm doing this bullshit things right now because of you. Dahil sa inyong lahat ay nandito ako at nagpapakagago, nagpuputang-ina. Alam nyo kung bakit ko tinanggap itong misyon na 'to? It's not because of the throne, it was never because of it. Alam nyo kung bakit? Kasi pansamantala gusto kong lumayo sa inyo. Gusto kong huminga, gusto kong maging tao." I bowed my head and as much as I can, I concealed my presence and did nothing na pati ang huminga ay hindi ko na yata magagawa sa sobrang tensyon.

"You know you are meant to be like this. You cannot run away."

"I know, Mom! And that's what making it more suck! I didn't even ask for this damn life!" Giit ni kuya.

          

"You're not like this until you met that person. You were never like this." Dad spoke too at muling pumikit si kuya bago sya lingunin.

"You make a single move on her, I swear. You'll never gonna like it." He answered. "Hindi ko parin nakakalimutan ang ginawa mo, hinding-hindi ko makakalimutan." Doon palang ako nag-angat ng tingin at saktong tumayo na si kuya at naglakad paalis.

Leaving me in between of Mom and Dad who are both not satisfied with what happened.

Pero teka, anong ginawa ni Dad?

Yun bang pagpapanggap nyang namatay at nawala?

O may iba pa?

Haya Shane's PoV

Kulang nalang lumuhod ako kay doc hwag lang nyang sabihing nasa ospital na naman ako sa mga magulang ako. Kung ano-ano ang ginawa kong pangungumbinsi sa kanya pero tanging iling lang ang sinasagot nya.

Hindi ako tumigil sa pagmamakaawa hanggang sa bumuntong hininga sya and stared at me seriously. "Fine." Lumawak ang ngiti ko, papayag din pala eh. "But in one simple condition." Tumango-tango ako. Hindi naman siguro mahirap yun at hindi naman siguro pagbebenta ng katawan eh. "Go home."

"Po?" Gulat na tanong ko.

"Umuwi ka na and forget about that stupid camping. Ano bang akala mo sa sarili mo, maayos ka na? No, dear. You're far from being okay if you keep on being impulsive and stupid like this." Napanguso ako sa narinig mula sa kanya. "I'm not telling you this to stop from acting normal, I'm saying this to you as a concerned doctor and friend of yours." Dagdag pa nya.

"Pero hindi pa kasi nagtatapos yung camping eh."

"Cut that bullshit camping." Singhal nya at napalunok ako. "You know what, just go away. Far from Foster City and start a new life. That is what you need, dear. You need refreshment, just go and explore to create new memories, memories that will keep you from remembering your past." Litanya nya at ngumuso na naman ako.

This is the reason why I wanted to create a new Haya. My doctor is always telling me to go away and make new memories, she kept on asking me to forget everything and start over.

But do I really need to do it? Do I really need to throw all those memories I forget and failed to remember? It's just so fucking unfair! Unfair to the people who remembers me and I know it hurts.

"Doc..." I called her out and I know she's listening now to whatever I say. "I actually want to remember." I smiled bitterly. "But the world seems like ayaw akong makaalala, I know nasaktan ako noon, siguro umiyak pa at sumigaw sa sobrang sakit, siguro nagawa ko ding magalit at magtampo but you know what? Deep in my heart I know I become so fucking happy." Tumingala ako at nagtama ang mga mata namin.

"You did." She smiled sadly. "But this is your new life now. Your past, just let them behind." She said or more like convinced at para matapos na ang usapan ay tumango ako.

"I'm going back to Foster city." Ngumiti sya as she patted my head kaya ngumiti na rin ako ng pilit. Lalabas na sana sya sa ospital when I called her out again. "How old are you? You look so young to be a doctor?" Nakangiting tanong ko at tumawa sya.

Seryoso, feeling ko nga magka-edad lang kami eh.

"My doctor's hour is not yet done so no chitchatting. See you." Umalis na sya na hindi man lang ako sinasagot kaya napanguso nalang ako.

Classes resumed na wala man lang bagong ganap na nangyari sa buhay ko. Paano eh after kong umuwi noon from Hamilton ay sa bahay nalang ako since then.

Buti nalang strong and mighty ang wifi namin kaya kahit papaano ay hindi ako nabulok doon. Exited pa akong pumasok kasi na-miss ko si Jenny kaso hindi pa daw sya papasok now kasi nasa bakasyon sila.

Octagon Task ForceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon