Natapos silang kumain na hindina muling nag-uusap pa. Rian seemed to avoid talking so Jin doesn'tforce a conversation with her. Isang tanong, isang sagot na lang angnangyari sa kanila.
Tinanong niya kung gusto nitongmanuod ng sine, hindi raw. Inaya niyang pumunta sa arcade, umilingito at tumanggi. Walang nagawa si Jin kung di ang sundan na lang siRian habang nag-iikot ito sa department store.
"Gusto mo ba 'yan?" tanongniya. Huminto kasi si Rian sa tapat ng isang malaking stuffed teddybear.
"May ganyan na 'ko sa kwartoko."
Then Rian moved on to anotherstall. Sandali itong humihinto kapag may nakitang nakakakuha ngatensyon nito. Ilang saglit na titingnan, hahaplusin at pagkatapos ayiiwan. Nakarating na sila sa women's apparel, women's shoes at bags.
Mukhang wala naman talaga itongbalak na bumili.
Nang makarating sila sacosmetics section, bigla na lang itong huminto at humarap sa kanya.Nabigla si Jin kaya hindi siya nakabuwelo at muntik na silangmagkabangga.
"Wala ka bang lakad ngayon?"tanong nito.
"Wala."
"Wala kang kakatagpuin? Bakitmo 'ko sinusundan?"
"Sabi ko naman sa 'yo di ba,papunta talaga ako sa inyo nang makita kitang sumakay ng taxi."
Hindi na ito umimik at mulisiyang tinalikuran. Diretso lang itong naglakad hanggang sa makalabassila ng store.
"Gusto ko nang umuwi," sabinito katagalan. Nasa escalator na sila at pababa sa second floor ngmall.
"Then let's go."
"Nang mag-isa."
"That, I can't let you."
Muntik pa itong matumba dahilhindi namalayan ng dalaga na nasa second floor na sila. Hindi agadito nakahakbang paalis sa escalator nang lingunin siya.
"Be careful, Rian." Maagapniyang nahawakan sa siko ang dalaga kaya hindi ito tuluyang nabuwal.
"Bakit mo kasi akokinakausap?" maktol nito sa kanya.
Unti-unti nang nawawalan ngpasensya si Jin. Kung hindi lang talaga siya nag-aalala para sadalaga, kanina pa niya ito iniwan.
"Nasa parking lot ang kotseko, ihahatid na kita. May kailangan din naman ako sa kuya mo."
Ilang sandali pa silang nakatayolang muna hanggang sa tumango ito at tuluyan nang sumunod sa kanya.
Pagdating sa parking lot, walangimik pa rin ang dalaga nang sumakay ito at umupo sa passenger's seat.Napailing na lang si Jin.
"Tatawagan ko lang ang kuyamo," paalam niya. Baka kasi magmaktol na naman ito kapag hindi paniya pinaandar ang sasakyan.
Rhein picked up at the fourthring. Mukhang wala pa ito sa huwisyo nang sagutin ang tawag niya.
"Miss mo 'ko agad?" tanongnito mula sa kabilang linya.
"We need to talk."
Rhein grunted. Jin imagined himgetting up. Mukhang nakuha na rin nito ang kaseryosohan sa tinigniya.
"Tungkol saan?"
"Luna," he answered.
"Okay. Kasama mo ba si Rian?"
Jin glanced beside him. The girlis staring in front but he knows she's listening to theirconversation.
"Pauwi na kami."
"Ingat kayo."
Nang matapos ang pakikipag-usapniya, ibinaba na niya ang cellphone at pinaandar na ang sasakyan.He's viilant with their surroundings. Halos isang oras ang nagingbiyahe nila na hindi siya kinikibo ng dalaga. At wala rin siya samood para intindihin ang tantrums nito.
Pagpasok nila sa bakuran,matapos niyang tuluyang patayin ang makina ng saakyan, hindi na siyahinintay nito. Walang imik itong bumaba ng sasakyan at napailing nalang si Jin habang sinusundan ito ng tingin papasok sa loob ng bahay.
"What's happening? Rheincalled me to rush over here," agad na tanong ni Caspien nakakarating lang din.
Hindi pa sila tuluyangnakakapasok nang salubungin sila ng kuya ni Rian.
"Saan tayo mag-uusap?"
"Sa hindi maririnig ng kapatidmo," Jin answered.
Nagtungo ang tatlong binata salumang office room ng ama ng magkapatid. Wala nang gumagamit ng silidna iyon at halos naging tambakan na lang ng ilang gamit nila. Kunghindi lang dahil sa pakiusap ni Rian ay matagal na iyong ipinabago niRhein.
Jin locked the door afterchecking the whole room.
Naupo si Rhein sa malakingswivel chair sa likod ng mahogany table. Caspien sat at the receivingchair in front of it while Jin remaind standing.
"What is it now?" Rheinqueried.
"May sumusunod kay Riankanina."
He watched as the other two ladschanged their expression from being smiling to being serious thistime.
"Namukhaan mo ba?"
"Hindi. He's wearing glasses.Mukhang napansin din niyang alam ko ang ginagawa niya kaya bahagyasiyang lumayo. Hindi ko na siya napansin sa parking lot."
"Ni hindi ka man langnagpanggap na hindi siya napansin? Paano na lang kung manganib ulitang buhay ng kapatid ko?" malakas ang boses na sita ni Rhein sakanya.
"Sa tingin mo ba hindi koinaalala ang kaligtasan ni Rian?" si Caspien naman ang binalinganniya. "Ano nang ginagawa ng mga tao mo? Ilang buwan na pero wala parin kayong lead sa investigation ninyo," akusa niya.
Caspien's expression became moreserious this time. Umupo ito ng tuwid at masama ang tingin nabinalingan siya. "We're trying our best. Pero laging dead end angnapupuntahan namin."
"Hindi ito ang oras paramag-away tayong tatlo. Alalahanin n'yo ang kaligtasan ng kapatid ko.Buhay ni Rian ang nakataya rito."
Caspien's family owned a privateinvestogation and security agency. Ito ang nangangalaga sa kaligtasanng magkapatid. Bata pa lang sila ay may banta na sa buhay nila.College graduate na si Rhein at nagsisimula nang magtrabaho sa sarilinilang kumpanya nang madiskubre niya ang katotohanan sa pagkamatay ngmga magulang nila.
Sa tulong ni Caspien nakasalukuyan na ring namamahala sa ahensya nila, nalaman ni Rhein nahindi aksidente ang pagkamatay ng mga magulang nila. It was staged,fabricated but up to now, they have no idea of who the culprit was.
"Hindi ko hahayaang mawalaulit si Luna sa akin," pahayag ni Jin. Wala sa dalawang kausap angatensyon niya. He's staring hard at the tiled floor, but his mind wasto somewhere else.
"May I remind you that it's mysister we're talking about here. Hindi siya si Luna, Jin Lucas."
Kumuyom ang mga palad ni Jin.Alam niya ang katotohanang iyon. Hindi na makakabalik si Luna sakanya. Pero may isang pagkakataon pa siya para iligtas ang kapatid niRhein, para makabawi siya sa dalaga.
"Hindi naman tayo dapat angnag-aaway ngayon," kalaunan ay paliwanag ni Caspien para pahupainang init ng ulo ng dalawa.
"I'll stick around to secureher safety," ani Jin. Hindi iyon pagpapaalam kung di pag-imporma.
Kung nawala man si Luna sa kanyanoon, hindi niya hahayaang mawala si Rian ngayon.
