Δεν κατάφερα να κλείσω μάτι! Ο ήλιος έχει ανατέλλει εδώ και δέκα λεπτά με εμένα να στριφογυρίζω στο κρεβάτι. Αυτή η χειρονομία του με έπιασε απροετοίμαστη. Είμαι σίγουρη ότι το έχει βάλει σκοπό να με βασανίζει. Δεν μπορώ να βγάλω από το νου μου το αίσθημα των χεριών του πάνω στη γυμνή μου σάρκα. Τη καυτή ανάσα του μέσα στο αυτί μου. Κοιτάζω προς το μέρος του παράθυρου και αναστενάζω αγανακτισμενη. Φυσικά αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι ότι για άλλη μια φορά μύριζε ολόκληρος γυναικείο άρωμα. Έκανε ότι έκανε εχθές το βράδυ και μάλλον κάθε βράδυ έπειτα ήρθε να παίξει μαζί μου. Θέλει να με πληγώσει όπως νομίζει ότι έκανα εγώ. Μέσα από το μυαλό μου περνάει εκείνη η μοιραία βραδιά που μας έπιασε στο κρεβάτι με τον Τζιακομο. Ακόμα και μέχρι σήμερα δεν μπορώ να θυμηθώ πως κατέληξα στο κρεβάτι μαζί του.
Πετάω από πάνω μου τη λεπτή κουβέρτα που κάλυπτε το σώμα μου και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Προχωράω προς τη κούνια και μόλις αντικρίζω τη μικρή μου να κοιμάται γαλήνια και με ένα χαμόγελο στα χείλη της αμέσως χαμογελώ. Τις τελευταίες μέρες οι κάθε τρεις ώρες έχουν αντικατασταθεί με τέσσερις ώρες που ξυπνάει και τα πρωινά φτάνει μέχρι και τις πέντε ώρες για να ξυπνήσει και να φάει.
Απομακρύνομαι από δίπλα της και πηγαίνω προς το μπάνιο για να κάνω ένα ντους. Μετά από ένα γρήγορα και ζεστό ντους βάζω ένα τζιν και μια μπλούζα για να κατέβω στη κουζίνα.
Αφού κατέβηκα τα σκαλιά και φτάνοντας έξω από το κατώφλι της κουζίνας βρήκα την Πατρίτσια να καθαρίζει τους πάγκους.
«Καλημέρα!» αναφώνησα ξαφνικά κάνοντας την να αναπηδήσει.
Γυρίζει τρομαγμένη προς το μέρος μου με το χέρι της να πιάνει τη καρδιά της «Αχ, κορίτσι μου, εσύ είσαι και με τρόμαξες;».
«Συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω».είπα και προχωράω πιο μέσα. Μόλις φτάνω δίπλα στο σκαμπό κάθομαι και τοποθετώ το χέρι μου κάτω από το πηγούνι μου. «Είναι μόλις οχτώ το πρωί γιατί σηκώθηκες τόσο νωρίς;» με ρωτάει απορημένη.
Καθώς αποστρέφω τη ματιά μου από εκείνη αναστενάζω. «Κακός οιωνός ο αναστεναγμός!».είπε και ξανά γυρίζω προς το μέρος της. Στενεύει τα καφέ μάτια της για να με κοιτάξει εξονυχιστικά «Δεν κοιμήθηκες απόψε; Το μωρό ήταν ανήσυχο;» συμπλήρωσε ανήσυχη.
«Το μωρό μια χαρά κοιμήθηκε εγώ δεν μπορούσα να κλείσω μάτι απόψε».
«Γιατί κορίτσι μου, τι σου συνέβη;». με ρωτάει κοιτάζοντας με προσεκτικά.
Χαμηλώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω το ξύλινο πάγκο. «Τι σου έκανε το καθικι πάλι;»συμπλήρωσε κάνοντας με να χαμογελάσω αχνά.
«Κάθε βράδυ που γυρίζει είναι λουσμένος ολόκληρος με γυναικείο άρωμα »λέω πληγωμένη χωρίς να έχω σηκώσει το κεφάλι μου.
«Κατάλαβα! Και εσένα αυτό σε έχει ρίξει στα πατώματα!» είπε και σηκώνω το βλέμμα μου πάνω από το τραπέζι για να τη κοιτάξω. «Αχ, εσείς τα νέα κορίτσια! Δεν ξέρετε να χειραγωγείται τους άντρες!». πρόσθεσε κουνώντας το κεφάλι της πέρα δώθε.
«Δηλαδή σαν τι θα έπρεπε να κάνω;».
«Πρώτα από όλα δεν θα έπρεπε να σε ρίχνει. Δεύτερον δεν πρέπει να του δείξεις ότι σε ενοχλεί, το αντίθετο πρέπει να του δείχνεις ότι αδιαφορείς και τρίτον, επειδή ξέρω πολυ καλά αυτό το καθικι, είμαι σίγουρη ότι δεν κοιμάται με καμία άλλη.».
«Δεν ξέρω! Κάθε βράδυ βρομοκοπάει πατσουλί». Είπα έξαλλη τρίβοντας τα μάτια μου. «Και με ενοχλεί πολύ και δεν μπορεί να καταλάβει πόσο με πληγώνει. Τουλάχιστον άμα θέλει να ικανοποιεί τις ορέξεις του, ας το κάνει, αλλά ας κάνει ένα μπάνιο πριν έρθει σπίτι» πρόσθεσα. «Θεέ μου, ακούγομαι αξιολύπητη αυτή τη στιγμή».είπα γελώντας ειρωνικά.
«Δεν είσαι αξιολύπητη απλά είσαι ερωτευμένη».
«Και αυτά στη πραγματικότητα δεν πάνε μαζί;».
«Καμιά φορά!» είπε και τρίβω το πρόσωπο μου. «Αυτά έχει ο έρωτας. Μπορεί να σε πάει στα ουράνια αλλά μπορεί και στη κόλαση»συμπλήρωσε και με κοιτάζει με κατανόηση
«Πριν πέντε χρόνια κοιμόμουν με έναν τύπο, ο οποίος είναι γιος υπουργού. Εκείνος είχε ζητήσει από το νταβατζή μου αποκλειστικότητα, να μην πηγαίνω με άλλους μονάχα με εκείνον. Είχε πληρώσει αδρά για να με έχει αποκλειστικά. Τον είχα ερωτευτεί ή έτσι νόμιζα τότε αλλά πιο πολύ είχα ερωτευτεί τη ιδέα ότι θα μπορούσα να ξεφύγω από αυτά που δεν ήταν επιλογή μου. Εκείνος δήλωνε σφόδρα ερωτευμένος μαζί μου και ότι θα με παντρευόταν. Εκείνο το καιρό είχα ξανά βρει τη ελπίδα ότι θα μπορούσα και εγώ να ζήσω σαν μια φυσιολογική γυναίκα. Σαν μια γυναίκα που δεν χρειάζεται να προσφέρει έρωτα αλλά σαν μια γυναίκα που όταν θα της κάνουν έρωτα θα το κάνουν από αγάπη. Όλο αυτή η ευτυχία και η ελπίδα για να καλύτερο αύριο κράτησε μονάχα τρεις μήνες έπειτα εκείνος εξαφανίστηκε και δεν τον ξανά είδα. Είχα καταλάβει τι είχε συμβεί. Δεν υπήρχε περίπτωση ένας γιος υπουργού να παντρευόταν μια πόρνη. Το όνειρο χάθηκε και προσγειώθηκα στη σκληρή πραγματικότητα. Αργότερα όταν γνώρισα τον Ματεο είδα την ευτυχία μέσα από τα μάτια του και η ελπίδα ότι θα μπορούσα να είμαι και εγώ σαν όλες τις άλλες ξαναγεννήθηκε. Ένιωσα ακριβώς σαν έναν αμαρτωλό που περιμένει τη συγχώρεση για τη αγαλλίαση της ψυχής του. Και όλα αυτά για άλλη μια φορά γκρεμίστηκαν σε ένα βράδυ. Έπειτα γνωρίζεις τη συνέχεια» είπα θλιμμένη με εκείνη να συμμερίζεται τη θλίψη μου.
