Minho's POV
Het was avond, ik was met iedereen bij het kampvuur. Het lijkt pefect maar dat is het niet. Waar is Y/N? Ik mis haar. "Waar denk je nou aan Shuckface?" Zei Chuck plagend. "Probeer me alsjeblieft niet na te doen Chuck..." antwoordde ik. "Zo te zien heb je liefdesverdriet." Zei Chuck. "Nogal ja..." antwoordde ik weer. "Misschien moet je met haar praten?" Zei Chuck. "Tja..." zei ik. Ik was gewoon stom. Ze moet juist haar dromen na gaan zeker in deze plek....
Waar zou ze nou zijn? Beter zit ze niet in het labyrint. Ik rende naar het bos om haar te zoeken. Y/N is echt nergens te bekennen lijkt het. Het werd langzaam steeds donkerder. Ik maak me zorgen, waarom was ik nou zo stom geweest.....
Toen alle gladers gingen slapen zat ik zo buiten na te denken. Waar zou ze zijn? De laatste keer dat ik haar zag was bij het kampvuur. Wacht ze liep toen naar de bedden! Ze moet daar wel zijn! Maar hoe maak ik de andere niet wakker? Langzaam liep ik naar Y/N maar ze lag al te slapen. Ik gaf haar een kusje op haar voorhoofd "Slaap lekker Y/N." En ik ging naast haar slapen.
De volgende ochtend werd ze wakker. "Minho gaat het?" Zei ze verward. "Met mij gaat het goed en met jou?" Vroeg ik. "Het gaat wel maar wat ik wilde zeggen is dat het me spijt ik snap dat je me wilt beschermen veel gladers zijn er ook niet door de maze." Zei Y/N. "Y/N, het is ok je mag van mij een runner worden ok?" Antwoorde ik. "Echt?" Zei Y/N verrast. En ik knikte ze keek mij glimlachend aan en we kuste. "Dat zagen wij!" Hoorden we iemand schreeuwen. Ja hoor het waren Newt en Thomas. "Ga lekker met elkaar zoenen joh!" Zei ik terug en wow wat werden ze rood!
Nieuw hoofdstuk! Ik probeer weer iets vaker wat te sturen. Sorry ❤
