1-Part Tragic Greek Love Stories [English] [Dutch]

1 [@QueenandSailor]

Andromache: Hij, die slim en aantrekkelijk en lief was, werd bewonderd door mij. Dromen over hem, met zijn armen om mij heen geslagen. Iedere dag bad ik tot de goden, hopend dat zijn hart in hetzelfde ritme zou kloppen. Ik bad voor hem en zijn vriend, Jaron, dat ze telkens weer veilig terug mochten keren. Eenmaal, heb ik zelfs mijn gouden ketting voor hem geofferd, omdat hij in nood was. 'O goden, ik smeek u. Help mij en bescherm hem.'

Philo: Zij, die lief en aantrekkelijk was, werd bewonderd door mij. Hoe vaak ik mijn handen in mijn dromen over haar lichaam had laten glijden. Telkens als ik haar zag wilde ik haar kussen, maar hij stond het niet toe. In de strijd bad ik voor haar en haar familie, ik bad tot de goden voor mij en mijn vriend, dat we het allemaal mochten overleven. Ze had haar gouden ketting geofferd voor mij, toen ik op het randje van de afgrond balanceerde. Vaak heb ik gedacht haar ten huwelijk te vragen, maar toch overwon vriendschap. Ik was van mening dat vriendschappen het recht hadden verkozen te worden boven liefdesrelaties. Uit loyaliteit naar vrienden. 'O goden, waarom straft u mij zo. Waarom moet ik kiezen?'

Jaron: Zij, die knap en lief was, werd bewonderd door mij. Hoe vaak ik haar in mijn armen had gesloten in mijn dromen. Telkens als ik haar zag wilde ik dat we samen één, konden zijn. Ik bad tot de goden, hopend dat haar hart in hetzelfde ritme zou klopppen. Vaak had ik liederen voor haar geschreven, wetend dat zij ze nooit zou horen. Huilend wiegde ik mijzelf in slaap, dromend over haar. Wachtend tot Eros zijn pijlen op ons zou richten. 'O goden, wat heb ik misdaan dat u mij zo onbehaaglijk verliefd laat zijn?'

verteller: Er kwam een briefuitwisseling, tussen Philo, wiens naam liefhebben betekent, en Andromache, wiens naam een synoniem is voor mannengevecht. Ze konden elkaar niet vergeten, dus had Andromache een jongen ontboden om de brieven te bezorgen. Ze schreven over de strijd en het akelige gemis tussen de drie. Jaron, wiens naam geschenk betekent, bleef er buiten en zag zijn vriend steeds meer stralen. Hij wilde weten wie zijn vriend zo gelukkig maakte.

Jaron: 'O mijn vriend, wie is de gelukkige die jou zo gelukkig maakt? Het is toch niet Helena van Troje? Je weet toch wel dat zowel Menelaos als Agammenon jou zal vermoorden als zij te weten komen dat je haar aanbidt? Het is toch zeker niet Andromache? Ik heb aan jou toch gezegd dat ik mijn leven waag voor haar? En dat mijn zwaard jou lichaam zal vinden als jij haar ook begeert?'

Philo: 'O mijn geliefde vriend, de gelukkige is zeker niet Helena van Troje, hoewel zij aantrekkelijk is, zal mijn gevoel, uit angst voor haar man en zijn broer, het wel laten haar te aanbidden. De gelukkige is Andromache, maar luister mijn vriend, voordat jouw zwaard mijn lichaam zal vinden wil ik zeggen dat ik nooit me zou kunnen huwen met Andromache. Onze vriendschap is mij dierbaarder dan elke aantrekkelijke vrouw. Hoe veel Andromache en ik ook van elkaar houden, mijn loyaliteit naar vrienden zal niet gekrenkt worden. Ik heb haar gezegd dat een andere man haar nog meer begeert dan ik doe, maar een naam heb ik niet gegeven. Ik heb gezegd dat ik met haar gehuwd zou zijn als mijn vriend er niet was geweest, maar dat ik uit loyaliteit mijn vriend niet kan kwetsen. Dus vertrouw mij, mijn vriend, een huwelijk tussen mij en Andromache zal niet plaatsvinden zolang jij haar begeert. Ze weet dat ik haar liefheb en ik weet dat zij mij liefheeft en dat is het beste voor nu.'

Andromache: 'O goden, waarom straft u mij en mijn geliefde zo? Mijn naam mag dan mannengevecht betekenen, ik heb nooit twee vrienden willen scheiden. In mijn gehele leven, dat zestien jaar jong is, heb ik slechts twee mannen echt begeerd en beiden hebben mij begeert, maar door vriendschappen zijn wij gescheiden gebleven. O goden, waarom?'

Verteller: Odysseus had een list bedacht om deze ellendige, tien jaar durende strijd te beëindigen. De list was het houten paard met in de buik tientallen soldaten, helaas voor onze helden waren zij de ongelukkige die hier bij aanwezig waren.

Philo: 'Bij alle goden, waarom is het hier zo warm? Wat bezielde Odysseus zijn beste soldaten te kiezen voor deze listige list? Waarom verspilt hij levens van dappere helden voor iets wat fataal gaat mislukken? Kon ik nu maar bij mijn engel zijn.'

Jaron: 'Wees toch niet zo'n romantische ziel, mijn vriend. Concentreer je liever op deze opdracht gekregen van hogerop. Bid niet tot de goden voor de oh zo knappe Andromache, maar bid tot de goden voor onze levens. Dat wij gespaard zullen blijven en haar weder zullen zien.'

verteller: Het paard bewoog, de soldaten in het beest van hout begonnen te juichen, maar wel zacht, zodat de Trojanen hen niet op zou merken. Door de spleten van het hout, roken ze een mengeling van vuur, drank en eten. Langzaamaan werd het stil. De soldaten klommen uit de list en worpen hun brandende speren af. Zwaarden tegen zwaarden, dolken tegen dolk. Een schreeuw. Philo keek vlug naar het geluid terwijl hij zijn tegenstander neerstak. Zijn vriend Jaron zakte ineen. Hij versnelde zijn pas en sleepte hem naar een schuur dat nog niet brandde. Hij pakte het hoofd van zijn vriend tussen zijn handen en sprak:

Philo: 'O mijn geliefde vriend, had ik maar geboden tot de goden voor onze levens in plaats van te bidden voor mijn geliefde. Spijt overmeestert mij. Ik ga je redden.'

Jaron: 'Philo, mijn vriend. De dood overmeestert mij, vertel Andromache dat ik haar heb begeert en huw haar, mijn vriend. Maar neem mij mee uit de poort en geef mijn lichaam aan mijn ouders, zodat een eervolle begrafenis gedaan kan worden.'

verteller: Jaron stierf als een van de vele in de bloedige strijd tegen Troje. Philo keerde terug met een mengeling van gevoelens; verraad, afschuw, woede en liefde. In een kar trok zijn paard zijn vriend voort. Terug in Sparta rende Andromache op hem af en omhelsde hem. Ze wreef met haar duimen over zijn wangen zijn tranen weg. Zijn blik vertelde haar genoeg.

Andromache: 'O, Jaron, ik zal je missen, mijn vriend. Je mag van geluk spreken met een vriend zoals Philo. Ik weet dat je mij hebt begeert, Philo en ik hebben jou ook begeert. Jou hart omhult in een omhulsel van goud, jou handen gezegend door de goden op de lier, we zullen je missen.'

Verteller: Andromache drukte voor de eerste en laatste keer een zoen op zijn wang. Ze sloot zich in de armen van Philo en echte tranen stroomde over haar gezicht. Toen de maan zich een vijftien maal tot een volle sikkel had volbracht baarde Andromache het kind van haar en Philo die werd vernoemd naar hun held; Jaron.