เขี้ยวดาบ​ END [Yaoi​ mpreg]​

ช่วงชิง

เสียงร่ำไห้ดังสะอื้นฮักๆ​ไปตลอดทาง เคลอาถูกใครก็ไม่รู้โอบอุ้มมายังสถานที่แปลกตา​ มันทั้งอับชื้น​ หนาวเหน็บและอึดอัด​ เป็นครั้งแรกที่เคลอาหวนคิดถึงถ้ำแห่งนั้น​และร่างใหญ่ที่คอยดูแลเขาตลอดหลายเดือน แต่เคลอาก็อ่อนแอเกินไปที่จะขัดขืนและวิ่งไปหา​ นอกจากร้องไห้ขอความช่วยเหลือ​ เขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ

"อย่าร้องไปเลยตัวเมียของข้า"เสียงทุ้มกระซิบบอก​ ไล่ปลายลิ้นเลียคราบน้ำตา​ เคลอาเบี่ยงหน้าหนีอย่างขยะแขยง

เขาหัวเราะในลำคอ"อีกเดี๋ยวเจ้าก็จะเป็นของข้าแล้ว"

"ฮึก​ เบธรูดีนอยู่ไหน?"เคลอาถามเสียงเครือ​

ร่างใหญ่เลิกคิ้วก่อนจะร้องอ้อ​"เบธรูดี​น​ หมายถึงคู่ครองของเจ้าน่ะรึ รู้สึกว่าตกผาไปแล้วล่ะ"

"มะ​ หมายความว่ายังไง?"

"ก็หมายความว่าเขาตายไปแล้วน่ะสิ"ดวงตาสีแดงนั้นเปล่งประกายยินดี

เคลอาส่ายหน้า"ไม่​ ไม่จริง​ เจ้าโกหก"

"จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจเจ้าเถอะ"ร่างใหญ่ตัดบท​ ฉีกยิ้มไม่น่าไว้วางใจ"ก่อนอื่นข้าต้องจัดการกับเจ้าก่อน"

เคลอาถูกวางลงบนพื้นสากๆ เงยมองเพดานก็เห็นแต่ซากกิ่งไม้แห้งซ้อนทับกันเหมือนกับรังนก​ เป็นหลังคาอึมครึ้มที่พอจะมีลมหนาวลอดเข้ามาบ้าง​ พอเหลือบมองรอบตัวก็พบว่าพื้นสากที่เขากำลังนอนอยู่นั้นคือใบไม้ยักษ์สีน้ำตาล​

"อื้อ!"เคลอาโอดครวญเมื่อถูกมือใหญ่กอบกุม​ ข้อเท้า​ ร่างอิ่มน้ำพยายามขืนตัว​ แต่ก็เป็นไปได้ยากยิ่งเพราะติดหน้าท้องกลมป่อง

"จะทำอะไรข้า​ ปล่อยข้าไปเถอะ"เขาอ้อนวอน​ ในใจได้แต่พร่ำเพรียกหาเบธรูดี​น​
เคลอายังไม่ตัดใจเชื่อว่าอีกฝ่ายตายแล้วจริงๆ

เบธรูดีนจะต้องมาช่วยเขา...

หัวใจของเคลอาบอกเช่นนั้น​ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงได้แค่คอย​อย่างมีหวัง