kısa hikayaler

4/Alex

Nasıl olduğunu hiç bilmiyorum.Gardımı indirdim.Bir daha asla aşık olmayacağıma yemin etmiştim oysa ki.Ama sırılsıklam aşık oldum.Bunun olacağını görmeleydim ama nereye gittiğime bakmıyordum ve ben onun gözlerinin içine düştüm.Düşkünüm,bağımlıyım.Güçlü bir uyuşturucu gibi.Doyamıyorum o mavilerde kaybolmaya...

¤¤¤

Pencerinin aralık perdesinden,odaya dolan güneşin ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım.İçimde anlamsız bir coşku vardı.Güldüm.Bu belki de dün gece ki gerçekleştirdiğimiz başarılı banka soygunundan ötürüydü.Ben her zaman ki gibi sanki bir müşteriymişimcesine bankaya girerdim.Ardından Alex çıkagelirdi ve bam bam.İşi bitirirdi.Herkes toplanana dek biz çoktan toz olurduk.Evet belki de bu yaptığımız acımasızcaydı.Kesinlikle kötü bir şeydi.Ama biz en azından para çalıyorduk,insanların iyi niyetlerini değil.İnsanlar acı içindeymiş,güvendiklerini sandıkları için ve çoğu zaman bunun sonucunda yanılmışlar ,dünya bir cehenneme dönüşmüş kimin umrunda.Çünkü ortada sürekli,bir soygun sonucu kaybedilen yüksek mevlalar var.Sanırım Alex'le tanışmam da böyle başlamıştı.
Ben herkesin yürümek istediği o yollardan nefret kusarcasına geliyordum.Herkes zengin olmaya,yakışıklı bir sevgiliye,lüks otomobillere,parlak mücevherlere,ipek kumaşlara,pahalı giysilere tapardı.Ama çoğunun umrunda değildi,eğer ait olmadığın her şeye sahipsen aslında hiçbir şeyinin olmadığı gerçeği.Benim hiçbir şeyim yoktu.Ben sanmıştım ki mutluyum.Ağlarken bile mutluyum.Daima mutluyum...Gerçek şu ki olmadığım biri gibi davranarak mutluyum sanmıştım kendimi aslında.Aşık olmuştum sonra veya aşkı acı çekmek sanmıştım.Çünkü o bana daima berbat davranırdı.Bir pislikmişim gibi.Parlak mücevherlerimin oluşturduğu dünyamda karanlıkta yalnızdım.Beni bir gece o karanlıktan elimden çekip kurtaran kişi Alex'di.O, o gece bir soyguncu değildi.Belki de bir daha asla olmayacaktı kim bilir. O gece sadece bir garsondu.Ailemin verdiği büyük bir davette yine ailemin benim için uygun gördüğü yakışıklı sevgilimle bizlere hizmet eden bir garsondu sadece.Gözüme ipekten bir perde düşmüş olmalı ki ben onu fark edememiştim.Sanırım o gece benim için bir dönüm noktasıydı.Veya tüm gerçekleri gordüğüm gece.Çünkü yakışıklı sevgilimi hiçte ona yakışmayan bir vaziyette, bahçede beni sekreterimizle aldatırken yakaladım.Yanlarına öfkeyle gittim.Yakasına yapışıp "SEN NE YAPIYORSUN !"diyerek bağırdım.Yakalanmışlığından ötürü kendine duyduğu korku ve öfkeden olacak ki bana şiddetli bir tokat attı. Ardından her şey çok hızlı gelişti.Ve şu ana kadar hiç görmediğim bir adam onun bana gösterdiği aynı şiddet ve öfkeyle ona saldırdı.Adamın attığı üst üste yumruklarıyla yerle bir oldu.O adam Alex'ti...Sekreter kız çoktan toz olmuştu.O yerde acı içinde yatıyordu.Alex motoruna atlayıp gitmek için hazırlanırken bana son kez "iyi misin ?" diye sordu.Başımı yavaşça aşağı ve yukarı salladım.Ardından sol işaret parmağımı ona göstererek "bir dakika" dedim.Arkamı döndüm ve yerde yatan eski sevgilimin karnına tüm gücümle bir tekme geçirdim.Alex bunu gördükten sonra bana kasklarından birini uzattı .Bu "benimle gel"demenin davranışlara dökülmüş biçimiydi.Sanki işte tam orda,o anda gözümde ki ipekten perde kalkmıştı, ve bende kabul ettim bu dediğini.İşte her şey böyle başlamıştı.Bir daha kimseye aşık olmayacağıma yemin etmiştim ama yeminim sözde kaldı ve ben ona fütursuzca bağlandım.O soğuk,donuk ve koyu mavili bakışlara.
Bugün merkez bankasını patlatacaktık.Bu oldukça büyük bir işti.Büyük ses getirecekti belliydi.Daha fazla zaman kaybetmeye gerek yoktu.Yataktan çabuk çabuk çıktım,kapıya indim.O çoktan hazırlanmıştı.Birlikte Merco arabamıza atladık,çok geçmeden bankaya vardık.Plan aynıydı.Ben bankaya müşteri gibi girecektim ve sonra BAM BAM.

¤¤¤

Bankaya müşteri gibi girdim.Ben görevlileri oyalarken o da bundan istifade ederek girdi.Önce bana gülümsedi ve ardından,BAM BAM... Herkes bize korkulu gözlerle bakarken biz mutluluktan sarhoş olmuşçasına paralarla dans ediyorduk.Sonra aniden siren sesleri duyuldu.Kesinlikle polislerdi.Buna zaten her zaman alışkındık.Ben hemen elimde silahımla hazır ola geçtim Alex daima her soygunda yanımızda taşıdığı patlayıcıları hazırlamaya iç tarafa geçti.Geldiğinde bana "sana sarılmak istiyorum".dedi Kendimi garip hissettim.Fakat bu isteği geri çevirmedim.Ve sarıldık.Sarılırken bir anda ateş almış tetik sesi kulağımıza geldi ve ardından ellerime Alex'in sırtından sıcak bir sıvı...

¤¤¤

Onunla sahip olduğum her şeyi ve onu tek bir kurşunla kaybetmiştim.Bu nasıl bir his mi ? Bir hiçlik hissi.Derin sonsuz fakat bomboş bir hiçlik hissi.En çok sevdiğim insanı kaybetmiştim.Aldığım her bir soluğum sanki artık farklıydı.Yer yüzündeydim fakat her soluk alışımda suyun altında boğuluyormuşum gibi hissediyordum.Sanırım artık yaşamamın bir anlamı kalmamıştı.Ama onun intikamını almadan da ölmeyecektim !

¤¤¤

Alex'in hazırladığı patlayıcı düzeneğini aldım.Polis memurlarına teslim oluyormuşum süsü vererek dışarı çıktım.Ardından birkaç saniye bekledim kesinlikle artık teslim olduğumdan emin olduklarını anladığım sıra ise var gücümle üzerlerine koştum ve BAM !.

SON

MELİKE AKTAŞ

21 NİSAN PZR

10.07