My brother's best friend

Κεφάλαιο 22

Μάνος POV
"Μικρή θέλω να σου δείξω κάτι"
"Τι αγάπη μου;" την πήρα από το χέρι και σταματήσαμε έξω από την κλειστή πόρτα
"Θέλω να σου δείξω κάτι"
"Μωρό μου είσαι σίγουρος;"
"Ναι" άνοιξα την πόρτα και πήρα μια ανάσα την τράβηξα απαλά μέσα και πάτησα τον διακόπτη. "Εδώ είναι το δωμάτιο της αδερφής μου ή μάλλον ήταν το δωμάτιο της"
"Έχεις αδερφή; Πως και δεν την έχω γνωρίσει εγώ;"
"Δεν έχω, είχα πριν από μερικά χρόνια τώρα δεν έχω"
"Ρε μωρό μου μιλά μου ξεκάθαρα" έκατσε στο κρεβάτι και με κοίταξε με απορία.
"Την αδερφή μου την δολοφόνησαν πριν από 5 χρόνια ποτέ δεν έμαθα το ποίος και το γιατί, απλά έγινε δεν έχω πειράξει τίποτα από εδώ όλα τα ρούχα της είναι στο δωμάτιο της τα σεντόνια δεν τα έχω αλλάξει και όλα είναι όπως τότε την περιμένω να γυρίσει. Και πονάω κάθε φορά που μπαίνω εδώ και δεν είναι μέσα να μου πει την ατάκα "Φύγε ρε βλάκα παραβιάζεις τον ιδιωτικό μου χώρο"
Απλά ρε Νεφέλη μου λείπει πολύ θα έδινα τα πάντα να την φέρω πίσω ακόμα και την ζωή μου θα έδινα ήταν 7 μήνες σε κώμα ξύπνησε μας χαιρέτησε όλους μου είπε ότι λυπάται αυτή που θα με πάρει γιατί είμαι ανώριμος και περίεργος και μετά πέθανε έφυγε για πάντα η μικρή μου, έφυγε Νεφέλη έφυγε" ξέσπασα σε κλάματα και ήρθε κοντά μου με αγκάλιασε σφιχτά
"Καρδιά μου ηρέμησε ναι; δεν θα ήθελε να σε δει έτσι οπότε ηρέμησε"
"Ήταν μόλις 20 είχε ολόκληρη ζωή μπροστά της να ερωτευθεί, να μου σπάει τα νεύρα, να μου φέρνει τον ένα γαμπρό μετά τον άλλο και να τον απορρίπτω γιατί κανένας δεν θα ήταν αρκετά καλός για αυτή, να μεγαλώσει να κάνει παιδιά, να παντρευτεί, να κάνει κόμμα μαζί σου  να μου σπάτε μαζί τα νεύρα να να να να χίλια να. Κάποιος όμως είχε άλλη άποψη." πήρα το αρκουδάκι της και το αγκάλιασα σφιχτά.
"Και γιατί μου τα λες τώρα όλα αυτά δεν ήταν ανάγκη να το κάνεις αυτό"
"Ήταν θα έρθει ο γιος μας θα χρειαστεί ένα δωμάτιο για να κοιμάται και επειδή ήθελα να στα πω"
"Έχουμε δωμάτιο να βάλουμε τον μικρό αυτό το δωμάτιο δεν θα το πειράξεις ναι;" της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο και έπιασα από το κομοδίνο
"Αυτός είμαι εγώ και αυτή εδώ δίπλα είναι η Σοφία μου, το κοριτσάκι μου δεν είναι κούκλα;"
"Ναι καρδιά μου είναι"
"Νεφέλη πονάει να μην την έχω"
"Το ξέρω ότι πονάει δεν μπορείς όμως να κάνεις κάτι για αυτό"
"Η Σοφία ήταν η χαρά της ζωής, βοηθούσε τους πάντες και ήταν τόσο ευγενική δεν προσέβαλε ποτέ κανένα δεν έβλαψε κανένα ποτέ ο ιατροδικαστής είπε ότι είχε κακοποιηθεί γιατί να την βλάψει κάποιος; Όταν χαμογελούσε ήταν ένας άγγελος, όταν ήταν μικρή και την έπαιρνα αγκαλιά άπλωνε τα χέρια της και μου έπιανε την μύτη. Γελούσε και ακουμπούσε το κεφάλι της στο στήθος μου. Θέλω να κάνουμε και ένα κοριτσάκι Νεφέλη, θέλω να κάνω ένα κοριτσάκι να το βγάλω Σοφία να την προσέχω όπως την αδερφή μου"
"Και εγώ θέλω να κάνουμε ένα κοριτσάκι daddy αλλά κάτσε πρώτα να κάνουμε τον γιο ναι;"
"Θέλω μετά να βάλουμε μπροστά για κοριτσάκι"
"Εντάξει αγάπη μου"