Ik slofte de trap af. De geur van gebraden kip en andijvie droop mijn neusgaten binnen. Toen ik de keuken binnenging zaten mijn vader en Elena al aan tafel, mijn moeder ging met een vleesmes de kip te lijf. Ik ging naast Elena zitten. Mijn moeder kwam met de kip naar de tafel, en tilde het over mijn schouder. Toen iedereen opgeschept had begon mijn moeder het gesprek.
'Dus, meisjes hoe ging jullie dag?' Vroeg ze hartige toon.
Elena begon ze wipte op en neer op haar stoel:'het was geweldig mama, we mochten de hamster voeren, Lizzy gaf hem veel te veel maar ik zei tegen haar dat dat niet mocht en toen hebben we het voer eruit gehaald. We hebben het leven van een hamster gered mama!' Glunderde ze.
'Nou heel goed gedaan, ik ben trots op je.' Zeiden mijn ouders tegelijkertijd. Wat is het leven in groep zeven toch zwaar dacht ik bij mezelf. Mijn gedachten duwden me weg van het gesprek dat mijn familie. Ergens ver in de verte hoorde ik mijn moeder zeggen:'en Emma, hoe ging jouw dag?' Ik werd terug naar de werkelijkheid gebracht.
'Wat zei je mam?' Vroeg ik op onschuldige toon.
'Hoe je dag was Emma,' herhaalde ze.
'Goed denk ik, het was fijn om de hele groep terug te zien. We hebben ons eerste debatteer onderwerp bij literatuur gekregen.'en ik ben in een kluisje gegooid door de jongen die de nieuwe beste vriend van Ryan is en het nummer van Eliza heeft gekregen.
'Fijn om te horen lieverd, nog iets?' Ratelde ze verder.
'Eigenlijk, ja mam. Is het goed dat ik woensdag met de meiden naar het park ga?' Zei ik zachtjes.
'Alleen de meiden?'zei mijn moeder.
'Geen jongens!' Grapte mijn vader.
'Nee enkel de meiden en ik.' Zuchtte ik. Mijn ouders waren als de dood dat een jongen me van hun toekomstplannen zou afhelpen. Ze zouden het liefst hebben dat ik single bleef tot ik afgestudeerd was aan de Universiteit.
'Goed,' zeiden ze tegelijkertijd.
'Bedankt.' Zei ik.
'Maar,' dreigde mijn moeder:' zorg dat je op tijd terug bent voor je werk!' Herinnerde mijn moeder me.
'Tuurlijk, ik laat junior de middagcrisis niet alleen oplossen.' Verzekerde ik haar.
'Goed dan je mag gaan.' Verzuchtte ze.
'Yes! Bedankt mam, bedankt pap.'
Na het gesprek ruimden ik en Elena de tafel af terwijl onze ouders naar het nieuws keken. Toen we klaar waren ging Ik terug naar mijn kamer. Ik stuurde Tiffany een bericht:' de commandant heeft me voorwaardelijk vrij gegeven. Ik mag gaan als ik maar op tijd terug ben voor mijn werk.' Ik verzond het en nog geen vijf minuten later had ik al een bericht terug:' yes, bedank de commandant in naam van mij. We zorgen ervoor dat je oprijd terug bent voor je werk. Tot morgen op school.' Ik legde mijn gsm weg en begon mijn tas voor morgen al in te pakken. Ik was doodop, ook al was het nog maar net acht uur geweest! De stress van de eerste schooldag was vermoeiend. Ik maakte me klaar en ging slapen.
JE LEEST
x, Em. Part of me
Random'Heb je ooit het gevoel gehad dat je alles kan, dat niets je meer tegenhoud. Nou? Ik niet tot die ene dag...' Emma White is 17 woont in het stadje Mayerlane. Ze heeft een irritante kleine zus en een beste vriendin, kortom haar leven kan niet beter...
