níchts || chαnвαєk

15.bölüm

1 hafta sonra

Baekhyun çalınan kapıya elindeki bezi bırakıp koştu. Kulpu çevirip açtığında karşısında chanyeol'ün annesi bekliyordu. Eli anında karnına gitmişti

"Merhaba baekhyun biraz konuşabilir miyiz?" Baekhyun geri çekilip içeri girmesine izin verdi.

"Tabi buyrun" kadın içeri geçip koltuğa oturdu. Baekhyun şaşırmıştı. Bir hafta boyunca hiç birinden ses seda çıkmamıştı. Babaannesi onlara aldığı evi vermiş ve yerleşmişlerdi.

"Aslında ben senden özür dilemeye geldim baekhyun. Senden ve chanyeolden çok pişmanım. Keşke diyorum sana size o şekilde davranmasaydım. Beni affedebilecek misin?" Baekyun kadına şok olmuş bakışlarla bakıyordu. Ne demek pişmandı. Onları söyleyen kadın karşısında mıydı?

"Ah sorun değil." Ayağına kadar gelmiş kadını kovamazdı. Hemde özür dilemek için gelen kadını.

"Çok teşekkür ederim. Siz gittikten sonra babaannenle çok konuştum. Ve hata yaptığımı çok iyi anladım. Size geri gelin diyemem. Ama en azından aramız iyi olsun" kadın elini baekhyun'un eline uzatmış okşuyordu.

"Bu konuları unutalım efendim. Geçmiş geçmişte kaldı." Kadın geri çekilip derin bir nefes aldı.

"Tek bir şey var baekhyun. Senden istediğim tek bir şey. Karnında ki çocuk. Onu görmek istiyorum. Torunum sonuçta. Eğer senin için de bir sorun olmazsa" baekhyun ona hak veriyordu. Torununu görmeye hakkı vardı. Ona karşı çıkamazdı.

"Elbette ne zaman isterseniz doktoruma gideriz ve hallederiz" kadın elini tutup geri çekildi.

"Teşekkür ederim ama benim senin için ayarladığım özel bir doktor var. İznin olursa o doktoru senin doktorun yapmak isterim. İyi bir takibd alınmalısın. Lütfen beni kırma" baekhyun mahcup oluyordu. Bu kadın böyle konuştukça daha da mutlu oluyordu.

"Olur fark etmez benim için." Kadın zafer kazanmışçasına gülümsedi. Uzanıp adamın karnını okşadı.

"O zaman işin yoksa hadi gidelim" baekhyun ani kararla saate baktı.

"Aslında olabilir. Çocukların ve chanyeol'ün gelmesine çok var daha"
Baekhyun ayağa kalkınca kadında ayağa kalktı.

"Tamam hadi hazırlan seni götüreyim ve onu görelim" baekhyun askından montunu alıp kadına gözüktü.

"Çıkalım mı efendim hazırım ben" kadın ayağa kalkıp yanına gitti. Eliyle yüzünü okşayıp gülümsedi.

"Gel benim arabayla gidelim hemen gider geliriz" baekhyun koltukta ki yerini alıp oturdu. Bayan park arabayı çalıştırıp yola çıktı.

"Chanyeol barıştığımıza çok sevinecek. Ona akşam haber verirsin şimdi torunuma odaklanabiliriz" baekhyun elini karnına sardı. Her şey iyiye gidiyordu. Bu iyi bir şeydi. Artık yalnızlık yoktu. Artık aile vardı.

"Olur efendim." Kadın arabayı bir yere park edip arabadan indiler.

"Gel bakalım" hastaneye girip adamı doktorun odasına soktu.

"Merhaba efendim hoşgeldiniz. " doktor uzun beyaz sakallı 50 küsür yaşlarındaydı.

"Merhaba. Oğlum hamile lütfen onunla artık siz ilgilenin." Adam ayağa kalkıp adamın karşısında durdu.

"O zaman buyrun sizi bir sedyeye alayım ben" baekhyun ayağa kalkıp doktorun dediklerini yaptı.

"Yat sen. Bu hafta amniyo sıvısı aldırdın mı?" Baekhyun doktorun sorusuna kafasını kaldırmıştı.

"Hayır aldırmadım" doktor elindeki iğneyle biraz uğraştıktan sonra adamın koluna soktu.

"Bak şimdi biraz kendinden geçip bilinç kaybedeceksin. Daha sonra ise bebeğine bakacağız. Baekhyun doktırun bu yaptığı iğneyle korkmuştu. Gözleri yavaş yavaş gidiyordu. Doktor içeri gelip bayan parkın karşısına oturdu.

"Her şey istediğiniz gibi efendim. Endişeniz olmasın" kadın gülümseyip adamın elini sıktı.

"Aferim sana. İlerde senden güzel bir performans bekliyorum." Dedi kadın. Eline ipleri almıştı sonunda.

"Merak etmeyin. Sizi yanıltmayacağım. Harika bir süreç olacak" kadın elimdeki zarfı uzatıp adama verdi.

"Şimdilik yeterli bu gerisi iş bittikten sonra"

-poinemi-