Off Beat

Half Beat

"Peace be with you,"

"And with your spirit,"

"Let us offer each other a sign of peace,"

Ala singko ng umaga at kasalukuyang nagmimisa sa isang maliit na kapilya. Punong-puno ito ng mga nagsisimba. Ang limang hanay ng mga bangko nito ay sisiksikan. Pati ang mga bakanteng sulok ay may nakatayong nagsisimba o di kaya ay sa monoblock nakupo. To the left most were the mass sponsors and the lectors. Sa harap ay may altar kung saan ginugunita ang misa. Sa ngayon ay puno ito ng maliliit na parol at mapupulang dahon. I think those were poinsettias. Sa isang gilid ay mayroong belen. At sa gitna ay ang imahe ng Imacuda Concepcion. Sa kabilang dulo ng altar makikita ang isang balkonahe, just right above the front door, the elevated part of this chapel that holds the choir.

Like all the Decembers we had, ang paskong Pinoy na walang kupas. Isa ito sa siyam na araw na pilit kinukumpleto hanggang Pasko. Ang paggising ng kay aga para magsimbang gabi.

Sitting on third pew in the middle, I can see my favorite old couple sitting in front. Simula ng simbang gabi ay lagi silang nakaupo sa iisang lugar lamang and I did the same. Like my very own territory. I am fond of looking at them. Halos nahihirapan na silang tumayo mula sa pagkakaupo but still holding each other's hands. Kahit kulobot at maputi ang kanilang buhok, you can still see how wonderful in their eyes each other are. Minsan na lamang ang ganito. I consider this little miracle.

I woke up around 2am para makapunta na kami ng kapilya by 3:00 kahit 4:30 pa magsisimula ang misa para lang maka secure ng mauupuan at syempre para sa perfect site for my favorite view. Palaging napupuno ang buong chapel hanggang sa labas dahil masaya mag-homily ang pari dito, sensible and funny at the same time. He's the only particular priest I don't fall asleep pag nagsisimba. Nakakatawa ang mga pangaral nito but you'll surely gonna learn from it. Minsan nakakaiyak din naman, tagos sa puso ang mga pangaral nito. Kanina nung homily, nagpakita siya ng video clip yung A Social Network Christmas. Simple yet makes sense.

"Kanina pa yan tingin ng tingin sa'yo ah," pabulong na reklamo ng katabi ko.

Napatingin ako sa kanya, "sabi mo?" tanong ko sa kanya,

"Yung nag reading kanina,"

"What?"

"You wearing your contacts?" tanong niya. "Hayun oh," nginuso niya ang katabing pew.

Tumingin ako sa bandang kaliwa ko. Medyo malabo man ang paningin ko eh kitang-kita ang halarang pagtitig nito. Napakunot ang noo ko sa katititig niya. I want him to know that I know kaso ngumiti pa ito. Dimple! Ang bading naman nito may beloy. I saw him mouthing, "peace be with you" then he winked.

Mas lalong nagusot ang mga kilay ko. This guy looks familiar but I didn't bother checking further kung kakilala ko nga. Umiwas ako ng tingin. I looked at the person beside me.

"See? Annoying," sabi pa niya.

"Wag na lang natin pansinin,"

"He's looking at you,"

"Tange, hindi ako ang tinitingnan niyan," sagot ko sa kanya. "Tama na nga yan. Focus," saway ko.

Matiwasay na natapos ang simbang gabi. Nang matapos ang recessional ay nag-unahan kaming dalawa sa paglabas ng chapel papuntang main door. Doon nagsisisksikan ang mga tao para magmano at magpa bless kay Father. Nakipagsisikan din kami doon. Nakahawak lang ako sa laylayan ng damit ng kasama ko na nakasunod sa akin hanggang sa nasa harapan na kami ni Father. Nakangiti siya habang isa-isang binabati at binabasbasan ang mga papalabas. Nang naipatong niya ang kanyang kamay sa ulo ko ay dali-dali akong yumuko at dumaan sa ilalim ng kili-kili nang kanyang roba kasunod ang kasama ko.

"Hayan, may extra blessing na tayo," sabi ko pa.

Meron kaming pamahiin. Other than the usual blessing after the mass, we've got to dive under the alb, the underarm to be specific, for extra blessings.

Tulad din ng aming nakagawian tuwing nagsisimbang gabi ay dumaan muna kami sa labasan upang bumili ng bibingka. Masarap ang mga maninipis na kakanin na may sariwang buko ang bibingka dito. It's really famous all over this city lalo na tuwing linggo pagkatpos ng misa. Pagkatapos ng bibingka ay nagyayaan na rin kaming umuwi.

"Oh kapit ka na. Tatawid na tayo," sabi pa niya sa akin.

Nakipagpatintero pa kami ng kaunti sa mga sasakyan sa daan bago nakatawid sa kabilang bahagi ng kalsada. Marami na ang nagsilabasang mga sasakyan mula sa parking lot ng chapel.

Mula doon ay dumaan munakami ng McDonald's para bumili ng agahan. Puno ang establishment ng mga taongnagsimba. Wala nang bakanteng mauupuan that's why we decided to take our foodout then go home straight. Not on my house but in his apartment. It's my usualhabbit. Lagi naman akong natatamad umuwi sa amin that's why I need to evade hisspace if not all the time, most of the time. Hinahayaan niya naman ako, so aabusuhinko na rin. I'm not gonna let the benefits he is giving me slip away. Eversince, this is our ecosystem – parasitism. Siya yung host at ako naman angparasite.