Τον κοιτούσα για αρκετή ώρα, μα εκείνος κοιτούσε έξω από το παράθυρο, μελαγχολώντας. Ήταν απεριποίητος και φορούσε μαύρα, ως ένδειξη πένθους. Δεν ήξερα πως έπρεπε να αντιδράσω. Με πονούσε τόσο πολύ όλο αυτό όσο και αν προσπαθούσα να το αγνοήσω. Ήταν εκεί...
«Μπορούμε να μιλήσουμε; Για το παιδί;» Ρώτησα σιγανά, σπάζοντας την σιωπή που είχε απλωθεί ανάμεσά μας...
«Να πούμε τι;» Ρώτησε στον ίδιο τόνο εκείνος. Ακουγόταν εξαντλημένος...
«Τι θα έκανες; Αν δεν το έχανα;» Ρώτησα δειλά.
«Τι σημασία έχει;» Ρώτησε εκείνος. Ξανά το ίδιο παιχνίδι ερωτήσεων έμπαινε ανάμεσά μας, όπως κάθε φορά...
«Έχει! Για εμένα έχει!» Είπα ελαφρώς απότομα.
«Θα σε παντρευόμουν με το που θα έβγαινες από το νοσοκομείο!» Είπε. Πάγωσα...
«Ε-εξαιτίας του μωρού;» Τραύλισα.
«Τς! Θα το έκανα ούτως ή άλλως!» Είπε κοιτάζοντάς με κατάματα.
«Αχά!» Έγνευσα μπερδεμένα. Είχε πει πως δεν ήταν κατάλληλος για κάτι τέτοιο...
«Γιατί μου είπες ψέματα;» Ρώτησε και εκείνος, μερικά λεπτά αργότερα επεξεργαζόμενος την συζήτησή μας στο μυαλό του. Πλέον έμοιαζε να μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά ο ένας στον άλλον. Δεν υπήρχαν κανόνες...
«Μμ;» Τον κοίταξα παραξενευμένα.
«Οι γιατροί είπαν πως ήσουν 2 εβδομάδων. Εσύ όμως, είπες πως ήσουν καλά ενώ οι φίλοι σου είπαν ότι ζαλιζόσουν την ημέρα που σε απήγαγαν!» Είπε.
«Αα, αυτό...» Ψέλλισα άβολα, χαμηλώνοντας το βλέμμα μου γεμάτη αμηχανία.
«Πες μου!» Ζήτησε απαλά.
«Φοβόμουν να σου πω πως έκανα εμετό και ζαλιζόμουν!» Μουρμούρισα «Νόμιζα πως ήταν γρίπη... Συγγνώμη!» Έσκυψα το κεφάλι μου «Η Χέδερ σκέφτηκε να πάρουμε ένα τεστ εγκυμοσύνης τότε, αλλά... Όσο περίεργη και αν ήμουν για το εάν θα μπορούσαμε, εσύ και εγώ να... Έχουμε κάτι τέτοιο στις ζωές μας το απέρριψα αμέσως! Συγγνώμη... Εάν το είχα ψάξει δεν...» Προσπάθησα να απολογηθώ, μα βούρκωσα ξανά και τα λόγια μου χάθηκαν μέσα στα αναφιλητά μου μέχρι που εκείνος αναστέναξε και ύστερα, με έσφιξε στην αγκαλιά του...
«Τι λες για την Ισπανία;» Ρώτησε άξαφνα, όταν επιτέλους με είχε ηρεμήσει ξανά.
«Μμ;» Απόρησα κοιτώντας τον σοκαρισμένα. Τι ακριβώς σκεφτόταν;
YOU ARE READING
Χόρεψε μωρό μου
Teen FictionΛένε πως κάποιες τυχαίες συναντήσεις είναι σκηνοθετημένες από την μοίρα να γίνουν και να μείνουν χαραγμένες, αν όχι στο μυαλό, στην καρδιά σαν τατουάζ. Πριν 18 χρόνια, μέσα σε ένα σπίτι, ένα 11χρονο αγόρι και ένα 4χρονο κορίτσι βρέθηκαν να βιώνουν...