Ang Crush kong Tricycle Driver [On Going]

Ikatlo

Halos mag tatatlong-pung minuto na akong maghihintay ng dyip rito sa sakayan pa Rodello. Kahit dito ay bihira lang may dumadaan na dyip, ayoko rin naman ding mag bus dahil hindi kakayanin ng pera ko. Nang mag uwian ay lumisan na agad ako sa VU para hindi ako makita nila Blunt at maihatid pa nila ako sa amin.

Ayokong pinaglilingkuran ako ng mga tao, sino ba naman ako para magpahatid sa mga mayayaman? Isa lang naman akong normal na tao, hindi ako kasing-yaman nila. Ang pangit lang tignan kung ihahatid nila ako.

Ilang minuto pa ang lumipas pero wala parin akong natatanaw na dyip na byaheng pa-Rodello. Laging ganito araw-araw, mahirap sumakay lalo na at maunlad ng sobra ang syudad ng Vidalga. Puro pribadong sasakyan lang ang sumasakop sa mga kalsada ng Vidalga.

"Miss!"

Agad akong napalingon sa may bandang kanto ng kalsadang ito. Tumambad sa akin ang isang itim na tricycle.

"Miss, saan po kayo?"

Hinanap ko ang nagsasalita, bumungad sa akin ang tricycle driver na nagpa-awang sa aking mga labi.....

Kulay brown ang buhok nito, at kulay brown rin ang mga mata nito, meron siyang kutis na kasing puti ng gatas, matangos at patusok ang ilong, kulay pink ang labi at bakas rito ang pagkalambot ng mga ito. Ang kilay niya ay nasa perpektong hugis at mahahaba ang mga pilik-mata nito.

At halata sa kaniya na may lahi siyang banyaga.

Oh God! Tricycle driver ba ito?

Bumaba ito mula sa kaniyang tricycle saka ito lumapit sa akin. Kahit na naka t-shirt lang ito at mukhang marumi namumukha siyang isang artista at modelo sa aking paningin.

Ang hirap niyang hindi titigan.

"Miss?" Nagising ako sa katotohanan nang tawag niya muli ako. Ramdam ko ang pag nginig ng aking nga kamay at paghihina ng aking mga tuhod.

Ang gwapo niya.

"P-po?" Pautal 'kong tugon sa kaniya. Napangiti ito.

Ngiting walang kasing ganda.

"Saan po kayo?" Tanong nito muli. Nabuo ang pagtataka sa aking mukha.

"A-ano?"

"Kanina ka pa kasi diyan, Miss. Kanina pa kita napapansin."

"H-ha?"

"Balak 'kong ako nalang ang mag byahe para sa iyo, 'wag ka nang umasa na may darating pang dyip diyan." Hinawi naman niya ang kaniyang buhok na siyang nagpa-bilis ng puso ko. Oh God!

"A-ano, m-magkano b-ba?" Ayaw paring tumigil ng aking dila kakautal. Jusko!

"Bente nalang." Kusang nag compute ang mga numero sa aking utak.

Mas mura ng kaunti kesa sa mag-dyip.

"B-baka malugi ka, m-medyo malayo p-pa naman ang p-puntahan ko." Hindi ko kayang makatingin ng diretso sa kaniya. Hindi ko kaya.

"Okay lang, Miss." ngiti ulit nito sa akin. Pakiramdam ko ang nalulusaw ang puso ko sa bawat pag ngiti niya sa akin.

"Pa-Rodello byahe ko, ikaw ba miss? Saan?" Tanong muli nito sa akin at bahagya pa niyang ibinulsa ang kaniyang mga kamay.

"S-Sa Rodello r-rin."

"Ayun! Sakto! Tara na miss."

Wala na akong nagawa kundi sumakay nalang sa tricycle niya. Pumasok na ako sa loob ng tricycle niya pero nagtaka ako 'nung hindi pa niya pinapaandar ang makina nito.

"M-may problema ba?" Tanong ko sa kaniya.

"Miss, dito ka nalang sa likod ko. Madumi diyan sa loob."

"Oh." Lumabas naman ako saka ako lumipat sa backride. Inilagay ko sa harap ang aking bag saka ako kumapit sa hawakan ng tricycle. Sinimulan na niyang paandarin ang makina.

Mula rito sa likod niya ay amoy na amoy ko ang halimuyak ng kaniyang pabango. Ginugulo nito ang puso ko, shit! Ang sarap sa ilong ng kaniyang pabango. Ang bango-bango. Sinimulan na niyang paandarin ang tricycle habang ako ay tahimik lang na naka-kapit sa hawakan. Mabuti na at dito ako sumakay nakatipid pa ako ng pamasahe.

"Saan ka sa Rodello?" Napansin 'kong sumulyap ito sa akin sa kaniyang side mirror kaya napaiwas ako ng tingin.

"Sa 698."

"Okay lang ba kung ihahatid kita sa mismong bahay niyo?" Nanlaki ang aking mga mata saka ako napalingon muli sa kaniyang side mirror at sa hind inaasahang pangyayari ay nagtama ang aming mga mata.

"A-ano....uhm....kasi—"

"Mag aalas-sais narin. Baka mapahamak ka binibini." Kita ko ang kaniyang pag ngisi, bagay na bagay ito sa kaniya.

"A-Ano... hindi na kailangan. Kaya ko naman kuya," nahihiya kong sabi.

"Pa-bonus ko nalang sayo iyon."

"H-Hindi na nga, o-okay lang po kuya,"

"Babae ka binibini, hindi ka maaaring umuwi ng mag isa."

"K-Kaya ko sarili ko kuya,"

"'Wag mo akong tawaging kuya,"

"Ako si Gaston." Kasabay 'non ang pagtabig niya sa manibela kaya lumiko ito. Humigpit naman ang pagkakahawak ko sa nakakawit na bakal.

"Ikaw?" Namilog ang aking mga mata.

"P-Po?"

"Maaari ko bang malaman ang iyong pangalan?" Kahit na hindi ko nakikita ang kaniyang mukha ay damang-dama ko na nakangiti siya.

"A-Ano.....Ashie po kuya, este Gaston." Rinig ko ang pagtawa niya ng kaunti dahil sa inaasal ko ngayon. Hanggang ngayon ay pilit kong inaayos ang aking sarili, pero lagi lang itong hindi natutupad. Utal parin ng utal ang aking mga dila.

Hindi parin kami nakaka-alis ng Vidalga. Masyado itong malaki para makalabas ng syudad agad. Pinagmasdan ko lahat ng sasakyan, tanging nag-iisang tricycle lamang dito sa Vidalga ang sinasakyan ko. Nakakapagtaka kung paano ito napadpad dito.

"Ang cute mo." Nanlaki ang aking mga mata sa narinig ko. Nagkusang uminit ang aking mga pisngi at nagmistulan itong kamatis.

"P-Po?"

"You're cute." Umawang ang aking mga labi ng marinig ko siyang mag-Ingles. Para bang bagay na bagay sa kaniya ang pagsasalita ng Ingles.

Oh God!

Hindi nalang ako umimik, hindi ko rin alam ang sasabihin at itutugon ko sa kaniya. Itinuon ko nalang ang aking atensyon sa daan na tinatahak namin. Pinagmasdan ko ang mga building. Wala talagang papantay sa mga establishimento rito sa Vidalga. Ang ganda lang sa mata, hindi sila nakakasawang tignan. Ilang sandali pa ay nakapasok na kami sa syudad ng Rodello, kaso medyo malayo-layo pa ang samin dahil bandang dulo ng Rodello ang lugar namin.

"Nagugutom ka ba, Ashie?" Bigla akong napalingon sa tanong niya.

"H-Hindi naman. Busog pa ako."

"Gusto mo bang kumain? Medyo malayo-layo rin ang naibyahe mo."

"H-Hindi, o-okay lang ako G-Gaston."