..'..'2017
Leyla'ya mektup ;
Sessizce, usulca çekiyorum gölgemi üzerinden. Bir sigara yakıp, derince çekiyorum ciğerden. Ardına dökeceğim binlerce külün, ilk yangınını başlatıyorum ellerimde. Yüreğime kor düşüyor. Yanıyorum; ama hala üşüyorum. Öyle diyordu ya şair: "Vedalar soğuk olur " Niye veda etmediğini şimdi anlıyorum. Yaşlar bile yüzünü ısıtmıyor, içindeki alev dindirmiyor; titreyen bedenini. Hıçkırıklar düş kırıklığı olup, düşüyor avuçlarına. Ve sana sadece vebalı bir elveda kalıyor.
İnsan düşündüğünde; hayatı boyunca ne kadar çok veda yaşadığını fark ediyor.Vedalar bana daima acı ve hüzün vermiştir. Oldum olası vedaları sevmedim... Sevemedim.Sanki; bir gün yine geri dönecekmiş, bir birine kavuşacakmış gibi sevdiklerimden veda etmeden ayrılmak isterim.
Veda soğuk bir kelime
İçimi üşütüyor...
İstemem söyleme elveda!
Sözü bile yüreğimi yakıyor...
Bir gün kavuşmak ümidiyle
Bu yürek heyecanla çarpıyor...
Veda etme bana asla!
Bu can dönüşünü diliyor
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Azizim
PoetryNeden hayatlarımıza , içlerinde yaralı bir ölü taşıyan yabancılar olarak devam etmek zorunda kaldık ? yaralanmışlar dan korkun, yaralanmamış kim var peki ? tesadüfler biraz cüretkar görünüyor.
