Dikkat! Mafya Var! ☠ - Yeniden Sevmek / Aşka Kırgın

Aşka Kırgın ☠ Bölüm - 23

*Bölüm Şarkısı: Erhan Güleryüz - Fesleğen

23.Bölüm

Hava kararmıştı. İkisinin de suratı asıktı. Üstüne Hande bir de kollarını öfkeyle göğsünde bağlamıştı. Sabahtan beri onun Antalya'daki iş görüşmesine gidememesi yüzünden tartışıyorlardı. Daha doğrusu ikisi de olaya oldukça farklı açılardan bakıyorlardı. Semih her ne olmuş olursa olsun Hande'nin ondan ayrı bir hayat kurma planlarından fazlasıyla rahatsız olmuştu. Bunu da biraz öfkeli bir şekilde dillendirmişti. Tabii eşi de altta kalmamış tartışmaktan bitkin düşene dek bağırıp durmuştu.

Hande'nin eşyalarını almak için Melih'in yazlığına uğradıklarında kadın inadından hiçbir şeye elini sürmeyince Semih'in bir de bununla uğraşması gerekmişti. Onun valizini toparlarken yardım etmediği gibi eline aldığını çekiştirip işini zorlaştırmıştı. "Somurtup durmayı bırak."

Kadın omuz silkti. "Sen kendine bak."

"Ne bekliyordun Hande? Git Antalya'ya yerleş, ben de hasret gidermek yastığına falan sarılırım demeyecektim. Bensiz hayatını tebrik etmeyeceğim."

"Tekrar aynı konuya dönüp duruyoruz. Yoruldum."

"O zaman bu yüzden bana tavır yapma. Tartışmamız bile saçma, sen de bunu biliyorsun."

"Önüme taş koyuyorsun. Çalışmak istiyorum."

Semih sakinleşmek için derin bir nefes aldı. Avuç içi terlemeye başlamıştı. "Hande fark ettin mi bilmiyorum bizim çoğu sektörde kolu olan bir holdingimiz var. Sana söyledim istediğin zaman işe başlarsın."

"Bu benim başarım değil. Anlamıyor musun, kendim yapmak istiyorum. Hayatımı kendim düzene koymak istiyorum."

"Ben de yanında olmak istiyorum. Senden ayrı bir hayat düşünmeyeceğim. Sinirlerime oynamak konusunda ısrarcı olmaktan vazgeç."

"Bağırma."

"Bağırmıyorum ben."

Kadın ona sırtını döndüğünde kaşlarını çattı. "Ya sabır" diye mırıldandı. "Bunca zaman git ülkenin öbür ucunda yaşa, şimdi buldum yine yüzüme bakma. Öleyim mi ben kadın?"

Hande başını arkaya çevirip tereddütle ona baktı. Dönmeyecekti adama ama hüzünlü bakışlarını görünce dayanamadı, geri döndü ona doğru. "Bursa'ya dönsem bile kendime ev tutacağım."

"Bunu yapmayacaksın, Berat'ın meselesi halloldu ama babası hâlâ ortalıkta yok. Gözümün önünden ayrılmayacaksın."

"Ne kadar zaman geçti, Nergis'le sadece ikimiz kalmamıza rağmen bir şey olmadı. Bu bir sorun değil demek ki."

"Elimde miydi sence? O abim olacak uyuz söyleseydi ben ikinizi bir başınıza bırakmazdım. Hem gidip bir yerlerde kendini beni sevmediğine ikna etmeni bekleyemem."

"Eve dönsem bile bizimle ilgili hiçbir şey düzelmedi."

"Biliyorum." Bunu her söylediğinde canı acısa da biliyordu. Kabullenmek zorundaydı. İkisini bu hale getiren kendisiydi. Bundan nefret diyordu ama düzeltecekti. Aralarındaki sessizlik uzayınca kadın kurduğu cümleden hafif pişmanlık duydu. Semih'i üzdükçe kendi içi de parçalanıyordu.

Aralarında yarım kalan bir konu vardı. Sessizliği bozmak, aralarındaki garip hüznü yok etmek adına yumuşak bir ses tonuyla konuştu. "Sormayacak mısın?"

"Neyi?"

Her şeye rağmen onu üzdükçe kendi de üzülse bile unutamadığı olaylar vardı. Bazen bazı kelimeleri yutamıyordu insan. "O fotoğrafları, hani mükemmel bir sürprizle pastanın üstüne bastırdığın ve beni gökdelenin tepesinden atma..."