Breaking The Stone Heart [Completed]

Chapter Twenty Seven

**Chapter Twenty Seven**

**

Samantha POV

“Wala nang bawian sa sinabi mo kanina Samantha, ha? Pumayag ka nang mag paligaw sa'kin kaya simula sa oras na ito ay nanliligaw na ako sayo.” Anito Kyle, iyan na lang ang naaalala 'ko sa mga sinasabi niya sa'kin dahil simula pa kanina ng matapos ang halikan namin ay wala na itong mukhang bibig kung hindi ang tungkol sa panliligaw at huwag 'ko na daw iyon babawiin pa.

Natawa na lamang ako at napailing, “Oo nga! Ang kulit naman nito.” Asar 'ko pa dahilan para matawa na lamang din siya.

Kasalukuyan na kami ngayong naglalakad-lakad. Narito parin kami ngayon sa parehas na lugar kung saan niya ako dinala kanina, tuwang-tuwa naman akong pagmasdan ang buong paligid..  maliwanag kase ngayon dito dahil sa mga ilaw na nasa mga poste at liwanag na nanggagaling sa mga ilaw na nasa puno.

“Samantha?” Narinig 'ko pang tawag sa'kin ni Kyle dahilan para mapalingon ako sa kaniya, halos lumundag naman ang puso 'ko at manlaki ang mata 'ko ng bigla na lamang ako muli nitong halikan pero smack lang. Iyong halik na sobrang bilis lang.

“Gusto 'ko lang sabihin ulit sayo na I love you” Anito, napatulala na lamang ako sa kaniya at hindi nakakakibo dahil sa ginawa niya. Naramdaman 'ko na naman muli ang pag-iinit ng pisngi 'ko pero bago pa man ako makapagsalita ay nag patuloy na muli si Kyle sa paglalakad habang ako ay naiwang tulala.

WAHHHH!

Napalingon naman ito muli sa'kin at napatawa na lamang ito ng makita niya akong napako na sa kinatatayuan 'ko ngayon habang nakatitig lamang sa kaniya, “Kinikilig ka ba?” Banat niya pa dahilan para bigla na lamang akong mahimasmasan. Nakangisi ito ngayon ay batid 'ko na tuwang-tuwa ito sa nakikita niyang reaksiyon 'ko.

“Magnanakaw ka ng halik!” Turan 'ko pa rito at agad 'ko siyang hinabol para mabigwasan. Nakakaloka eh! Pwede naman niya akong halikan basta ba ay alam 'ko tsaka na-inform ako. Hindi iyong ganito, nagwawala ang puso 'ko. Gosh!

Natawa na lamang kaming dalawa habang tuloy lamang ang paghabol 'ko sa kaniya, “Bumalik ka rito!” Turan 'ko pa muli, nakita 'ko naman na nagtatago na ito ngayon sa isang puno kaya naman ay agad akong tumakbo dito. Sandali pa akong napalingon-lingon sa gilid ng puno pero wala na siya ngayon dito, napakunot na lamang ang noo 'ko at napakamot sa ulo. Asan na iyon?

“Nandito ako.” Anito Kyle at nanlaki na naman ang mata 'ko ng halikan muli ako nito. Urgh! Nakakarami na siya ha!

Pinanliitan 'ko pa ito ng mata at napakagat na lamang ako sa labi 'ko dahil hindi 'ko na mapigilan ang hindi mapangiti ng todo.

“Bwiset kaaaa!” sigaw 'ko na lang, wala din naman akong magawa kung hindi ang matawa na lamang din dahil hindi 'ko naman siya mahuli. Aaminin 'ko... kinikilig talaga ako. Simpleng gestures niya lang ay napapasaya na nito ng sobra ang puso 'ko at sasabihin 'kong natutuwa ako.

I never felt this feeling before, nang maging kami rin noon ay kailanman ay hindi 'ko nakita mula sa kaniya ang mga ganitong bagay at masaya akong isipin na ngayon ay nakikita 'ko na ito dahil maging siya ay gusto niyang ipakilala sa'kin ang tunay na siya.

Habang naglalakad kaming dalawa ni Kyle at abala lamang ako sa pagmamasid ng mga magkakasintahan na nadito din ay napangiti na lamang ako ng maramdam 'ko ang paghawak niya sa kamay 'ko.