FRANCINE'S POV
Naalimpungatan ako nang tumunog nang pag kalakas lakas yung phone ko.
Ughh! Nag alarm nga pala ako
Hinampas ko yung cellphone ko dahilan para mamatay yung alarm.
***
Minulat ko ang mga mata ko at dagliang nanlaki ang mga ito nang makita kong malapit nang mag liwanag sa labas.
Shitt! Late nako!!
I took a glance at my cellphone and its already 7:44 Oh no...
Dali dali akong naligo't nagbihis. Habang nagsusuklay ng buhok ay inaayos ko ang mga gamit kong kalat kalat sa loob ng jwarto at mga dadalhin ko sa school. Napuyat ako kagabe wahh!
Nang maayos na ang lahat ay agad akong bumaba at pumunta ng kusina. Kumuha ako ng dalawang sandwich don at sinimulang kainin ung isa.
"Alis napo ako tita beth, mom, dad"paalam ko. Nang magpagtanto ko ay...
"Mom nasan si kuya Zean at kuya Kenneth?!" Bulalas ko. Argh! Bat hindi nila ako ginising!!!
"pumasok na ang mga kuya mo anak" usal ni mommy. "And.. kung iniisip mo na hindi ka namen ginising, nagkakamali ka anak. Paulit-ulit ang ginawang paggising sayo ng kuya kenneth at Zean mo sayo pero hindi ka parin nagigising" saad niya.
Patago naman akong napairap at humalik na sa mga pisngi nila. Argh! Di nako magpupuyat ulitt!
Today is monday huhu.
And i'm freaking late.
Minadali kong mag maneho. As fast as i could. Kahit naka red light, dirediretso parin ako. Dahilan para masita ako ng mga traffic enforcer. But i don't mind them. Im late!
Nang makarating ako sa University ay dali dali akong lumabas daldala ang bag ko. Wala nang mga estudyante sa mga corrigidors.. Gosh! I need to go faster! Ugh!
Mumuntikan pa akong madulas sa hagdan dahil sa bilis ng pag akyat ko. Nang makarating ako sa room ay nadatnan ko na may lecture na sa loob huhu.
"Ms. Valenzuela, i'm sorry im late" nakayuko kong sabi sa kaniya.
"Take your seat" seryoso niyang sabi.
"Thank you Ms." Agad akong nagtungo sa upuan ko. Laking gulat kong may katabi na ako. Pero hindi ko iyon pinagbigyang pansin dahil narin sa pagmamadali kong makaupo.
***
Kinuha ko na ang mga libro ko at nagsimulang lumabas ng room.
Napagpasyahan kong dumaan muna sa locker ko upang mailagay ang mga libro kong dala na hindi na kakailanganin.
Nang maisara ko an locker ay agad ako tumalikod upang dumeretso na sa canteen. Pero, may bumangga sakin dahilan ng pagkabagsag ko sa sahig. Lumagapak yung pwet ko huhu. Awch.
Ang lakas ng impact! Argh! Who the hell is that person who bumped me?!
Inis akong tumayo kahit iikaw ikaw na ako dahil sa sakit ng pwet ko. Huhu. Manda sakin kung sino man yun. Dumeretso nako sa canteen para makakain na.
Agad ko namang nasilayan si Janine na magisang kumakain sa table. Agad ko siyang tinawag at kinawayan.
"This is my worst school day ever!" I said it angrily.
"Baket? *munch* Anong nangyare *munch* sayo?" Tanong niya habang ngumunguya nguya.
"Nalate lang naman ako ng pasok kanina at may bumangga sakin kanina bago pumunta dito sa canteen" inis na sabi ko.
Biglang napatayo si janine at kamuntik-muntikan pang mabulunan.
"Oy, anong gagawen mo?"
"Ano paba? Sino ung bumunggo sayo?"
"Ewan ko eh, hindi ko siya nakita, bumagsak kasi ako sa sahig" usal ko. "Sakit pa nga ng pwetan ko eh" -_-
"Manda siya saken!" Sigaw pa niya.
"Saken talaga siya dapat humanda eh" sabi ko pa.
***
Kakauwi ko lang galing sa school. And aww... i'm so tired! Like my body was going do fell on the floor. Oh gosh! I gotta need a half bath atleast.
Agad akong lumundag sa kama para makatulog na.....
Pagkagising ko ay tumingala lamang ako sa kisame ng kwarto ko, iniisip yung taong bumangga sakin nang papunta ako sa canteen.
Who the hell was that?
I don't have an idea.
[Flashback]
Naglalakad ako papunta sa locker ko para isilid ang mga libro kong di na magagamit mamaya para sa next subject.
Unexpectedly, may bumangga sakin.
Lumagapak ang pwetan ko sa sahig. Awchh. Ang sakit. Pasimple naman akong tumingala para aninagin yung nakabangga sakin kaso naglalakad na siya papalayo and worse, nakatalikod na siya! Pano ko siya mamumukhaan?!
Ni Head to foot ko siya at nakita ko yung bag niyang color dark red na mayroong black polkadots sa may bandang laylayan nito.
[End of Flaskback]
AH! naalala ko na yung bag niya! Base sa mga nakita ko, lalake siya! Pero sino naman yun? Hmm.. yan ang aalamin ko mamaya!
Agad akong naligo at nagbihis at agad na lumabas ng kwarto. Naupo ako sa kusina at nagumpisang maglagay ng ham, bacon, and egg sa plato ko. Pagkatapos kong kumain ay agad akong nagpaalam kila mommy at humalik sa pisngi nila.
"Tita beth? Alis napo ako. Nasan po sila kuya?" Tanong ko.
"Ayun, natutulog pa sa taas. Himala at ang aga mong papasok ah?" Manghang sabi niya.
"May aalamin lang po" naka-smirk kong sabi sabay paalam at halik narin sa pisngi niya.
Kalmado akong nagmamaneho papunta sa University. Nag stop light kaya naman tumigil ako sa pagda-drive.
Nang may tumigil rin na sasakyan sa tabi ng sasakyan ko. Papano kong mapapansin? Eh agaw pansin yung dating ng sasakyan niya eh.Namangha naman ako sa ganda ng sasakyan niya. Kumikinang ito na tila animo'y nililinis kada oras. Joke ang OA. Inaaninag ko naman yung nakasakay sa loob, pero diko makita eh. Malabo, malabong maging kayo ng crush mo.
Charot lang.
Pero nasisiguro kong lalake yung nasa loob. Tinted ung sasakyan niya at Gray naman yung kulay ng kotse niya.
Diko naman napansin na green light na kaya pinaandar ko na ang sasakyan ko.
Nasa harapan ko lang yung sasakyan na pinamangha ako kanina. Malapit narin ako ng University. Pero nagulat ako nang lumiko rin ung sasakyan sa harap ko sa University at pumasok sa loob.
O-M-G! dito siya nagaaral?!
Bat ganun reaksyon ko? What thr heck is happening to me?
Siguro dahil lang yun sa sasakyan na maganda at sa pa-misterious effect ni kuyang driver.Sabay kaming nag park at agad akong bumaba at isinukbit na ang bag ko.
Inaabanga kong bumaba si kuyang driver! At bumukas na yung pinto ng kotse niya. Bumaba na siya!
Kyaaaahhh~ ang gwapo ni kuyang driver!! Ohmygash! Crush ko na ata siya tapos--
Yung b-bag niya... k-kulay dark r-red na may black polkadots sa laylayan.
W-what the hell?
To be continued...
YOU ARE READING
Pampalipas Oras (PUBLISHED)
RomanceNandito lang ako palagi sa tabi mo, handang maging pampalipas oras mo. Pero, hanggang ganito nalang ba tayo?