Bütün gece geçen gün gördüğüm kızı düşünüp durdum. Gece.. Onun hakkında bildiğim tek şey adı ve o güzel gözleriydi. Normalde kızlardan öyle kolay kolay hoşlanmazdım ama bu kız beni derinlemesine etkileşmişti.
"Hey!" bana seslenen arkadaşıma döndüm. Can ile 6 yıldır arkadaştık ve ona her konuda güvenebileceğimi bana defalarca kez kanıtlamıştı.
"Can bi gelsene" dedim on a dönerek. Oda dediğimi yapıp karşımda ki koltuğa oturdu.
"Bir kız var. Uçaktayken karşılaştım. Aklımdan bir türl-"
"O işi unut sen" dedi oldukça ciddi bir şekilde.
"Ne?"
"Bu koca şehirde o kızı bulman milyonda bir bi ihtimal. Yani neredeyse imkansız. Boş yere hayal kurma" dedi ve omuza vurarak kendi odasına geçti. Tabi ben misafir olduğumdan salonda koltukta yatıyordum.
Ama yinede sorun değildi bana yalan söyleyen annem ve babamdan kurtulmak kesinlikle daha önemliydi. Gerçi şuan kime baba diyeceğimi bile bilmiyordum.
1 Ay önce
Her zamanki gibi okuldan sonra arkadaşlarla hep gittiğimiz kafeye gittik. Oradan ayrıldıktan sonra eve doğru yol aldım. Bizim mahalleye gelince herkesin garip bir şekilde bana baktığını arkadamdan fısıldaştığını gördüm. Bazıları ie ;
"Zavallı çocuk bütün hayatı yalan" diyordu. Ne olduğunu anlamayarak doğruca eve gittim.
Eve gittiğimde annem ile babamın kavga ettiğini gördüm. Amcam ise aralarında onları engellemeye çalışıyordu.
"Ne oluyor burada!" diye bağırdım. Hepsi bana döndü. Özellikle babam gözü yaşlar içindeydi.
"Baba?" dedim sorarcasına
"Bana baba deme ben senin baban değilim"
Biliyorum çok kısa oldu. Hatta çoook kısa oldu ama bazı nedenlerden dolayı yb yayınlayamıyorum. Sizden gelen yb mesajlarını görüncede dayanamadım zar zor bunu yazdım. Elimden gelse daha uzun yazardım ama gerçekten yapabileceğim bir şey yok. Yinede sonra ki bölüm kesinlikle telafi edeceğim emin olabilirsiniz.
Burada daha yeni yazmaya başlamama rağmen okuyan kişilerin olması beni çok mutku etti. Çok teşekkürler :)
