5.Bölüm

6.5K 338 654
                                    

Çocukluğum: Yemin ederim ki ben bunların hiçbirini yazmadım

Çocukluğum: Murat p*ç* yazmıştır

Çocukluğum: Telefonu onlarda unuttum

Çocukluğum: Bak beni zaten tanıyormuşsun...

Çocukluğum: Benim asla böyle şeyler demeyeceğim de biliyorsundur

Çocukluğum: Seni tanımıyor olabilirim...

Çocukluğum: Ama senin duygularına saygı gösteriyorum.

Çocukluğum: Yada inanmak istiyorum ve buna mecburmuş gibi hissediyorum...

Çocukluğum: Ne olduğu farketmez

Çocukluğum: Fakat senle konuşurken gerçek dünyadan soyutlanıyormuş gibi hissediyorum...

Çocukluğum: Anonim olduguna göre benim hayatımı da biliyorsundur...

Çocukluğum: Benim annem, benim doğumumda öldü

Çocukluğum: Ve yıllarca kendimi suçladım...

Çocukluğum: Tabi artık kendimi suçlamıyorum.

Çocukluğum: Babam ne kadar senin suçun degil desede bence öyleydi

Çocukluğum: Babam sırf benim için biri ile evleneceğini söyledi bir gün

Çocukluğum: Babamın Anneme olan aşkının, saygısının büyüklüğü çok fazlaydı

Çocukluğum: Yada ben öyle zannediyordum...

Çocukluğum: Sırf benim için belkide hiç mutlu olamayacağı biri ile evleniyor diye düşünüyordum...

Çocukluğum: Vicdan azabı çekiyordum

Çocukluğum: Kadını tanımaya hiç çalışmamıştım...

Çocukluğum: Çok küçüktüm

Çocukluğum: Babam kadına olan tavırlarımı fark edip benle konuştu

Çocukluğum: Ben kabul edince de evlendiler zaten

Çocukluğum: İlk başta Gül anneme yaptıklarım için çok pişmanım ve bunun için hep vicdan azabı çekiyorum

Çocukluğum: Aslında o kadar iyi biriymiş ki

Çocukluğum: Beni hiç yaptıklarımdan suçlamadı....

Çocukluğum: Neyse işte sonra kendimi suçlamayı bıraktım

Çocukluğum: Bir süre sonra annemi suçlamaya başladım...

Çocukluğum: Beni ve babamı bıraktı diye

Çocukluğum: Sonuçta...Seven insan bırakmaz değil mi?

Çocukluğum: Halen de onu suçluyorum

Çocukluğum: Kadınlara da güvenmiyorum

Çocukluğum: Şimdi gelipte benden sana hemen güvenmemi bekleme

Çocukluğum: Ama dediğim gibi saygı duyuyorum

Çocukluğum: 5 yıl büyük bir rakam

Çocukluğum: Ve eğer gerçekten beni seviyorsan

Çocukluğum: Sana bir şans verebilirim

Çocukluğum: He bu arada

Çocukluğum: Özür dilerim...

Çocukluğum: Ne olursa olsun telefonu onların eline vermemeliydim yada unutmamalıydım.

Çocukluğum: Senin gibi seven birinin yüreğide kocaman olur

Çocukluğum: Beni affedebilir misin acaba?

Düzenlendi

Çocukluğum || TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin