Chocola, Criminelen en Chemie

Deel 3; Eva

Terwijl ik het dossier afwerk, voel ik hoe Floris naar me kijkt. Hij doet dat vaker, maar hij weet niet dat ik dat weet. Ik weet nooit of ik het ongemakkelijk moet vinden, of moet beschouwen als een compliment. Ik vind het best fijn dat hij naar mij kijkt, maar ik ben bang dat collega's daar anders over denken. En daarbij, hij kijkt vast niet naar mij. Waarom zou hij naar mij kijken? Stop met dromen Eva, hij kijkt vast naar iets achter je. Ik kijk over mijn schouder. Het enige wat daar staat is het koffiezetapparaat. Zo hij zo veel van koffie houden dat hij daar al die dagen als hij niets te doen heeft naar staart? Voordat ik verder kan denken, roept Flamand ons. Ik kijk naar Floris en trek mijn wenkbrauwen op, ten teken dat ik niet weet waar over het gaat. Floris staat op en ik volg zijn voorbeeld. Als hij de deur van het kantoortje openmaakt legt hij zijn hand op mijn schouder en duwt hij mij op een lieve manier naar binnen. Zijn hand laat een warme afdruk achter op mijn huid. "Ga zitten." Flamand steekt meteen van wal. "Er is in Gent een groot drugscircuit, waar zowel Nederlanders, als Belgen, betrokken bij zijn. Omdat de Belgische politie geen Nederlanders mag arresteren, is er aan mij gevraagd om een van mijn teams naar Gent te sturen. Daarbij dacht ik meteen aan jullie, maar daar hebben jullie zelf natuurlijk ook iets in te zeggen. Ik weet niet hoe lang het zou duren om de dealers op te pakken, maar dat zou natuurlijk snel gaan als jullie helpen." Flamand glimlacht, maar je kan ook zie dat ze het meent. "Wat denken jullie er van?" Ik kijk naar Floris, die knikt. "Ik wil daar best mee helpen, jij Eva?" "Ik wil er nog graag even over nadenken." "Dat is helemaal geen probleem, dan hoor ik graag morgen wat je keuze is geworden." Floris en ik staan op en lopen naar de deur. Als ik net naar buiten wil gaan, hoor ik mijn naam. "Je hebt goed werk geleverd, Eva. Ik ben trots op je." Flamand glimlacht, en ik lach terug.

+