Evenfall

Chapter 19

"You're fine"

Natawa siya at uminom bago sumagot "Of course-"

"But noisy" dagdag ko. Natigilan siya at tumawa.

"Uh-huh. You like someone who's quiet but annoying at the same time?"

"If you make me choose, then I'll choose the second option"

"You like Cassius" ngumisi siya ng nakakaloko.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Your words are clear. He's annoying. I hate annoying people"

"The more you hate, the more you love. They say" sabi niya

"Pinaniniwalaan mo yan?" natatawa kong tanong at uminom sa aking milktea.

"Yeah, as much as I hate annoying people, I don't see myself being annoyed by him.He's still my friend. I would stop a bullet for him. I'm loyal"

"What are you? A dog?"

"If that is what you call it, then yes. I'm his dog"

Napailing ako sa sinabi niya at tumawa. He's not that bad after all. Akala ko parang Cassius din ito sa sobrang sungit.

"He's my only family. Not blood related. He saved me. That's why I owe him everything"

"He saved you?"

"A car accident. I was with my parents and siblings. They didn't survived.  I almost died too pero dumating siya at tinulungan ako even if it's risky because the car was about to explode"

Natahimik ako at hinintay siya magsalita. Pinagmasdan ko siyang natulala sa kawalan.

"He's annoying but I bet my life. He would do anything for someone he cares"

Napalunok ako sa kanyang sinabi at tumayo.

"I wouldn't waste my life for someone"

Nakauwi ako ng madaling araw. Pumasok ako sa aking kwarto at mabilis na ibinagsak ang katawan sa kama.

"He would do anything for someone he cares, huh?" bulong ko at umiling.

Nagising ako dahil sa nararamdamang init sa mukha. I opened my eyes and groaned when I met the sun.

Iniwas ko ang aking mukha sa araw at nakita si Cassius na nakatayo sa pinto habang nakahalukipkip.

Bakit ganyan siya parati? He looks weird and handsome at the same time, tch.

Ibinaon ko ang aking mukha sa unan "What is it?" Tanong ko.

"I made breakfast"

Napamura ako sa aking isipan. He made what? For?

"Then?" Tanong ko kahit naguguluhan na ako. Bigla ata siyang bumait.

"What do you do with food? Of course, eat" he sarcastically replied. Nevermind, he's still suplado.

"Fine. Susunod ako. I'll wash my face"

"Bilisan mo"

Inangat ko ang aking mukha dahil sa kanyang sinabi pero wala na siya doon.

Damn him. Too demanding. Tumayo ako at naghilamos. Sino siya para utusan ako? Mabagal akong bumaba sa hagdanan habang humihikab at naguunat.

"Tita" gulat kong sambit nang makita siyang kausap si Cassius. Niyakap ako ni Tita Violet at hinalikan si pisngi.

"I miss you. Hindi ako nagparamdam ng ilang araw. May emergency kasi and I have to go back to my hometown. Let's eat"

Sumunod ako sa kanya at agad kong nakita si Cassius na pumipili ng strawberries at maingat na nilalagay sa plato. That's my favorite fruit. Nilingon ko si Tita na nakangiti sa akin.

"It's 9 am. Bakit tulog ka pa?"

"Kakauwi ko lang kanina, Tita"

Sumeryoso si Tita "Another mission?"

"Yes Tita" mabagal kong sagot at humikab ulit.

"Devyn. How many times do I have to tell you-"

"Cassius helped me last night" sagot ko na ikinagulat niya. Nakita ko din sa gilid ng aking mata na lumingon siya sa amin.

"Really? Cassius, a-alam mo pala?"

"Opo" sagot nito at nilapag sa hapag kainan ang strawberries at umupo sa tabi ko.

"You look so good together" kinikilig na usal ni Tita na nanliliit pa ang mata.

I rolled my eyes "Let's eat" sabi ko at mabilis na pumulot ng strawberry.

The doorbell rang. Agad na tumayo si Tita na nakangisi pa sa akin. "I'll get it" sabi niya at umalis.

Diretso lang akong kumakain. Nabitawan ko ang strawberry nang makarinig ako ng putok. Nakita ko kung paano bumagsak si Tita sa sahig. Agad na kumalat ang dugo sa puting sahig.

"Ti-"

Cassius immediately covered my mouth. My tears fell as I watch her lying on the floor.

"Don't shout" Pumasok kami sa kanyang kwarto.

"W-what happened, Cassius?" humihikbi kong tanong dahil hindi maproseso ng aking utak ang nakita.

Hindi niya ako sinagot. Agad niyang kinuha ang isang baril sa drawer at lumapit sa akin.
"Marami sila, Devyn. Go out" sabi niya at tinuro ang bintana.

"Si T-Tita?" Nanginig ang aking labi sabay noon ang pagtulo ng mga panibagong luha. 
Hindi na ako nagulat ng pinunasan niya ang aking luha "Go"

Lumabas siya sa kwarto kaya agad akong kinabahan. I tried to open the door pero sinira niya ito sa labas. "Fuck, Cassius" sigaw ko. Humagulgol na ako.

I heard a lot of gunshots.

Tang ina. I quickly search for a gun. Nakahanap ako ng pistol. Binasag ko ang bintana at agad namang lumingon ang mga tauhan sa labas. Tatlo silang nagbabantay sa gilid.

With tears on my eyes, nagpaulan ako ng bala. I landed on the floor with my signature form and quickly ran to our main door.

She's not moving. Hindi siya humihinga. Umiiyak akong lumapit sa kanya at niyugyog siya. "Tita, wake up" sigaw ko.

"Devyn! You stubborn woman!" Rinig kong sigaw ni Cassius. Nanatili akong nakatitig kay Tita na wala ng malay.

"Tita, wake up! I can't lose you. I can't lose you too. I will not make it without you, Tita"
"Then die with her" napaangat ako ng tingin sa nagsalita. Isang lalaki na nakangisi. I didn't move. I felt empty and lost.

Tinutok niya sa akin ang baril. Go ahead. Pumikit ako at humigpit ang hawak ko sa kamay ni Tita.

Pull the damn trigger!