Sevgili Byun Baekhyun
Öncelikle mektubuma çok güzel bir gülüşünüzün olduğunu hatırlatmakla başlıyorum.
Uzun zamandır kim olduğumu merak ediyorsunuz.
Benim Park Chanyeol
En yakın arkadaşın.
Umarım mektubum elinize geçtiğinizde cenazeme hazırlanıyor...
Geçtiğimiz karanlık orman yerine sakinlik veriyordu. Yemyeşil ağaçların, rüzgar estikçe birbirine tosan yaprakları ahenk içinde bir melodiyle dans ediyor gibiydi. 9 yaşındayım hayatın farkına daha yeni yeni varıyordum.
Bu ne kadar hoşsa da bir yandan korkutucu.
Ben kafamı kaldırıp temiz havayı öylece içime çekerken yürüdüğümüz yolda ki yapraklar nazik bir çıtırtıyla ayakkabımın şeklini alıyordu. Yanımda ki Chanyeol da bir ağaca yaslanmış izliyordu. Saçları rüzgar ile uyuma kapılıp yavaşça hareket ederken bana gülümseyerek bakıyordu. Kafasını arkamda ki bir noktaya işaret edince yavaşça arkama döndüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Durgun bir suyun yavaşça dalgalanışı, çevresini süsleyen turuncu ağaçlar güneşin batışıyla daha da bir fotoğraflık anı yaratmıştı. Ben büyülenmiş gibi karşımda ki manzarayı izlerken Chanyeol yanıma gelmişti.
''Hoş değil mi?''
Ben kafamı sadece sallamakla yetinirken gülümsedi.
''Buraya senden sonra geldim ama hala daha çok şey biliyorum.'' Kıkırdayarak söylediğinde gülümsedim.
''Eh! pek fazla arkadaşım olmadığı için dışarı çıkmaya da vaktim olmuyor.''
Omzumda hissettiğim el ile sımsıcak kesilirken ona dik dik baktım.
''Artık bir arkadaşın var. O mükemmel kişi benim!''
Birbirimize sadece bir baktıktan sonra yerini kahkahalar doldurmuştu. Boşlukta, koca ormanda bizim sesimiz yankılanıyordu. Hoştu.
-Baekhyun 12 yaşında-
-Chanyeol 14 yaşında-
Beraber yaptığımız azıcıkta babalarımızdan yardım aldığımız ağaç evin içinde ödevlerimizi yapıyorduk. Yapamadığım zamanlarda Chanyeol hemen bana yardım ediyordu. Mutlu olduğumu gördüğü için yaptığını söylediğinde utanmıştım.
''Baebaek! Ödevlerin bitti mi?''
Bana sarı kalemini kulağının arkasına koyarken sormuştu.
''Chanchan o kalemi alabilir miyim?''
Anlamaz bakışlarla kulağında ki kalemi bana uzattığında gülümsedim.
''O kalem geçen zaman sınavda bana şans getirdi. Umarım ki bütün sınavlarda böyle olacak!''
