Ik probeer te blijven schrijven het is alleen zo ontzettend druk, stage school en alles erbij... maar hier en hoofdstuk!
vanuit Chloë.
Water druppelt van de buis in een zakje, water druppelt zacht op de vloer, niet veel maar een paar. Het zachte gesnikt en gehuil is in de ziekenhuiskamer te horen.
Elke druppel voelt mijn lichaam, elke druppel geeft me een rilling.
Ik laat ze achter.
Dat was het enigste wat door mijn hoofd ging toen ik daar lag en zei dat het niet waar was.
En dat gevoel stroomt nogsteeds door mij heen, het is een rivier die niet stopt. De tranen verstoppen zich na dagen achter een schild, een masker die alleen de kamer kan rondkijken zonder tranen die over haar wangen lopen.
Het is wit.
De grond is een kussen.
De muur is een kussen
De anderen drie muren ook.
Het is de kamer die ze gebruiken voor gestoorde mensen.
Ik ben niet gestoord, toch?
Of wel?Alles is zo duidelijk in mijn hoofd. Ik weet alles wat er gebeurt is op het eiland nadat het vliegtuig instortte. Ik weet precies wat er gebeurde in de droomwereld. En het was allemaal nep.
Het leek zo echt, het voelde zo echt, maar het is nep, alles was nep. Het enigste echt waren mijn zusjes.
Niemand anders. Niet mijn vrienden. Niet mijn moeder aan de zijkant van mijn bed. Niks. Niet het water, niet de planten. Het was nep. Allemaal nep.
Het zijn testen, testen van kracht, we hebben er 2 gehad. Ik heb er 2 gehaald. Dit is 3 hoeveel komen er nog? Ga ik dit overleven.
Ga ik oké zijn?
In de tijd dat ik hier zit heb ik kunnen nadenken.
De eerste is was fysiek, overleven, elkaar vinden.
De tweede test is mentaal. Hoe overleef ik mezelf? Hoe overleef ik de wereld? Wanneer ontdek ik dat het nep is?
De derde? Ik heb werkelijk geen idee, mijn hersenen kraken. Erover.
Mijn lichaam voelt echt. Echter dan eerst, alsof ik er nu zelf weer inzet. Alsof ik daadwerkelijk alles voel, elke druppel zweet die over mijn lichaam glijd. Ik heb een blauw T-shirt aan met een zwarte legging het zit erg lekker zittend, heel relaxed. Maar de kamer maakt me knetter gek.
Elke dag precies als de klok boven de deur 9 uur aangeeft krijg ik eten, dan om 2 uur en dan om 8 uur. En elke keer een kort filmpje.
Elke keer een ander zusje dat zichtbaar wordt, al is het maar voor 30 seconde.
De eerste week was hard, het gehuil voelde ik.
Tweede week werd minder. Het gehuil bleef maar soms waren ze samen.
De derde week. Hebben ze eindelijk een manier gevonden om zich in het ritme van het normale leven te krijgen.
En nu elke keer wat anders, het doet me pijn om ze zo verdrietig te zien. Ze moeten weten dat ik nog leef toch?
We voelen dat toch?
Maar ze voelen het niet, ze zitten niet helemaal in hun eigen lichaam, ze zijn er wel. Hun geest is echt, de pijn is echt. Maar het is niet echt.
En dat is alles wat ik zie op een dag.
Het getik van de klok, mijn ademhaling, mijn hart kloppingen, zijn alles wat ik hoor,
Mijn lichaam tegen de kussens van de kamer, mijn bloed dat door mijn aderen stroomt. Mijn emoties is alles wat ik voel en zie.
Soms in mij hoofd kijk ik van bovenaf toe. Even als slaap droom ik hoe ik hier lig.
Een blond meisje, blauw T-shirt zwarte legging, ligt op de zachte vloer, met de ogen gesloten. Een traan loopt over haar witte wangen, en een paar zweetdruppels op haar voorhoofd en denkend aan de avonduren op het eiland. Die haar geen moment alleen hebben gelaten sinds ze alles weer weet. Het monster dat achter ons aan zat in een soort droomwereld.
En nu. Ben ik alleen.
Geen monster. Geen gehuil. Geen zusjes. Geen vriendje. Geen vriendinnen. Eenzaam.
AlleenIk weet niet waar ik ben, ik weet niet wat er allemaal bij mijn zusjes gebeurt. Ik zie kleine flitsen uit hun nep leven.
Maar wat is echt en waar ben ik.Wie ben ik hier?
Ben ik de persoon die door gaat slaat, die zich tegen elke muur aan gaat gooien?
Ben ik de persoon die rustig blijft, gaat zitten en om zich heen kijkt.
Ben ik de persoon die een plan bedenkt in haar hoofd, hoe kan ik hieruit ontsnappen.
Hoe als zij de deur openmaken ik naar buitenren, en dan weer gevangen word genomen. En ze me weer opsluiten?
Of is dat juist de bedoeling van deze test, dat ik hieruit ontsnap en dat ik vecht en ze laat zien hoe sterk ik ben.
Of misschien moet ik juist rustig blijven en willen ze weten hoe kalm het water in de rivieren kan stromen zonder te overstromen.
Ik weet niet wat ze willen, ik weet niet wat ik wil.
De tranen die normaal over mijn wangen zouden lopen in dit soort situaties zijn niet nodig, want al die testen hebben me sterker gemaakt. Al die twijfels laten me twijfelen en alles overdenken.
Alles wat er is gebeurt, laat me meer als 10x nadenken voor ik een actie onderneem.
Elke actie heeft een reactie.Of misschien wordt ik wel gek?
Misschien ben ik gek.
En hebben mijn zusjes me opgesloten en huilen ze nu van verdriet.Misschien mis ik een stukje waar ik iets gedaan heb en ze me hebben opgesloten na het eiland en na de droomwereld. Omdat ik door draaide
en is dit geen test meer, misschien is dit gewoon hoe ik uit de testen kwam.
Of waren de testen dromen?
Toen ik hier voor het eerst was, was ik er zeker van dat alles echt was gebeurt. Maar met mate ik hier langer zit wordt ik gek.
Ik weet niet wat ik moet denken of doen. Er is niemand waarmee ik kan praten, er is niemand die ook maar iets laat horen van geluid.
Mijn stem is het enigste wat ik hoor sinds dat ik hier ben.
Ik ben het enigste wat ik hoor.En als ik me dat bedenk schreeuw ik het uit.
Met alles wat ik in me heb, schreeuw ik.
ik schreeuw de longen uit mijn lijf, alle woede laat ik eruit via het geluid.
alle energie gooi ik er uit door met mijn handen tegen de muur, de stomme zachte muur.
En schreeuw harder, ik laat mezelf dan naar achtervallen en val op de zachte grond.
en gooi mijn ledematen extra hard op de vloer, maar het heeft geen zin.Ik voel geen pijn, niet fysiek, alleen mentaal. De kussens zijn te zacht om me armen kapot te slaan. om ook maar één schrammetje te krijgen, ik schop alsof ik me beter ga voelen.
en dan leg ik me lichaam neer, geen beweging, alleen mijn ogen die staren naar het plafond.

YOU ARE READING
The Four Element Sisters 2
RandomVakantie! Genieten van vrije tijd met vrienden, vriendjes en even lekker rusten. Echt niet! Een storm. Onweer, regen, wind, bliksem,eiland, mensen die verdwijnen, sommige komen anders terug anderen zijn niet meer gezien. Niemand weet wat er gaat ko...