Bir Günah Gibi

11. Bölüm

Gökgürültülü ve şiddetli yağmurun sesiyle gözlerimi aralıyorum. Başımdaki gece lambasının yanmadığını gördüğümde telaşla yatakta doğruluyorum. Düğmesine bir kaç kez basıp yakmaya çalışıyorum fakat yanmıyor. Kahretsin !! Yavaşça yataktan kalkıp komidinin üstündeki telefonumu aramaya başlıyorum. Bulduğumda vakit kaybetmeden fenerini açıyorum. Saat 02.32. Harika !! Odanın lambasının düğmesine bastığımda da açılmadığını farkediyorum. Elektrikler gitmiş. Hayır uyuyamam asla uyuyamam tek başıma duramam. Kerem .. Evet Kerem'in yanına gitmeliyim. Belki o da uyanmıştır. Tabi kesin uyanmıştır Zeynep herkes senin gibi korkak mı !! Yavaşça odanın kapısını açıp koridora çıkıyorum. Lütfen gelsin elektrikler lütfen. Kerem'in kapısının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp feneri üzerime tutarak krem rengi göğüs ve etek uçlarında dantel detayı olan mini geceliğimi düzeltiyorum. Kerem'in çok beğendiği göğüslerimi ön plana çıkararak saçlarımı düzeltiyorum. Birazdan korkudan canını teslim ediceksin Zeyno halâ süs peşindesin. Yavaşça kapıyı aralayıp içeri giriyorum. Kerem sıkıca yanındaki boş yastığa sarılmış bir şekilde uyuyor. Ah şuan o kadar tatlı ve masum ki .. Üstsüz mü o ? Sakin Zeynep sakin. Yavaşça yatağın boş tarafına oturup yüzünde elimi gezdiriyorum.

" Kerem " diyorum fısıldayarak. Yüzünde büyük bir gülümsemeyle gözlerini aralamaya çalışıyor.

" Zeynep ? "

" Kerem elektrikler yok ben çok korktum karanlıktan daha fazla duramadım odada yanına geldim " diyorum sonlara doğru ses tonum azalırken.

" Bebeğimm gel buraya " diyerek kucağına oturtuyor Kerem. Yine huzur bulduğum yerdeyim. Sıkıca sarılıyorum ve kokusunu içime çekiyorum.

" Çok mu korktun bebeğim " diyor Kerem saçlarıma ufak öpücükler kondururken.

" Evet Kerem çok korktum karanlıkla aram pek iyi değil "

" Senin o güzel gözlerini göremiyorum Zeynep bana bir dakika izin ver şurada çekmecede mum olması lazım onu yakıyım " diyerek kucağından indiriyor beni Kerem.

" Çabuk ol Kerem lütfen " diyerek yatağa gömülüyorum. Hadi Kerem lütfen çabuk ol ..

X X X

Yüzümde sıcak bir el hissettiğimde gözlerimi aralamaya çalışıyorum.

" Kerem " diyor tanıdık bir ses fısıldayarak. Ama bu Zeynep'in sesi. Gülümseyerek gözlerimi açıyorum.

" Zeynep ? "

" Kerem elektrikler yok ben çok korktum karanlıktan daha fazla duramadım odada yanına geldim " diyor sonlara doğru sesi kısılırken. Şuan küçük bir kız çocuğundan farkı yok.

" Bebeğimm gel buraya " diyip kendime çekerek kucağıma oturtuyorum. Sıkıca sarılıp sesli bir şekilde kokumu içine çekiyor. Bu yaptığı fazlasıyla keyiflendiriyor beni.

" Çok mu korktun bebeğim " diyerek saçlarına öpücükler konduruyorum.

" Evet Kerem çok korktum. Karanlıkla aram pek iyi değil "

" Senin o güzel gözlerini göremiyorum Zeynep bana bir dakika izin ver şurada çekmecede mum olması lazım onu yakıyım " diyerek kucağımdan indiriyorum. Şifonyerin çekmecelerini karıştırarak mum aramaya başlıyorum.

" Çabuk ol Kerem lütfen "

" İşte buldum geliyorum " diyerek mumları yakıyorum. Yatağın sağ ve sol tarafında bulunan komidinlerin üstüne mumları yerleştiriyorum.