Bummer

1

Maganda.

Matalino.

Mayaman.

Mabait.

Malambing.

Masarap magluto.

Maka-Diyos.

Mapagmahal.

May tiwala sa sarili.

May sense of humor.

May repustasyon.

At higit sa lahat...

May pangarap sa buhay.

Yan ang mga bagay na wala ako. Hindi  ko alam baki't buhay pa ako, sa mga oras na ito mas gusto ko nalang tapusin ang aking walang saysay na buhay.

Namanhid ako habang tinitigan ang lubid, kanina ko pa kasi di maintindihan.

Take the last two feet of rope and make an S-shape, the standing line should be left..

Baki't pa napakahirap ng buhay? Hindi ko alam anong gagawin dahil wala naman larawan gumagamit lang ako ng free data.

Nanginginig ang kamay ko habang sinusundan ang unang hakbang, hindi  sa takot ngunit sa sabik na sabik na akong mawala sa mundong ito.

Take the top end of the rope and bring it under everything so that the S-shape of your rope rests on top of standing line..

Pinagpatuloy ko parin ang pag ikot ng lubid sa S-shape ,mas matibay ito kung mas mahigpit.

Tuck the end of the rope through bottom loop. After that pull the ripe in the standing line..to tighthen it.

Naiyak ako sa nagawa ko, mabuti nalang at nagawa ko dahil sobra na sakit ang ulo ko kakaintindi dito. Unti-unting nagsibagsak ang mga luha ko halo-halong emosyon ang aking nadama habang tinatali ang lubid sa puno ng mangga, wala namang makakakita sa akin..

At wala din naman akong dapat alalahanin dahil walang wala ako..

Isa lang naman akong shell na walang laman pakalat kalat sa dalampasigan.. Naghihintay tangayin ng dagat..

Kumuha ako ng silya at isunuot sa aking leeg ang lubid, napangiti ako...

Paalam mundo, napakasaya ngunit hindi para sa akin to...

Tinignan ko muli ang kalangitan..

At tumalon.

>>>

Nasa impyerno naba ako? Hindi ko maigalaw ang katawan ko wala akong marinig at sobrang dilim.

Nahihirapan din akong huminga..at parang may bumabara sa dibdib ko, para pinupukpok ang ulo ko sa sakit. Ganito ba pag namatay ramdam mo parin ang sakit? Akala ko pa naman masusunog na ako..

Huminga?!

Napamulat ako at sumalubong sa realidad.  Naglandas ang aking mga luha sa pisngi mas lalo pang bumigat ang aking naramdaman at parang pinagsakluban ako ng langi't at lupa at ng impyerno.

"Anak baki't mo nagawa yon? ."

Bakit ?

Bakit di pa ako mawala?

Bakit Buhay pa ako at nasa hospital.