Stay with me

Rozdział II

ALEX

-Nie mam pojęcia, jak mogłem wcześniej tego nie zauważyć. Spędziłem z nią niemal całe życie. Odkąd pamiętam, była radosną i żywiołową dziewczynką, nigdy nie miała problemów z rówieśnikami. Faktycznie, ostatnimi czasy rzadko z kimś się spotykała, ale myślałem, że to przez nadmiar nauki, w końcu jest w trzeciej gimnazjum. Nie wiem co się zmieniło w ciągu tych kilku lat. Chyba poświęcałem jej zbyt mało czasu. Jestem beznadziejnym bratem. - Mamrotał do siebie, próbując zapalić papierosa, jednak wiatr mu to uniemożliwiał. Po dłuższej chwili poddał się, chowając ze zrezygnowaniem zapalniczkę do tylnej kieszeni.

Rozdział II

Znów chwyciłam za żyletkę.

Pierwsza kreska  - czuję ulgę, rozlewającą się po ciele.

Druga kreska - Nagle wszystkie moje problemy znikają.

Trzecia kreska...

- Co ty, do cholery robisz?! - Usłyszałam krzyk mojego brata.

Spojrzałam na nadgarstek, byłam cała we krwi. Chyba właśnie podcięłam sobie żyły. Przerażona rzuciłam się do drzwi, natychmiast je otwierając. Poczułam silne ramiona mojego brata. Chwilę potem wszystko zgasło.

                         ~*~

- Niestety, nie możesz jej teraz zobaczyć. - Powtarzał wciąż lekarz, doprowadzając mnie do białej gorączki.

- To moja siostra, muszę wiedzieć jak się czuje! - Nie mogłem nad sobą zapanować.

- Jest w stanie krytycznym, może tego nie przeżyć.

Zrobiło mi się słabo. Najważniejsza osoba w moim życiu może umrzeć, a ja nie mogę nic zrobić.          ~*~

Alice

Nie wiem co się dzieje. Widzę samą siebię, chyba mnie reanimują. Próbuję wrócić do ciała, ale nie potrafię.

Nagle sobie przypominam. Alex. Musi tu gdzieś być. Wybiegam  z sali, przenikając przez ściany. Biegnę długim korytarzem, krzycząc wniebogłosy, a każda lampka gaśnie, gdy tylko którąś z nich minę. Widzę go. Siedzi pod ścianą,  płacze. Podosi głowę i intensywnie patrzy wgłąb korytarza. Podążam za jego smutnym wzrokiem i dostrzegam dwie osoby biegnące w naszą stronę.

To rodzice. Tak bardzo chciałabym ich teraz przytulić.