POV EmmaAls ik mijn telefoon pak zie ik dat het al negen uur is.
Ik heb al mijn wiskunde opdrachten afgemaakt, wat wel even duurde omdat ik niet alle Engelse termen weet.
Mijn maag rammelt voor een avondsnack en ik wilde net opstaan om naar beneden te gaan.
Dan bedenk ik me.
De vrienden van Matthijs zijn er nu natuurlijk.
Ik werp een blik op mijn outfit.
Ik heb een iets te korte oversized t-shirt aan met comfortabele Uggs. Verder heb ik een slordige knot in mijn haar en ben ik make-uploos.
Ik heb er schijt aan.
Mijn honger gaat boven alles.
Ik open de kamerdeur en loop de trap af.
Om de keuken in te gaan moet ik eerst door de woonkamer.
Als ik onderaan de trap ben werp ik een blik op de jongens die op de bank zitten.
Het zijn er twee.
Ik loop hun gezichten af.
Ik ken ze niet. Wacht. Ik knipper in mijn ogen.
Shit, het is Thomas.
Voor ik de kans heb om als de wieder weer naar boven te rennen heeft Matthijs me al opgemerkt.
"Yo Em, wat doe je hier?"
Alle blikken zijn op mij gericht.
Ik heb nu twee keuzes.
Of ik verman mezelf en zeg wat ik van plan ben, vis wat eten uit de keuken en loop op mijn eigen gemak weer naar boven.
Of ik ren de trap op, ga naar mijn kamer en sluit me daar zelf op.
Mijn voorkeur gaat uit naar de laatste keuze.
Maar mijn persoonlijke status gaat uit naar de eerste keuze. En dat doe ik ook.
Ik loop zo nonchalant mogelijk de woonkamer in. "Oh, even wat te eten pakken."
Als ik Thomas aankijk ziet hij er geschrokken uit.
Mijn zelfverzekerdheid komt langzaam terug. "Ga je je vrienden niet aan me voorstellen?" Shit misschien iets te zelfverzekerd.
Matthijs wijst naar de eerste jongen met bruin haar en groene ogen. Jezus wat een plaatje.
"Ik ben Noah." Zegt hij met een perfecte glimlach en een intens zware stem.
Matthijs vervolgt "En Thomas dat is mijn lieftallige zus Emma."
"Ik denk dat ik je eerder heb gezien." Grijnst hij met een knipoog.
"Hm je bent me nog niet opgevallen." Reageer ik sarcastisch terug.
Ik besluit om de keuken in te lopen, omdat ik het gevoel heb dat er niet echt meer een gesprek gaat uitkomen.
Achter mijn rug hoor ik Noah wat fluisteren in Thomas zijn oor. "Hou je bek" moppert Thomas er op terug.
Als ik de keuken inloop pak ik een bakje gesneden meloen ter compensatie van de zak chips in de middag.
Zodra ik weer terug in mijn kamer ben. Plof ik in mijn bed.
Ik besluit ik mijn Ipad te pakken en even bij te kletsen met Lea dus ik FaceTime haar.
Ik vertel haar alles.
Over Laila en Finn, dat ik over een twee maanden naar Amsterdam ga en over het gênante gebeuren met Thomas.
"Ik weet dat ik er eigenlijk niks bij zou moeten voelen, maar hij geeft me zo een raar gevoel. Op een goede manier."
"Ik geloof je graag, maar je moet Kasper niet vergeten hij is echt een beetje depressief de laatste tijd. Hij begroet me bijna nooit terug en als hij tegen me praat, vraagt hij hoe het met je gaat en of ik nog wat van je heb gehoord."
Kasper, depressief? Dat had ik nooit verwacht. "Ik zal er met hem over praten." Zeg ik.
We hebben het nog over Laila haar nieuwe klas en dat ze bezig is met een jongen.
Waar ik heel enthousiast op reageer. "Zodra ik in Amsterdam ben gaan we op double date." Lea grinnikt.
"Niet te hard van stapel lopen schat."
Na het gesprek wensen we elkaar nog een goede nacht.
Zodra ik haar heb weggedrukt besluit ik een gemiste aflevering van America's next top model te gaan kijken.
Terwijl ik midden in mijn aflevering zit hoor ik voetstappen op de trap.
Het zal Matthijs wel zijn.
De voetstappen komen steeds dichter bij mijn deur.
Ik zet mijn serie op pauze.
Voorzichtig zie ik de deurklink naar beneden gaan.
De deur schuift voorzichtig open.
Thomas.
We kijken elkaar voor een paar seconden aan, tot ik de stilte verbreek.
"Wat doe je hier?"
Hij wordt rood "Oh so-sorry, ik wist niet dat dit je kamer was. Ik ben opzoek naar de badkamer."
"Eerste deur links." Antwoord ik kort.
"Dankjewel." Net als die een stap uit de kamer wilt zetten zeg ik "Sorry dat ik zo raar deed toen je me afzetten. Ik wist niet wat me bezielde."
"Maakt niet uit joh. Ik moet nog aan het feit wennen dat en meisje er zo mooi uit kan zien zonder make-up."
Ik begin rood te worden. Ik negeer de opmerking. Dat zegt die waarschijnlijk tegen elke meid. "Ik wist niet dat je bevriend bent met Matthijs."
" Ik ken hem via Noah. Wel leuk hoor dan kan ik je vaker zien" vult hij aan met een gezicht waarvan ik niet weet of ik het moet uitlachen of de kriebels van moet krijgen.
"Hou je enge praatjes voor je patser."
"Hm, weet je het zeker de meeste meiden vallen door die praatjes als een blok voor mij."
Ik merk op dat hij veel dichter bij me bed staat dan net.
"Huh wat? Vinden mensen jou leuk? Dan hebben Britse meiden wel heel een andere smaak dan ik." Kaats ik terug.
Of ik het meen is een ander geval, maar dat wil ik op dat moment niet zeggen.
"Zou je echt niet op me vallen?" Ik merk aan zijn toon dat hij er een serieuze vraag van maakt.
Ik zou nooit op hem kunnen vallen, ik heb al een vriendje en dat is zoiezo een heel ander type dan Thomas.
Hij is behulpzaam, beleefd en lief. Thomas is gemeen, hebberig en asociaal.
"Nee ik zou niet op je kunnen vallen. Ik heb een vriendje." Vertel ik hem en ook aan mezelf
JE LEEST
London Lovers
Romancethe most beautiful part is, I wasn't even looking when I found you. Wat als je van Amsterdam naar de nieuwe vriend van je moeder in Londen gaat verhuizen? Nieuwe school, nieuw klas, nieuwe vrienden. Emma maakt het mee. Ze houdt wel een afstand rela...