ပ႑ာေတာ္မိဖုရား(Myanmar Historical Fic)

Part 15

            ေနဝင္ခ်ိန္မို႔ အပူခ်ိန္က ေလ်ာ့နည္းေပမဲ့
အရွင့္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေအးခ်မ္းႏိုင္။
လက္႐ံုးစစ္သူႀကီး၏ သားျဖစ္ေသာ သမိန္မ႐ူးသည္
သမီးငယ္တလေမသီရီအား ေတာင္းခံလာခဲ့သည္။
ကြၽန္ယံုေတာ္၏ သားျဖစ္ေသာ သမိန္မ႐ူးသည္
သမီးငယ္အား မထီမဲ့ျမင္ မျပဳႏိုင္လို့ ယူဆမိသည္။

       ေတာ္ဝင္ေသြးျဖစ္ေသာ မင္းသမီးတစ္ပါးကို
သာမန္တပ္မႉးတစ္ေယာက္က ေတာင္းျခင္းသည္
အစဥ္အလာကို ဆန္႔က်င့္သည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ သာမန္တပ္မႉးငယ္သည္ သမီးငယ္ကို
မထီမဲ့ျမင္ေတာ့ မျပဳႏိုင္သည္မို႔  ထိမ္းျမႇားမူကို
သေဘာတူခ်င္မိသည္။

  ရာဇာဣေႁႏၵကို ေဘးခ်ိတ္ကာ မႉးမတ္တို႔ႏွင့္
တိုင္ပင္မိသည့္အထိ စိုးရိမ္ခဲ့မိသည္။  အိမ္ေထာင္ေရး
ကံမေကာင္းခဲ့ေသာ သမီးေတာ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္
စိတ္မဆင္းရဲေစလို။
   " အရွင္ သမီးေတာ္ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းပါတယ္"
" ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္"
" ခမည္းေတာ္... "

" ၾကားၿပီးေရာေပါ့ သတင္းေတြကို  သမီးငယ္ရဲ့
ဆႏၵမပါဘဲ ဘာတစ္ခုမွာ မလုပ္ပါဘူးလို့
ကတိ ေပးတယ္ သမီးေတာ္"

      ဆႏၵကို ေမးျမန္းလာေပမဲ့ ေျဖစရာ အေျဖမရိွ။
ငယ္စဥ္ဘဝ က စတင္ၿပီး သူမ်ားေတြရဲ႕ စိတ္ဆႏၵ
အတိုင္းလုပ္ေဆာင္ခဲ့ ရသူမို႔ အခုခ်ိန္မွာေတာ့
သူ႕ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵဆိုတာ မရိွေတာ့။  ျမတ္ႏိုးခဲ့ရေသာ
ခ်စ္ရသူသည္ သူ၏လြတ္ေျမာက္မူအတြက္
မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရသည္။

" သမီးငယ္ တပ္မႉးကို  ျမတ္ႏိုးေနဆဲလား"

ျမတ္ႏိုးေနဆဲပါလို႔ ေျဖလာမည္ကို ေတာ့
မၾကားလို႔ပါ။   သမီးငယ္ကို ျပန္လည္ေခၚယူဖို႔
ျဗသဝန္သည္ ျဗတ္ထဗ၏ သမီးျဖစ္သူႏွင့္
လက္ဆက္ခဲ့သည္။ သမီးငယ္၏စိတ္ ျဗသဝန္၏
စိတ္ကို သိေပမဲ့  အေျခေနအခ်ဳိ႕ေၾကာင့္
တပ္မႉးသည္ သမီးငယ္ကို စြန္႔ခြာခဲ့ရသည္။

" အတိတ္ေတြကို ေမ့ေပ်ာက္ထားတာၾကာပါၿပီ
ခမည္းေတာ္ ၿပီးေတာ့ လက္ထပ္ပြဲကို ခမည္းေတာ္
စိတ္တိုင္းက် စီစဥ္လို႔ ရပါတယ္။ "

"သမီးငယ္...."

   ႏွစ္တစ္ရာေတာင္ ရွင္သန္ခြင့္မရိွမဲ့ ဘဝမွာ
ေလာဘဆိုတာ ကိုလည္း မထားခ်င္ေတာ့"

       အားကိုးရာျဖစ္ေသာ ဖခင္သည္ သူအတြက္
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ။  ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို သူအျပစ္လို႔
ထင္ျမင္ေနေသာ ဖခင္သည္ သူ႕အျပစ္မဟုတ္
ေၾကာင္းသိပါေစ။

      ကမ္းၿပိဳျခင္းေၾကာင့္ ေသာင္ထြန္းရသလို သူ၏
စႊန္႔လႊတ္ ရျခင္းေၾကာင့္ ဘဝေတြ ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

  "ခြင့္ျပဳပါ ခမည္းေတာ္"
" အရွင့္သမီးေတာ္"
" သြားရေအာင္ေစာလံု"

သူ႕ဘဝေလာက္ေတာင္ ကိုယ္ပိုင္ဘဝမရိွရွာသာ
မင္းသမီးကို ေစာလံုသနားမိသည္။

တိုင္းျပည္ရဲ႕မိခင္အျဖစ္ စိုးစံရမည္ျဖစ္ေသာ
သမီးေတာ္သည္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္သူႀကီး၏
ဇနီးသာ ျဖစ္ခြင့္ရိွေတာ့သည္။
စစ္သူႀကီးသမိန္မ႐ူးသည္ မင္းသမီးအား
ျမတ္ႏိုးပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိသည္။

⬇️⬇️⬇️
  အရွင္ဗညားဦးသည္ မဂၤလာပြဲကို
ခုႏွစ္ရက္တိုင္က်င္းပေပးခဲ့သည္။  သမီးငယ္ရဲ႕
ဆင္းရဲခဲ့မူကို မေျပေပ်ာက္ႏိုင္ေသာ္လည္း
အနည္းငယ္ေတာ့ သက္သာရာ ရေစမွာပါ။
သမိန္မ႐ူးသည္လည္း သမီးငယ္ကို
ျမတ္ႏိုးသည္ေလ။

" အစ္မေတာ္ကို  ဂုဏ္ျပဳပါတယ္"
ႏူတ္ခြန္းဆက္လာေသာ ဦးရီးေတာ္ျဗတ္ထဗ၏
သမီးေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ျဗသဝန္၏ ဇနီး။

" သက္သာသလို ေနပါ ညီမေတာ္ ညီမခ်င္း
အ႐ိုေသေပးဖို႔ မလိုပါဘူး"

ညီမေလးမွာလည္း အျပစ္မရိွပါဘူး အရာရာဟာ
ကံရဲ႕စီမံမူအတိုင္း ျဖစ္ၾကရတာပင္။

" ေနာင္တရေနလား ျဗသဝန္ သမိန္မ႐ူးကေတာ့
မင္းသမီးကို ျမတ္ႏိုးတာ ဘဲေလ။ ၿပီးေတာ့
သူအေဖရဲ႕သစၥာေစာင့္သိမူက သူဆီမွာပါ ရိွမွာပါ"

" အဖေကာင္းသားျဖစ္တာနဲ႔ သားပါ ေကာင္းမယ္လို႔
မင္းကို ဘယ္သူေျပာလည္ သံလွစ္။ "

            ျဗသဝန္၏ စကားေတြမွာ မေက်နပ္မူက
အျပည့္။ ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာဟာ
ျပဳျပင္လို႔မရေတာတာ့ကို တပ္မႉးျဗသဝန္သိပါေလစ။

တကယ္လည္း သမိန္မ႐ူးကို သေဘာမက်ပါ။ 
စိတ္ၾကမ္းကိုယ္ၾကမ္းရိွလွေသာ သမိန္မ႐ူးသည္
အလိုေလာဘကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး
စာနာစိတ္မရိွမဲ့သူမ်ဳိးမို႔ သေဘာမက်မိ ပါ။
အရာရာဟာ ကံတရားအတိုင္းသာ ျဖစ္ၾကရတာမို႔။

Sankarwar

  note

နည္းနည္းေလး တိုသြားတာသိေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ
ျဖတ္မွေနာက္အပိုင္းအတြက္အစဥ္ေျပမွာ မို႔လို႔ပါ။
ဖတ္ေပးတဲ့တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို
ေက်းဇူတင္ပါတယ္။