Twee verhalen die zich vervolgen in nieuwe zielen. Zielen met ouders van verre afkomst. Een afkomst met diepe verhalen waar we misschien nooit achter zullen komen. Maar het is een nieuwe tijd. Een tijd waar we weer terug komen op Hogwarts. Een tijd...
Het Halloween bal is waarschijnlijk tot nu toe het hoogtepunt van het jaar. Er is nog helemaal niet zo veel gebeurd. Het is best wel rustig de laatste tijd. 'Juffrouw McKenzie, ik heb hier uw eten.' Zegt Dobby en hij geeft me mijn eten. Clover en ik hebben het avond maal geskipt zodat we de voorbereidingen konden gaan doen. 'Bedankt Dobby. Nog een fijne Halloween.' Glimlach ik terwijl ik het eten aanpak. 'Dankuwel juffrouw McKenzie.' Ik glimlach nog een keer en dan verlaat ik de keuken. Ik haast me richting de zevende verdieping waar Clover al staat te wachten. Zodra ze het eten ruikt dat ik heb meegenomen springt ze op en neer. 'Oeh! Je hebt pizza?' Ik grinnik om haar enthousiasme. 'Laten we eerst naar binnen gaan, voordat iemand ons ziet.' Ze lijkt even bijzinnen te komen. 'Ja, natuurlijk. Is goed.' We gaan gauw naar binnen en komen binnen in een grote zaal met hier en daar wat sta tafels en banken. Er is een grote dansvloer en een uitgebreide bar. Daarachter zie ik ook nog iets en ik loop er naar toe. Het is een losse kamer met een aantal banken en sofa's en er staat een tafel in het midden. Wow. Dit gaan we geheim houden. Ik tover gauw wat spinnenrage die de doorgang een beetje verbergen. Als mensen er door heen lopen hebben ze nergens last van, want het is magie. 'Dit is geweldig.' Zegt Clover die naast me komt staan. 'Ja, wat gaan we doen als decoratie?' 'Misschien kunnen we met magie van die spookjes maken die iedereen om de zoveel tijd laat schrikken.' 'Ja, dat is een goed idee, misschien kunnen we de muren allemaal zwart maken en er met een glow in the dark ding overheen gaan zodat ze een rode gloed krijgen.' Stel ik nu voor. 'Okay, als jij dat doet, dan zorg ik voor de spoken.' Als we klaar zijn is de sfeer als iets beter, maar het is nog niet af. 'Misschien kunnen we in alle drankflessen zo'n oog die Moody ook heeft doen-' 'En we betoveren alle bekers zodat alle drankjes een de structuur en kleur krijgen van bloed.' Clover kijkt me even aan. 'Dat is echt evil.' Ik grijns even. 'I know.' 'Uhm, wat dacht je van nog wat magische wezens die we in de kamer gooien.' 'Bedoel je, als in ze zwerven hier rond, maar als je ze aan probeert te raken gaan ze dwars door je heen?' Ze lacht om mijn gekke zin. 'Ja, dat is wat ik bedoel.' 'Prima. Ik doe de spinnen.' 'Dan doe ik wel de vleermuizen.'
Ik heb me helemaal uitgeleefd met de spinnen en ik heb ook nog een paar Thestrals geplaatst, maar die bewegen niet. In de kamer is een trap waar wat badkamers zijn en daar staat er een om het hoekje. Mensen gaan zullen echt dood gaan vanavond. Ook hebben we nog de verschillende banken verschillende thema's meegegeven en achter de bar staat een fake zombie. Dat was Clovers idee trouwens. Dit feest gaat echt cool worden.
~
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Later die avond sta ik voor de spiegel. Ik heb mijn gouden jurk aan en ik heb een elegant masker die alleen mijn ogen verbergt. Ook die is goud. Mijn haar zit opgestoken en er hangen twee plukjes gekruld langs mijn gezicht. Mijn make-up is simpel, maar mijn eyeliner heeft wel een gouden gloed. Ik draag bijpassende hakken en accessoires. 'Laten we gaan.' Glimlacht Clover en ik stem lachend in.
Grijnzend sta ik tegen de bar aan geleund terwijl ik kijk naar het geheel voor me. Dit is echt een succes. Ik denk dat we onszelf overtroffen hebben. Het is nog nooit zo goed geweest. Ik pak een fles Firewhiskey en schenk wat in mijn beker. Gelijk sla ik hem achterover waarna ik hem opnieuw vol schenk. Mijn blik gaat over de menigte en al gauw spot ik Charlie die naar Clover kijkt die wat verderop met Ryan en zo staat. Ik grinnik even in mijzelf. Dit heb ik al vanaf het begin voorspeld. Mason staat intens te dansen met een meisje en ik schud even mijn hoofd. Theo komt op mij af lopen samen met Brad. 'Ik voel me zo single.' Zucht Brad terwijl hij de fles afpakt en er een slok uit neemt. 'Hé, die is van mij.' Zeg ik en ik pak de fles terug. Brad en Brooke zijn uit elkaar omdat ze niet wilde dat Brad zich in zou houden in zijn laatste jaar op Hogwarts. Waarschijnlijk komen ze na Hogwarts weer samen, maar voor nu zijn ze allebei net zo single als ik. Ik schenk opnieuw wat drank in mijn beker en zet dan de fles naast me op de bar. 'Kom op Brad. Ga het gezellig hebben met een meisje. Heb seks en kom morgen ochtend pas terug.' Roep ik uit waardoor een hoop mensen omkijken. Hij geeft me lachend een stoot. 'Ga jij het eens gezellig hebben. Je staat stil op je eigen feest.' 'Ik geniet van de mensen die er zijn. Ik wacht nog steeds op het moment dat iemand de Thestral ontdekt.' Op dat moment klinkt er een hoge gil van boven. 'Ik denk dat hij zojuist gevonden. is' Lacht Theo. 'Je bent echt evil.' Gaat hij verder en ik haal mijn schouders op. 'Die hoor ik vaker.'
'Hey Theo.' Zegt een meisje die ik niet ken flirterig. Brad en ik kijken elkaar even grijnzend aan. 'Hey schoonheid.' Lacht Theo terwijl hij formeel haar hand kust. Opnieuw wisselen Brad en ik een blik, maar nu houden we ons lach in. Hij houdt haar hand nog even vast en trekt haar naar zich toe. 'Zin om te dansen handsome.' Fluistert ze grijnzend. Wie is dit meisje? Ik mag haar wel. 'Met jou altijd.' Zegt Theo nog en voor ik het weet trekt hij haar naar de dansvloer. 'Dat doet hij goed.' Grinnik ik terwijl ik het laatste beetje Firewhiskey opdrink. Ik pak gauw een andere fles drank en draai de dop eraf. 'Veel plezier nog Brad. Ik denk dat ik me ga bezatten.' Ik zet me af van de bar wankel even en dan loop richting dat stuk achter de bar. Ik laat me uitgebreid op de bank vallen en neem een slok. Niet veel later komt er opnieuw iemand binnen. 'Ik snap dat je dit stuk achter houdt.' Zegt Brad, hij kijkt om zich heen terwijl hij zich naast me laat vallen. 'Ik moet toch een plek hebben om in te storten.' Glimlach ik zwak terwijl ik de fles weer naar mijn mond breng. 'Zeg Kenz, zeg eens eerlijk. Hoe gaat het met je?' 'Ik had nooit mijn hoofd in die zaken moeten steken. Ik had gewoon verder moeten leven en het moeten negeren.' Zeg ik en ik zak nog meer onderuit. Ik lig nu op de bank zet de fles op mijn buik. 'Je weet wat ze zeggen over me. Ik weet zeker dat je de roddels gehoord heb.' Hij blijft stil en ik staar naar het plafond terwijl ik mijn ogen waterig voel worden. 'De roddels over dat ik Carl Hopkins arm had gebroken zonder wand. Dat ik mensen het gevoel kan geven dat ze stikken. De ongecontroleerde uitbarstingen bij Umbridge vorig jaar.' Ik kom wat overeind om nog een slok te nemen. 'Soms zijn roddels waar.' Tranen lopen over mijn wangen en Brad veegt ze voorzichtig van mijn wang. 'Ik ben een gevaar voor de wizardworld. Ik ben een monster.' Fluister ik erachter aan. 'Hé Kenz, je bent geen monster.' 'Je weet niet wat ik heb gedaan deze zomer. Je weet het niet.' Mijn lip trilt een beetje en Brad schuift wat dichterbij om mijn hoofd vast te pakken. 'Kenzie, ik ken je al zes jaar. Jij bent geen monster.' 'Ik moest ze martelen Bradley. Ik moest onschuldige mensen martelen... Die blauwe plek in mijn nek, kwam omdat ik iemand niet kon vermoorden.' Ik zie zijn gezicht dubbel door de tranen. Mijn handen trillen helemaal als ik ruw mijn hand over mijn gezicht haal. Ik kom gefrustreerd overeind terwijl ik mijn handen probeer te laten stoppen met trillen. 'Kenzie.' Fluistert Brad geschrokken. 'Het is zo zwaar Brad. Zo zwaar om steeds te doen alsof ik oké ben.' 'Zet het uit.' Is het enige wat hij zegt. Verbaasd maar met betraande ogen kijk ik hem aan. 'Als je daar bent. En je dingen moet doen die je haat. Zet het uit. Zet het van je af. Doe alsof het jouw alter ego is.' Mijn ademhaling is trillerig. 'Maar ik ben het. Ik doe het.' 'Zet het uit Kenz.' Zegt hij terwijl hij mijn handen pakt. Dan trekt hij me in een knuffel. Het enige wat ik kan doen is huilen. Wanneer we elkaar loslaten kijk ik wat omhoog, om in zijn ogen te kijken. 'Brad.' Fluister ik schor. 'Kenz.' Geeft hij als antwoordt. 'Ik zal het doen. Ik zet het uit. Als ik daar ben doe ik alsof het mijn alter ego is.... Maar ik kan het niet alleen, Brad. Ik kan dit niet alleen.' Fluister ik wanhopig terwijl ik met mijn handen zijn armen pak. 'Je bent nooit alleen. Dat weet je toch?' Zijn adem voelt warm op mijn gezicht. 'Je hebt Clover, Mason, Charlie, Theo....' Een stilte. 'Je hebt mij.' Het is niets meer dan een ademtocht. Dan raken zijn lippen de mijne. Wanhopig klem ik me aan hem vast. Hij houdt mijn kin stevig vast en mijn vingers hebben zich gesloten aan zijn broekrand, waarmee ik hem dicht tegen me aan trek. We laten elkaar los door zuurstof te kort. Zijn voorhoofd rust tegen de mijne. 'Het ziet er naar uit dat ik het toch nog gezellig ga hebben met een meisje.' Fluistert hij waardoor een grinnik mijn mond verlaat. 'Laten we gaan.' Opnieuw is het enkel een ademtocht... Dan pakt hij mijn hand en trekt me de kamer uit.
