Didn't Know General Was Female [ Mm Translation ]

( ၂ )

xxxxxxxxx

Chapter 2 :

[ Zawgyi ]

လူေတြေသျပီးရင္ ဒီလိုပဲလား ?

ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္အတိုင္း အေမွာင္ထုႀကီးထဲက်ေရာက္သြားျပီးေနာက္မွာ ယြမ္ႀကာေဟြ႕ ဆတ္ခနဲ အသိတရားျပန္ဝင္လာေပမယ့္လည္း ဘာမွမလုပ္ခ်င္မကိုင္ခ်င္ေအာင္ ႏံုးခ်ိေနေသာခံစားခ်က္အရ မ်က္လံုးေတာင္မဖြင့္ပဲ ဆက္အိပ္ဖို႔ျပင္လိုက္မိတာ ရင္းႏွီးေနတဲ့အသံတစ္သံႀကားမွ သူမ စိတ္နဲ႔လူျပန္ကပ္သြားရတယ္ ။

" ႀကာေဟြ႕......ငါ့သမီးေလး... "

စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဒီေလသံေပ်ာ့ေလး ...

သူမကို ေခၚေနတာ အေမမ်ားလား......?

ဒါေပမယ့္ ဒါဘယ္လိုမ်ားျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ ? သူမရဲ႕အေမက သူမအသက္ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္မွာတင္ အဖ်ားႀကီးျပီးကြယ္လြန္သြားခဲ့တာ အခုဆို ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ ။ အေဖကို အဲ့ေလာက္မခင္တြယ္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ယြမ္ႀကာေဟြ႕ဘဝမွာ အခ်စ္ဆံုးလူက သူမအေမပဲရွိတယ္ ။ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္းေတြ အမွားလုပ္မိတဲ့အခါတိုင္း အေမ့ရင္ခြင္ထဲေျပးဝင္ျပီး ငုိပစ္ခ်င္စိတ္ေတြခဏခဏေပါက္ဖူးေပမယ့္ အေမဝမ္းနည္းသြားမွာစိုးတာေႀကာင့္ သူမတစ္ေယာက္တည္းပဲ မ်ိဳသိပ္ေနခဲ့တာ ။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့လိုငိုခြင့္ရဖို႔အခြင့္အေရးေလးေတာင္ လံုးဝထပ္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ။

" အေမ့ကိုမေျခာက္နဲ႔ေလ......သမီးေလးရဲ႕...ျမန္ျမန္ထပါေတာ့! "

" ကုိယ္တို႔ႀကာေဟြ႕ ဘာမွျဖစ္မသြားပါဘူးလို႔ သမားေတာ္ေျပာသြားတာ မင္းလဲႀကားတာပဲမလား သမီး မႀကာခင္ႏိုးလာမွာပါကြာ "

ေနပါဦး အခုအသံက အေဖ့အသံမလား ? အေဖနဲ႔မေတြ႕ရတာလဲ ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ႀကာေနျပီလဲေတာင္ သူမ မမွတ္မိေတာ့ဘူးကို ။

မဟုတ္မွလြဲေရာ ဒါ ငရဲက တေစၧေတြမ်ား ျဖစ္မလား ... ?

သူမ ဆက္၍ျငိမ္ေနတုန္းမွာ အေဖနဲ႔အေမက စကားဆက္ေျပာေနဆဲပဲ ။