'Kalbimin Mimari'

Sakarlık..

"Mete!..."

"Mi- Mira!?.."

Bu meteydi hemde emindim yüz ifadesinden, yürüyüşünden, özellikle gözlerinden belli oluyordu.

"Seni görmeyeli uzun zaman oldu len."

"Hemde nası 5 6 yıl oldu. Ama birbirimizi hemen tanıdık görüyorsun demi ne büyük şans."

Diyip gülümsedi.

"Çok özledim lan."

Diyip yanına koştum ve sımsıkı sarıldım. Mete benim çocukluğumdan beri başıma bela olan çocuktu. Aynı mahallede doğduk büyüdük aynı tabaktan yemek yedik aynı okulda, sınıfta okuduk, birbirimizin kıyafetlerini giydiğimiz bile oldu.

Bu çocuğu unutmam için hafıza kaybı falan yaşamam gerekti.

Boynuna doladığım kollarımı sıkılaştırdım ve kardeşim gibi olan kokusunu içime çektim. Onu çok özlemiştim.

"Yavaş kızım çok sıkma ölücem."

"Geber umrumda değil seni buldum bırakmam az başımı belaya sokmadın şerefsiz."

"Peki bücür."

Oda bana sıkıca sarıldı. E tabi elindeki dosyaları yere attı.

Aras'ın Ağzından~

Mira iyi bir kızdı gerçekten. Babannesinden öğrendiğime göre piskolojik sorunları varmış o da annesi ölünce başlamış.

Piskoloklara gidiyo piskoloğun yazdığı hapları kullanıyormuş. Şimdi ise düşünemiyorum halini annesi ölünce bu yöntemlere başladıysa babası ölünce kim bilir piskolojisi nasıldır?

Akşam iş yemeği olucaktı. Eğer Mira asistanımsa mekanı o seçmeliydi. Gidip heber versem iyi olacak. Odadan çıktım Miranın odasına gelicekken bir kaç kişiye selam verdim, e patron olmak böyle bişidi. Ardından tam Mira'nın odasına gelmiş kapıyı çalıcakken camdan bir adama sarıldığını farketmem uzun sürmedi.

Hemde elinden alıcaklarmışcasına sarılıyordu, sanırım sevgilisi olmalı. Kapıyı tıklamadan yavaşça açarak girdim.

Mira'nın bir sevgilisi olduğunu düşünmemiştim fakat demekki varmış.
Mira'nın sarıldığı çocuğunun arkadası bana dönüktü Mira'nın yüzü bana doğru dönüktü fakat gözleri kapalıydı.

Daha fazla beklemeye dayanamadım ve farketmeleri için bişi yaptım.

"Öhöhm!"

Hemen ayrıldılar. Elleri ayakları birbirine dolaştılar ve bana doğru İkiside dönüp hazır pozisyona geçtiler. Demekki üç buçuk attırmıştım.

Mira'nın sarıldığı çocuk benim arkadaşım Mete'ydi!

Birbirlerine bakıp gülümsediler.

"Pardon çifte kumruları bölüyorum ama önemli bir bilgi için gelmiştim."

"Yok çifte kumru değil arkadaşımda."

"Aras sen mi geldin? Bende başkan fln geldi sandım korktum."

"Yok Kanka bende böldüm kusura bakmayın."

"Ne bölmesi saçmalama sen herzaman buradasın."

Diyip Mete kalbini gösterdi. Sonra herzaman ki gibi el çakışmamızı yaptık. Mira'da bize güldü. Sonra bozuldu sanırım ve tepki verdi.

"Mete ben nerendeyim o zaman?"

Mete ilk başta bir ona bir bana baktı. Elini aşağıya doğru indirirken biz Mira'yla gözlerimizi fal taşı gibi açtık.