Γάμος χωρίς επιλογή-Σταχτοπούτα-

Part 35

"Δεν ξέρω αν μπορω να περίμενω μια εβδομάδα μεχρι να σε ξανα δω Αμέλια.."

"ε τότε μείνε εσύ"

"και να δωσω στον Κάιλ τι χαρα;"

"ποτε δεν καταλαβα μετα τις αποκαλυψεις τι γινεται με τον Καιλ, τι πραγματικά μέρος του λόγου είναι;" 

Ο Εβαν φάνηκε να δυσκολεύεται να πει κάτι, μέχρι που τον έσωσε το κουδούνι.. 

"το φαγητο;" ρώτησα

"ναι μαζί με τα πράγματα μου" είπε και δυο τυποι μεταφεραν μεσα βαλίτσες κι το φαγητό.. μόλις έφυγαν ο Εβαν ανοιξε τις σακουλες με το φαγητό..

"ακόμα περιμένω απάντηση" ανακοίνωσα κι κάθισα στον καναπέ, ο Εβαν σταματησε ότι έκανε κι κάθισε και αυτος διπλα μου ακουμπώντας το χέρι του στη πλάτη του καναπε. Το σώμα του ήταν στραμένο στο μέρος μου που σημαινει ότι είχα όλη την προσοχή του. 

"τοσο πολύ σε ενδιαφέρει να μάθεις για τον Κάιλ;" με ρώτησε φανερά ενοχλημένος.

"Εσυ τον ανέφερες και εγώ απλά προσπαθώ να βάλω τα κομμάτια του παζλ στη σωστή θέση" ανακοίνωσα..

"και είναι σημαντικό κομματι ο Κάιλ που δεν μπορείς να δεις την γενικότερη εικόνα;" ρώτησε κάνοντας με να νιώθω σαν να ρώταγα κάτι κακό.

"Δεν ξέρω... εσυ θα μου πεις Εβαν, τι ρόλο παίζει ο Καιλ σε αυτη την ιστορία;;" ρώτησα και το πρόσωπο του σκλήρηνε.. Άπλωσε το χέρι του στο πρόσωπο μου χαιδεύοντας με τον αντίχειρα του το κόκαλο των ζυγωματικών μου..

"δεν έχει καμία σχέση με το σχέδιο, λύθηκε η απορία σου;" ρώτησε επικριτικά..

"δεν ξέρω.. και τότε γιατι με προειδοποιούσε συνέχεια για δεν ξερω και εγω τον λόγο.." 

"Γιατί είναι ο Κάιλ, αυτός είναι αυτά κάνει" 

"όμως επειδή εγω δεν ξέρω-"

"θες μια φορά να μην συζητάμε για τους αλλους και να μιλάμε λιγο για εμάς;" είπε φιλώντας το μέτωπο μου.. Έπρεπε να κάνω πίσω αν ήθελα να βρω τον τρόπο να μου τα λέει όλα.. 

"ΑΝ δεν ενδιαφέρει εμας ο ρόλος του δεν θέλω να τον ξέρω ετσι κι αλλιως.." απάντησα καθως στραφηκα προς τις σακουλες για να βγάλω επιτελους το φαγητό...

  Αφού φάγαμε μιλάγαμε για διάφορα θέματα όπως κάναμε συνήθως μέχρι που έφτασε η συζήτηση στη Μπλερ.. 

"ο Ιάν θα της κάνει πρόταση γάμου" είπε ο Εβαν.. 

"δεν νομιζεις οτι είναι λίγο μικρή;;" 

"πόσο είσαι εσύ Αμέλια;"

"στα 22 σε λιγο"

"ε και η Μπλερ 23 σε περνάει κιολας"

"δεν είναι το ίδιο Έβαν" 

"κάνει τη καργιέρα που θέλει; ναι! είναι αυτόνομη; ναι; θελονται μεταξυ τους; ναι; αρα;"

"απλά είμαι κατα"

"είσαι κατα γενικότερα, αλλα θα της κάνει μονο οταν τα βρείτε να ξερεις"

"αυτο μεταφράζεται ως "ο Ιαν με αναγκασε να σας κανω να τα βρειτε;" τον ρώτησα και εκείνος γελασε.. 

"συμφωνω με την αποψη του γενικοτερα"

"καλά για τον λογο αυτο θα τη συγχωρεσω στα 30 της" ανακοινωσα κι εκείνος ήρθε κατα πάνω μου ριχνωντας με ξαπλωτη στον καναπε  αρχίζοντας να με γαργαλαει..

"στα 30;" 

"σταματααααα" φωναζα μεσα απο τα γελια μου..

"τι κερδίζω;"

"θα τη συγχωρεσωωω" ποναγε η κοιλιτσα μου απο τα γελια κι το πρόσωπο μου εκαιγε..

"αυτο ειναι υπερ του Ιαν εγω;;;"

"οτι θες ασε μεεεε" είπα εγω και εκείνος σταματησε να με γαργαλάει κρατώντας το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο μου ενώ εγω προσπαθούσα να ανακτήσω την σταθερη αναπνοή μου.. 

"οτι θελω;" είπε σηκώνοντας το ένα του φρύδι κοιτώντας με με ένα στραβό χαμόγελο που με έκανε να θολώνω κάθε φορά..

"αναλογως, ι είναι αυτο που θες" ανακοινωσα ξεροντας που θα το πάει..

"να με εμπιστευεσαι θελω" είπε και ομολογω με ξαφνιασε, αυτο όντως δεν το περιμενα, απλα τον κοίταζα και εκείνος μου έριξε ένα βλέμμα απορίας..

"δεν γίνεται;" ρώτησε κι εγώ τραβηξα το πρόσωπο του στο μέρος μου φιλώντας τον, κάτι που δεν ξαφνιασε μόνο εκείνον αλλά και τον εαυτό μου.. 

"δεν ξέρω τι έπαθες αλλα μπορει να σε πιάνει πιο συχνά αυτό;" είπε χαμογελώντας 

"Αν συνεχίσεις να είσαι έτσι σιγουρα πολύ συχνα" απάντησα 

   

     Το επόμενο πρωι αφου με χαιρέτησε ενώ ακομα κοιμόμουν που αμυδρα το θυμαμαι έφυγε για Αμερική. Καταφερα να ξυπνήσω μετα απο πολύ ωρα , άνοιξα το κινητο μου να ελεγξω τα μνμτα μου, ένα όμως Εμαιλ αγνωστου παραληπτη μου τραβηξε το ενδιαφερον..

"Ο ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΣΧΕΙ, ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΜΑΘΕΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ" 

έκλεισα το κινητό και προσπάθησα να ηρεμήσω, δεν ήθελα να αφησω αμφιβολιες να φιτρωσουν στο κεφαλι μου τωρα, αρκετες υπαρχουν.. νομιζω μετα απο τοσο καιρο εχω το δικαιωμα να περναω καλα με τον ανθρωπο που επελεξα παρα τις συνθηκες που επικρατουν..

"ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΗΣΕΙΣ, ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΥΤΟ, ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ! ΠΟΛΥ ΒΟΛΙΚΟ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΞΦΟΡΔΗ"

Το δευτερο μνμ με μπερδεψε ακομα περισσοτερο.. αν οντως καποιος με προειδοποιει τοτε γιατι μου λεει να γυρισω πίσω...

η πίσω απο αυτα τα μνμτα βρισκεται ο Εβαν 
ή και ο Εβαν ξέρει κάτι κι θέλει να γυρίσω

ή...... ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΩ.. ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΕ ΠΙΕΖΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΆΝΩ..

και αν τεσταρει ο Εβαν την εμπιστοσύνη μου;; χρειαζομαι ένα σχέδιο.. πρέπει να δράσω προσεκτικά.. 

βρήκα στο ιντερνετ το τηλεφωνο του αεροδρομιου κι κάλεσα 

"καλημερα σας θα ήθελα εισητηριο για τη μεσημεριανη πτηση για αμερικη" είπα αποφασιστικά..