-Gitme vakti geldi uyan Ernest. Dedim onu dürterek. Gözlerini açtı.
Ben üzerimi giyinmiş onu bekliyordum.
Onun enerjisini görmek hoşuma gidiyordu.
-Neyle karşılaşacağımızı biliyor musun? Diye sordu.
-Hayır bunu tanrıça dışında kimse bilmezdi. Ama şanslısın ki artık biz de görücez. Dedim.
Üzerini giyindi.
-Hazırım. Dedi omuz silkerek.
Ayağa kalkıp ona doğru yürüdüm. Parmak uçlarıma çıkıp dudaklarımı dudaklarına bastırırken etrafımızı gümüş enerji sardı.
Gerekli yere isinlandigimizda gülümsedi. Kendimi geri çektim. Magnus'la göz göze geldik.
-Gidelim mi diye sordu umursamazca.
Omuz silktim.
Açıkçası sadece nereye ışınlanmam gerektiğini biliyordum. Burdan sonrasını değil.
Bir ormandaydık. Ağaçlar çok sık değildi.
-Evet nerden gidiyoruz diye sordu Ernest.
-Hiç bir fikrim yok dedim.
-Enerjinin yoğunluğunu hissediyorsunuz değil mi? Diye sordu tekrar Ernest.
-Ben kendime tılsım yapmıştım gerisini siz düşünün.
Yoğunluğu elbette hissediyordum. Üzerimde tuhaf bir baskı vardı. Belki ben dayanabilirdim bir süre ama Ernest'a mutlaka bir büyü gerekiyordu.
Ernest'a yaklaştım. Ellerimi boynuna koydum.
-Amentia dedit illi potestatem
(Amentia enerjini ona ver.)
Gözlerini kapatırken acı çektiğini biliyordum. Boynunda kırmızı bir dövme şeklinde tılsım belirirken gülümsedim.
-Sadece sus açıklama yok. Şimdi ımm sanırım bu taraftan dedim gelişi güzel bir yeri göstererek.
-Ya da burası. Şu yol da güzel. Diyerek etrafımı gösteriyordum.
-Saçma önermeler yapıcağına gücünü mü kullansan acaba? Dedi Magnus.
-Madem beni saçma buluyorsun akıl vermek yerine sen gücünü kullansan. Yeterince yorgunum zaten dedim ona meydan okurcasina.
-Tanrıçayı öldüren sensin. Dedi omuz silkerek.
Ona göz devirirken elimde gümüş enerjimi oluşturdum.
-Show via
(Yol göster.)
Elimden havalandı ve ilerlemeye başladı.
-Gidelim dedim.
Yorgundum. Enerjimin nedense eskisi kadar çok olduğunu hissedemiyordum. Ama bir azalma da yoktu. Daha mi fazlasını istiyordum? Amacım tanrıça olmak falan miydi? Tanrıça olmak istemiyordum.
Gümüş enerji topumu tutmak o kadar zordu ki. Bu zamana kadar yaptığım en zor şeylerden biriydi.
Etrafta çok yoğun bir enerji vardı. Ne iyi ne kötü. Gümüş topumu ezdirmemek için çok fazla enerji harcıyordum.
Bir süre yürüdükten sonra hafifçe hızlanarak enerji topunu tuttum. Etrafına mavi enerjiyi sardım. Amentia'nin kırmızı enerjisini nancy'nin beyaz enerjisini Roxsie'nin siyan enerjisini de doladım. Gümüş enerjimi çekerken yerine mavi enerjimi koydum. Gümüş enerjim en iyi enerjimdi ileri de lazım olabilirdi.
Enerji topu gitmeye devam ederken yoruldugumuzu biliyordum. Kaç saattir yürüyorduk ve ben kesinlikle alışık değildim.
-Biraz dinlensek mi diye sordum.
-Yoruldun mu? Diye sordu Magnus.
-Ben pek fiziksel özelliklerimi kullanmıyorum da dedim.
-O zaman uç dedi omuz silkerek.
Derin bir nefes alırken cidden bu yoğun enerjiden etkilenip etkilenmediğini merak ettim.
-Güzel siz devam edin ben dinleniyorum.
Bir ağacın dibine kendimi bırakırken gözlerimi kapadım.
-Madelaine Amentia'nin kolyesini uyandır ki bu duruma düşme. Ernest'a neden bir şey olmadi sanıyorsun? Amnetia'nin gücünün kaynağına gidiyorsun. O karanlığa. Düşündüğünün aksine Amentia çok da iyi bir cadı değildi. Işte bu yoğun kötülüğünün enerjisi ona ait. Cehennemden kovulmuş bir şeytan. Meleklerin kanatlarini koparmış güç meraklısı bir şeytan. Onun soyundan geliyorsun. Buna rağmen içindeki temizliği görüyorsun değil mi? Asıl enerjin gümüş enerjin. Ayağa kalk. Amentia'nin bu kötülüğünü yok et.
Benimle konuşan kimdi bilmiyordum. Ama ögrendigim gerçekler şoka uğramama neden olmuştu.
Boynumdaki Amentia'nin damla kolyesi parlarken etrafımı keskin kırmızı bir enerji sardı. Göz rengimin degisitigini hissediyordum. Kırmızı olduğunu görmeme gerek yoktu.
Kırmızı enerji topum da ışıldarken yok oldu. Hala içinden kırmızı ışık saçan gözlerimle ayağa kalktım.
-Gidelim dedim üstüme çöken bir ağırlıkla.
Önden ilerlerken bu sefer nereye gideceğimizi ben biliyordum. Kırmızı enerji tüm vücudumu sarmıştı.
-Şuan bu durumda olman normal mi? Diye sordu. Ernest.
-Şuan için evet. Ama sonrası için hayır. Dedim.
Karşımıza kocaman bir dağ çıkınca ona
Baktık üçümüzde. Aktif bir yanardağdı. Ağaçların neden kül olduğu belli olmuştu.
-Tirmanicak miyiz? Diye sordu Magnus.
-Ben varken mi? Elbette hayır.
Elimi uzattığım gibi kırmızı enerji dağa çarptı. Toprağını delerken sonunda içindeki o sıcak lava ulaştı. Lavlar enerjiye yol vererek çekildi. Ya da efendisine yol verdi bilmiyorum. Sonuçta bu lav ve Amentia'nin enerjisi arasında hiç fark yoktu.
-Bu sıcaklıkta umarım erimezsin Magnus dedim alayla.
-Haha çok komik.
Magnus'un da etrafına kırmızı enerjiyi sardım. Lavların içine girdik. Ernest'ın elini tuttum. Ne olursa olsun ona zarar gelmemeliydi. Gerekirse kendi enerjimle onu korurdum.
Aniden yer yarilirken düşmeye doğru başladık. Ernest bana sımsıkı sarılırken gümüş enerjimle yere çarpmamızı engelledim.
Yere yavaşça ayaklarımız değerken karşımızda gördüğümüz devasa ejderhayla şok olduk. Hepimiz istemsizce geriye doğru adımlarken tam tamına yedi başlı yoğun enerjisiyle bile bizi öldürebilecek olan ejderhaya baktım.
Kendi enerjime güç mu diyordum? Işte asıl güç buydu. Bu varlığı da yaratan bir tanrı olduğuna göre tanrının gücünü hayal dahi edemezdim.
Aniden gözlerini açıp başlarını kaldırdılar.
-Madelaine diye adımı fısıldadı Ejderha. Ağzı oynamıyordu. Enerjisini konuşturuyordu.
