MIDST OF THE MIDNIGHT RAIN
Chapter 36
"Mas bilisan pa natin. Mas delikado kung aabutin tayo ng takip-silim dito"
Binilisan pa namin ang paglalakad. Parang tumatakbo na nga kami eh pero di namin masyadong nilalakasan ang pagtapak namin para di makagawa ng malakas na ingay.
Simula kanina, ayaw nang bitawan ni Dae ang kamay ko. Kahit namamawis na ang kamay ko, di pa rin siya bumibitaw. Bumaling siya sa akin. Humarap naman ako daan. Nahalata niya yata na kanina ko pa siya tinitignan.
"Don't worry. Parating na tayo doon" He gave me an assuring smile para mapanatag ako. Iba kasi ang pakiramdam ko kanina.
-Flashback-
"Hush, I'm here"
Mas lalo ko pang hinigpitan ang yakap ko sa kanya. Ayoko ng magtapang-tapangan. It was really scared.
"Bagong biktima. Random lang sila galing sa iba't-ibang lugar. Kaya nga tinawag itong Suicide forest ng iba dahil kahit taga-malayong lugar pumupunta dito para lang...alam niyo na, mag-suicide. Those people lost their faith and some was just being influence" dinig kong sabi ni kuya Eloy.
"Nag-english ka talaga kapag sobrang seryoso ha? Nakakatakot ka pre" saad ni Dae kay kuya Eloy.
Di ko na narinig ang sagot ni kuya Eloy. Lumayo ako kay Dae para tignan ang tinutukoy ni kuya Eloy pero biglang iginiya ni Dae ang ulo ko papunta sa dibdib niya.
"D-Dae?!"
"Di mo kayang tignan ito" sambit niya.
"I-I can. Sanay na ako sa mga multo" pabulong na sabi ko. Mas hinigpitan pa niya ang kapit sa ulo ko.
"Pero hindi ito multo, Fee" sagot niya.
"Let her, Dae. To fight fears are to conquer them" dinig kong tinig ni kuya Eloy.
Dahan-dahan akong binitawan ni Dae. Kinakabahang lumayo ako sa kanya. Nilingon ko ang lugar kung saan ako hinila ni Dae. Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa aking nakita. Corpses full of blood hanging at the trees was really gasping. Tatlong bangkay iyon, dalawang babae at isang lalake na nakapalibot sa'min- naaagnas, inuuod at nilalangaw. Di namin sila mga kilala. Totoo ngang random lang sila. Kahit sino pwedeng magpakamatay. Nanunuot ang masangsang na amoy ng nabubulok sa ilong ko. Nakakasuka dahil halos kita na ang buto ng ibang bangkay.
"Umalis na tayo" Napalingon ako kay Dae.
"Wait" pigil ni kuya Eloy. Sabay naman kaming napatingin ni Dae sa kanya. "This should be stop" pailing-iling niyang sabi.
Kumuha siya ng tatlong kandila sa bag niya at sinidihan ito sa tapat namin. Hmm, ano pa kayang laman ng bag ni kuya Eloy? Parang ready na ready. Alam niya kayang hahantong kami sa ganito? Kakain lang dapat sana kami sa labas. Ano ba ang kailangang sabihin ni kuya Eloy?
"Magdasal tayo para sa mga kaluluwa" sambit ni kuya Eloy. I closed my eyes and chant a prayer for those deads and lost souls. Muli kaming dumilat at huminga ng malalim. Naglakad na uli kaming tatlo palayo doon sa pwesto.
-End Of Flashback-
"Malapit na tayo" anunsyo ni kuya Eloy.
Still, kuya Eloy was still kuya Eloy. Sa unang tingin, di mo talaga mapapansin na mayaman siya dahil sa pagsasalita niya at sa itsura niya manamit. CEO pala itong kasama namin.
"Wait" sambit bigla ni Dae.
Biglang tumigil ang dalawa sa paglalakad kaya napatigil din ako. Tinignan ko ang tinitignan nila. Nagulat ako na mas marami pa ang bangkay na nakasabit at naka-kalat sa paligid.
"Kailangan nating dumiretso. Palabas nito ang lugar malapit sa gate ng bahay ko. Sigurado akong wala ng mga puno doon" sambit ni kuya Eloy.
Napansin kong mas hinigpitan pa ni Dae ang pagkakahawak sa kamay ko. Tumango na lang ako. Naglakad ulit kami. Pabilis ng pabilis ang tibok ng puso ko habang palapit ng palapit kami sa mga bangkay. Nang nakalapit na kami, mas pinili kong di makasanggi ng kahit isang bangkay dahil kapag nabunggo ito at mas umaalingasaw pa ang amoy.
Pare-parehas kaming nagulat ng biglang lumakas ang hangin. Hinahangin silang lahat. Tila naggagalawan at nagsasayawan ang mga bangkay kaya napayuko ako. I gasped in horror when a cold feet suddenly touches my skin pero hindi iyon ang mas ikinatakot ko dahil biglang gumalaw ang paa para sagiin ako.
Tumingala ako at nadatnan ko ang mukha ng isang babaeng nakayuko mismo sa pwesto kung saan ako nakatayo. She was dead pero bakit naramdaman kong gumalaw ang paa niya? Hinangin lang ba iyon?
I glance at her face baka sakaling buhay pa siya pero napaka-imposible dahil nabubulok na siya then I gasped she opens her eyes. Mas lalo akong nanginig ng bigla siyang ngumiti.
"FEE!"
Bigla akong hinila ni Dae patakbo at tumakbo na din ako. I saw kuya Eloy staring at me while running like there's something strange at me. Patuloy lang kaming tatlo sa pagtakbo.
"Don't you dare to stare like that again" malamig niyang sabi na tila kinakabahan sa akin.
Tumango na lang ako kahit di ko alam ang ginawa ko. Nakatitig ba ako? Tinignan ko lang naman iyon ah. Wait, she opened her eyes?!
"K-Kuya Eloy"
"Sshh"
Napatingin ako sa harapan ko at malapit na kami sa bukana. Mas maliwanag kasi doon banda. Mas binilisan pa namin ang takbo at nang makalabas kami sa kagubatan tumambad ang bahay ni kuya Eloy.
"Nandito din tayo sa wakas. Na-miss ko ito" natatawang sabi ni kuya Eloy pero parang may kakaiba sa tawa niya. Tungkol ba 'yon sa nangyari kanina?
Kinuha namin ang mga asin sa bulsa namin at ibinuhos sa sarili. Di pa kami nakaka-pagpag ay agad kaming pumasok sa gate at nagpatuloy ng paglalakad papasok ng bahay.
Pagdating namin sa hall, walang pinagbago tulad ng pagpasok namin dito dati. Nadagdagan lang ng konting alikabok at agiw. Namiss ko nga ito. Dati-rati sina Milky at Cho ang kasama ko kapag pumupunta kami dito. Kumusta na kaya sila? I miss them both.
Naglakad ako papunta sa isang sofa at naupo doon. Napabaling ako kay kuya Eloy na malalim ang iniisip habang pinagmamasdan ang kalooban ng bahay niya.
"Eloy" tawag sa kanya ni Dae.
"Bakit?"
"Gusto kong mabuksan ang third eye ko"
Namilog ang mga mata ko at napatayo sa sinabi niya. Nagpapatawa ba siya?
"What?!" irita kong tanong.
Sabay silang dalawang bumaling sa'kin.
"Ayoko ng ganito, Fee. Para akong inosenteng di nakikita ang nakikita niyo. Naging multo din ako kaya sanay ako sa kanila" paliwanag niya.
"Pero-"
"Wala namang masama doon, Fee" pamumutol ni kuya Eloy sa'kin.
"Pumapayag ka?" tanong ko.
"Oo. Anong masama doon? Baka nga mas makatulong pa 'yun. May punto din naman siya. Naging multo na siya, nakikita niya noon sila. Anong problema ngayon?" diretso niyang tanong.
Napaiwas ako ng tingin. Tama naman si kuya Eloy. Sadyang nag-aalala lang ako. Si Nichole iyon at hindi siya basta-bastang multo.
"Magiging okay lang ako, Fee. Ako pa ba?" natatawang sabi sa'kin ni Dae. Napatingin ako sa kanya at tila nabasa niya kung ano ang nais kong ipahiwatig.
"Sige na nga. Payag na rin ako" I pouted.
"Ang panget mo mag-pout" asar sa'kin ni kuya Eloy. Sasagutin ko na sana siya ng bigla siyang bumaling kay Dae. "Tara na sa kwarto, Baby ghost" malanding sabi ni kuya sa kanya sabay lakad papunta sa kwarto. Napangiwi na lang ako.
Kadiri kasi!
"Eewwww" asik ni Dae pero walang nagawa kundi sumunod din ngunit bumaling muna siya sa'kin. Niyakap niya ako ng mahigpit at binulungan. "Ikaw lang pwedeng tumawag ng ganoon sa'kin ah?" pabulong na paalala niya.
Natawa ako sa narinig ko. Inulet ko ulit ang sinabi ni kuya Eloy kanina.
"Tara na sa kwarto, Baby ghost" I said seductively. Napakunot noo ako when I felt him stiffened.
"Uy, okay ka lang?" tanong ko sa kanya. Bigla siyang lumayo at tinalikuran ako.
"I'm horny now" sagot niya habang nakayuko at parang may tinitignang kung ano sa baba sabay lakad pasunod kay kuya Eloy.
"Ha? Horny?" tanong ko sa kawalan.
Pagkalipas ng ilang segundo, saka lang nagrehistro ang sinabi ni Dae.
"What the fvck!" asik ko sa hangin.
Ibinagsak ko ang katawan ko ulit sa sofa at naghintay ng ilang minuto. Pagkalipas ng ilang minuto, lumabas na rin ang dalawa galing sa pinanggalingang kwarto. I smiled devilish ng may maisip na kalokohan.
"Masarap ba?" painosente kong tanong sa dalawa.
"What?" tanong ni Dae.
"Sabi ko, masarap ba 'yung ginawa niyo sa kwarto?" ulit ko. Nakita kong nakangisi si kuya Eloy na mukhang alam ang ibig kong sabihin. Sasakyan niya yata ang trip ko.
"Oo, Fee. Ang sarap, sobra" sagot niya.
"Anong masarap?" tanong ni Dae sa'min
Nginisian ko si Dae pati si kuya Eloy.
"Masarap ba 'yung ginawa niyo sa kwarto?" tanong ko kay Dae.
Napakurap-kurap ng mata si Dae sa'kin at biglang bahagya siyang namula. Lumaki din ang butas ng ilong niya. Ang slow niya ah.
"WALA NAMAN KAMING GINAWA, FEE! PROMISEEEE" sigaw niya.
"Hala, meron kaya. Nasarapan ka nga eh" sabat ni kuya Eloy.
Nakita kong sinamaan ng tingin ni Dae si kuya Eloy.
"Ikaw! Kanina ka pa! Sakalin kita dyan eh!"
"Ay grabe! Alam mo kanina Fee, umuungol pa 'yan sa sarap" kwento pa sa'kin ni kuya Eloy.
"HALA! HINDI AH!" asik ni Dae.
Napansin kong pulang-pula na si Dae. Napangisi na lang ako.
"Wala naman talagang-"
Sabay-sabay kaming napahinto dahil...may biglang kumatok sa pintuan ng bahay.
-End Of Chapter 36-
